Δε με απασχολεί αν ο Θεός, είναι με το μέρος μας. Αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι αν εμείς είμαστε με το μέρος του Θεού, γιατί ο Θεός έχει πάντα δίκιο.
Α. Λίνκολν
Ο μόνος τρόπος για να τα έχει όλα ένας άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο, είναι να συνειδητοποιεί την κάθε στιγμή, τόσο την ασημαντότητα όλων όσων κατέχει, όσο και τη ματαιότητα τους.
Ήταν μια φορά ένας άνθρωπος, που πολλά λυπηρά γεγονότα αυτού του κόσμου, τον είχαν κάνει να πιστέψει ότι ο Θεός δε νοιάζεται και πολύ για τους ανθρώπους, παρά παρακολουθεί ατάραχα πως οι αδύνατοι καταπιέζονται από τους ισχυρούς και οι φτωχοί γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης των πλουσίων. Τότε, ο Θεός έστειλε στον άνθρωπο αυτόν, που ζούσε ενάρετη ζωή, έναν Άγγελο. Εκείνος του είπε: «Ακολούθησε με! Θα γνωρίσεις τις ανεξερεύνητες οδούς του Θεού»
Ο Άγγελος τον οδήγησε σε ένα παλάτι ενός πολύ πλούσιου ηγεμόνα, στον οποίο ο Άγγελος χάρισε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και πολλούς πολύτιμους λίθους. Όσο γινόταν αυτό, ήρθε να βρει τον πλούσιο ένας άνθρωπος που βρισκόταν σε μεγάλη ανάγκη. Ο Άγγελος τότε σκότωσε τον φτωχό άνθρωπο. Ύστερα, οδήγησε τον άνθρωπο σε ένα χωριό, σε μία ετοιμόρροπη καλύβα, όπου κατοικούσε μία πολυμελής πάμφτωχη οικογένεια. Ο Άγγελος έβαλε φωτιά στην καλύβα, και οι φτωχοί ένοικοι δεν έσωσαν πάρα τη ζωή τους. Βλέποντας όλα αυτά ο άνθρωπος είπε στον Άγγελο, «Δεν είσαι εσύ απεσταλμένος του Θεού, αλλά του διαβόλου! Διαπράττεις τη μία αδικία πάνω στην άλλη». Ο Άγγελος τότε απάντησε, «Άκουσε με και σύντομα θα αλλάξεις άποψη. Ο πλούσιος στον οποίο έφερα δώρα, ήταν ένας περήφανος και τσιγκούνης. Όταν λοιπόν, αύξησα τόσο πολύ τον πλούτο του, εκείνος άρχισε να ζει με τρόπο άσωτο και σύντομα σπατάλησε όλα όσα είχε, με αποτέλεσμα να γίνει ζητιάνος και να αρχίσει η ταπείνωση του. Ο ζητιάνος πάλι που σκότωσα, βάδιζε σε σωστό δρόμο, αλλά εκείνη την ημέρα θα αποκτούσε μια μεγάλη κληρονομιά και θα γινόταν υπερήφανος, θα ζούσε στην πολυτέλεια και θα απομακρυνόταν έτσι εντελώς από τον Θεό. Στην φτωχή οικογένεια που έκαψα την καλύβα της, κανείς μέχρι τότε δεν έδινε σημασία μέσα στο χωριό. Η πυρκαγιά όμως προξένησε σε μακρινούς και κοντινούς μεγάλη συμπόνοια και όλοι έκαναν πλούσια δώρα στην οικογένεια αυτή…».
Το σχέδιο του Θεού τις περισσότερες φορές δεν μοιάζει με το δικό μας. Αυτό συμβαίνει, διότι έχουμε την εντύπωση ότι την διαδρομή μας την καθορίζουμε εμείς. Όμως η διαδρομή μας, μπορεί να καθοριστεί και να επιλεγεί από εμάς, μόνο όταν έχουμε πλήρη συνείδηση και επίγνωση της ματαιότητας, ασημαντότητας και άγνοιας μέσα στην οποία ζούμε. Τότε, μπορούμε να χαράξουμε και να ακολουθήσουμε το δρόμο μας, γνωρίζοντας ότι ο Θεός βρίσκεται μέσα στα σχέδια μας. Κι όταν ο δρόμος μας δεν είναι σωστός κι εμείς επιμένουμε να τον ακολουθούμε μη θέλοντας να καταλάβουμε και να αλλάξουμε, τότε κι εκείνος παρεμβαίνει, αλλάζοντας μας πορεία και αυτό γίνεται πάντα για να μας σώσει.
