Κύριε διευθυντά,
την Τετάρτη 23-6-21 δημοσιοποίησαν όλα τα ΜΜΕ την αποτρόπαια πράξη ιερέα που κατέβρεξε με καυστικό υγρό τους συνοδικούς Ιεράρχες, μετά την οριστική καθαίρεσή του για σοβαρές αξιόποινες πράξεις, την επόμενη μέρα πάλι τα ΜΜΕ εθνικής εμβέλειας ανακοίνωσαν ότι στο Αγρίνιο συνελήφθη ιερέας κατηγορούμενος ότι είχε βιάσει 13χρονη το διάστημα που φιλοξενούσε στο σπίτι του την οικογένειά της καθώς και για κατοχή πορνογραφικού υλικού.
Επίσης, κατά διαστήματα, δημοσιοποιούνται απαράδεκτες ενέργειες σεξουαλικού περιεχομένου δασκάλων και καθηγητών εις βάρος ανηλίκων μαθητριών τους.
Κύριε διευθυντά,
τα παραπάνω θλιβερά και αποκαρδιωτικά περιστατικά, πληγώνουν και εξοργίζουν τον καθένα μας, για το πού πάμε ως ελληνική κοινωνία, όσον αφορά παραδοσιακές αξίες και συμπεριφορές, τη στιγμή μάλιστα που οι υπεύθυνοι των παραπάνω καταδικαστέων πράξεων, έχουν αναλάβει επίσημα από την Πολιτεία να επιτελέσουν ευόρκως το λειτούργημα του κληρικού και του εκπαιδευτικού.
Θυμάμαι, ως μαθητές Δημοτικού, με τι σεβασμό πλησιάζαμε τον ιερέα και του φιλούσαμε το χέρι και πώς τον υποδέχονταν οι γονείς και οι παππούδες στο σπίτι, στον αγιασμό ή στα πανηγύρια της γειτονιάς. Ήταν ο σεβάσμιος “γέροντας” και ας ήταν νεότατος στην ηλικία.
Τον εμπιστευόμαστε για το κάθε τι, γιατί “τιμούσε” το ράσο του,
Το ίδιο συνέβαινε και με τους δασκάλους μας, τους σεβόμασταν, τους εκτιμούσαμε, τους εμπιστευόμασταν, καμιά φορά τους φοβόμασταν κιόλας, γιατί μας είχαν μάθει έτσι οι γονείς μας, μα και γιατί καθώς μεγαλώναμε βλέπαμε ότι “πάσχιζαν” κυριολεκτικά να μας μάθουν πέντε γράμματα και να μας κάνουν και καλούς ανθρώπους.
Τον σεβασμό, την εκτίμηση και την αγάπη των μαθητών, των γονιών και των παππούδων τους την έχω ζήσει και προσωπικά. Προ πάντων στα χωριά που υπηρέτησα τη δεκαετία του ’70.
Κύριε διευθυντά,
κάθε φορά που συμβαίνουν τέτοια απαράδεκτα περιστατικά, νιώθω απογοητευμένος, πληγωμένος αφάνταστα και φτάνω στο σημείο να νιώθω περίπου συνένοχος, προπάντων όταν τα φαινόμενα βίας και βιασμού αφορούν τον κλάδο των δασκάλων.
Άραγε, όμως, μπορεί να υπάρξει σημαντική μείωση σε αυτά τα αραιά και σποραδικά κρούσματα, που δυστυχώς συνέβαιναν και παλαιότερα και που μολύνουν και προσβάλλουν τους κληρικούς και τους εκπαιδευτικούς, που πριν λίγα χρόνια έρευνες είχαν δείξει ότι απολάμβαναν σε μεγάλο βαθμό την εμπιστοσύνη της ελληνικής κοινωνίας;
Προσωπικά, θα προτείνω δυο μόνο μέτρα που πιθανόν να αμβλύνουν το μεγάλο αυτό πρόβλημα.
Παπάς ή δάσκαλος κι αν είναι ο ένοχος θα δείξει σημάδια στο περίγυρό του, στην Ενορία του, στο Σχολείο του, μαθαίνονται αυτά, αλλά δυστυχώς κουκουλώνονται και οι προϊστάμενες αρχές ολιγωρούν και οι όποιες διαδικασίες καρκινοβατούν χρόνια. Καμιά ανοχή λοιπόν από τον περίγυρο του εν δυνάμει δράστη και διαδικασίες γρήγορες και αποτελεσματικές για να κόψουν και την όρεξη και σε άλλους με παρόμοιες τάσεις
Όσον αφορά τα ψυχικά προβλήματα, που πολλές φορές εκ των υστέρων επικαλούνται, προτείνω να αρθεί το ιατρικό απόρρητο και να είναι υποχρεωμένοι οι ψυχίατροι να αναφέρουν τις διαγνώσεις τους στις αρμόδιες αρχές, ενόσω οι ασθενείς τους έχουν σχέση με τον κλήρο ή την εκπαίδευση.
Με εκτίμηση
Μανιαδάκης Γεώργιος
συν/χος δάσκαλος
