«Ελλάδα: Ολα εδώ ξεκίνησαν κι εδώ θα καταλήξουν!»
Τζελαλαντίν Αλ Ρουμί, 1207-1273, Πέρσης ποιητής
Α. Αντί Προλόγου
Στη νοτιοανατολική άκρη της Ευρώπης, μια συμπαντική δύναμη δημιούργησε ένα γεωγραφικό σχηματισμό προικισμένο με ήλιο άπλετο, θάλασσα με δαντελένια ακρογιάλια, νησιώτικα πανέμορφα συμπλέγματα, λιβάδια χλοερά, οροσειρές πανέμορφες, βουνοκορφές θεοκατοίκητες, σπάνιους θησαυρούς στον υπεδάφιο και υποθαλάσσιο χώρο της.
Σαν τέλειωσε το θεοδήγητο τούτο έργο, το εμπιστεύτηκε στην Ιστορία. Και ήταν το έργο, η Ελλάδα. Και η Ιστορία, προσεκτική διαχειρίστρια στα άψυχα και στοργική τροφός στον κάτοικο, τον Έλληνα, εμπιστεύτηκε με τη σειρά της τούτο τον τόπο στο γέρο-Χρόνο και το κατόρθωσε να κάνει τους λοιπούς λαούς τους όπου Γης, να εκστασιάζονται από τους αρχαίους χρόνους έως τα σήμερα από τη θεοδιάλεκτη ετούτη τη γωνιά και τον ξεχωριστό τον Έλληνα κάτοικό της, καθώς ένας φωτεινός φάρος άναψε σε μια εποχή που χάνεται στο βάθος του χωροχρόνου, φωτίζει την οικουμένη, και θα την φωτίζει μέχρι της συντελείας του αιώνος…
Β. Η λάμψη του ελληνικού πνεύματος:
«Το της Ελλάδος Τρόπαιον, ουκ εά τους αλλοφύλους καθεύδειν…» και τούτο από το μακρινό το παρελθόν, έως τα σήμερα, και έλεγε ο Λατίνος Κλασσικός Κικέρων: «Τίποτα δεν είναι πιο ανθρώπινο, πιο ιερό, από την Ελλάδα…Όλα είναι Ελληνικά». Ο Γάλλος διαφωτιστής Βολταίρος, έλεγε: «…Υπερασπιστείτε την Ελλάδα, διότι σε αυτήν οφείλουμε τα φώτα μας, τις επιστήμες και όλες μας τις αρετές…». Ο Γερμανός ιστορικός και αρχαιολόγος Johann Joachim Winckelmann (1717-1768), έλεγε: «…Ο μόνος τρόπος για εμάς να γίνουμε σπουδαίοι ή ακόμη και απαράμιλλοι, αν αυτό είναι δυνατό, είναι να μιμηθούμε τους Έλληνες…» συμφωνώντας με τη ρήση του Ισοκράτη: «Μη φθονείτε τους πρωτεύουσιν αλλ’ αμιλλάσθαι…». Και συμπλήρωνε ο πατριώτης του φιλόσοφος και ποιητής Johann Gottfried von Herder (1744-1803): “…Όπως τα λουλούδια στολίζουν τη γη και τα αστέρια τον ουρανό, έτσι και η Ελλάδα [στολίζει] τον κόσμο… Και ακόμη, κατά τον Αμερικανό ρομαντικό ποιητή Ουίλιαμ Μπράϊαντ (1794-1878): “…Η Ελλάς υπήρξε το αληθινό λίκνο της ελευθερίας στο οποίο σφυρηλατήθηκαν οι πρώτες πολιτείες μας. Εμείς είμαστε οι μαθητές [αυτών] των μεγάλων ανδρών, σε όλες τις αρχές της επιστήμης, της ηθικής και της καλής διακυβέρνησης…”. Κατά δε την Ζακλίν ντε Ρομιγύ (1913-2010) Γαλλίδα κλασσική φιλόλογο, Ακαδημαϊκό & ελληνίστρια:
– “…Αυτά που συνέβησαν εδώ πριν από είκοσι πέντε αιώνες, έχουν επακόλουθα που διαρκούν ακόμη, και που η επιρροή τους παραμένει ουσιαστική για το σημερινό μας κόσμο…”
– “…Το δημοκρατικό ιδεώδες, το ιδεώδες της δικαιοσύνης, της ανοχής και του ανθρωπισμού δεν θα είχαν ίσως φθάσει ως εμάς, αν η Ελλάδα δεν τους είχε προσδώσει την ομορφιά…”
– “…Αν υπερασπιζόμαστε την παιδεία της αρχαίας Ελλάδας στη σημερινή εκπαίδευση, δεν το κάνουμε επειδή ανήκει στο παρελθόν όλων μας, αλλά γιατί είναι το καλύτερο εχέγγυο για το μέλλον…”
Και ανά τον Κόσμο, μιμήθηκαν τα της Ελλάδος δημιουργήματα: Δημοκρατία, Φιλοσοφία, Επιστήμες κ.α. Ο φθόνος όμως παραμένει και διαιωνίζεται από την εποχή των Περσών, την εποχή των Οθωμανών, την εποχή των δύο Πολέμων του περασμένου αιώνα με προεξάρχουσα τη Γερμανία, και τον Γερμανό φιλόσοφο Φρίντριχ Σίλερ του προπερασμένου αιώνα να λέει: “…Καταραμένε Έλληνα ανακάλυψες τα πάντα: Φιλοσοφία, Γεωμετρία, Φυσική, Αστρονομία, Ιατρική, Δημοκρατία….Δεν άφησες τίποτα για εμάς…”
Σε εποχές περασμένες οι πρόγονοί μας, αλλά και πρόσφατα πριν 80 χρόνια, οι γονείς μας, ζωσμένοι τ’ άρματα έγραψαν το Έπος του ’40, και με την ίδια αγωνιστική ζέση στα επόμενα χρόνια του πολέμου, μας παρέδωσαν μια Ελλάδα λεύτερη, δαφνοστεφανωμένη. Αντιμετώπιζαν σε όλες τις περιστάσεις επιτυχώς τους εποφθαλμιούντες τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας αλλά και τους υποθαλάσσιους και υπεδάφιους θησαυρούς της.
Γ΄. Και όμως:
Και όμως, σήμερα, “η Ελλάς εάλω εν ειρήνη”, χωρίς να πέσει μια τουφεκιά!!!…Φευ!… Αδέξιοι, άστοχοι, εγωκεντρικοί, και κατακριτέοι πολιτικοί χειρισμοί –ίσως υποβολιμαίοι- ιδίως μετά την μεταπολίτευση του 1974 (αλλά και πριν), αφού κατάστρεψαν στην κυριολεξία τον παραγωγικό ιστό αλλά και το υπόβαθρο του πολιτισμικού γίγνεσθαι της Χώρας, προσέφυγαν σε αλλεπάλληλους όσο και ασύστολους έξωθεν δανεισμούς, προσφέροντας στους `Ελληνες μια παροδική ευημερία. Μα στην υστεριά, οι πολιτικοί μας `Αρχοντες αλυσόδεσαν τη χώρα ολάκερη με επαχθή Μνημόνια των δανειστών, ερήμην του ελληνικού λαού. Και οι αλλόφυλοι δανειστές, φθονεροί παλαιόθεν και προσβλέποντες στον σφετερισμό και την καταλήστευση της Χώρας, άδραξαν την ευκαιρία και ενεδύθηκαν τα όπλα του σύγχρονου Πολέμου, ήτοι του Οικονομικού Πολέμου, καταπιέζοντας τη μικρή Ελλάδα, ποικιλότροπα, ξεδιάντροπα, ταπεινωτικά, εξευτελιστικά για το αδούλωτο και υπερήφανο γονιδίωμα του `Ελληνα!…
`Ετσι, η κατάσταση στη Χώρα διαγράφεται απελπιστική προϊόντος του χρόνου, και αριθμώντας τις σχετικές παραμέτρους σήμερα, προκύπτουν τα ακόλουθα:
α. Οι νέοι της Ελλάδας έχουν τρεις επιλογές:
1. Τη μετανάστευση, με την αφαίμαξη της χώρας από τη νεολαία της, με ότι αυτό σημαίνει για το μέλλον της…
2. Την ανεργία και την επακόλουθη απελπισία, και 3. Την υποαπασχόληση στον Ιδιωτικό (κυρίως) Τομέα, αντί “πινακίου φακής”…Και αν το βρουν κι εκείνο!
β. Η τρίτης ηλικίας `Ελληνες (Συνταξιούχοι), δεν έχουν καμία επιλογή –λόγω ηλικίας- βλέποντας τη σύνταξή τους (προϊόν εργασίας πολλών δεκαετιών) να “κουρεύεται” εντελώς αντισυνταγματικά, όλο και περισσότερο. Με το βρόχο της οικονομικής ένδειας να τους σφίγγει όλο και περισσότερο, βυθίζονται στην απελπισία! Τα “περήφανα γηρατειά” του λεξιπλάστη Αντρέα Παπανδρέου κατέστησαν “δυστυχή γηρατειά”, χωρίς κάποιο φως στο βάθος του τούνελ στο λυκόφως της ζωής τους!
γ. Οι εργαζόμενοι της Ελλάδας, με τις αποδοχές τους “ψαλιδισμένες” και έρμαιοι της βούλησης των εργοδοτών, δεν είναι καθόλου σε καλύτερη μοίρα, και με τη δαμόκλεια σπάθη της απόλυσης άνωθεν της κεφαλής ανά πάσα στιγμή.
δ. Η αυξανόμενη υπογεννητικότητα του ελληνικού πληθυσμού οδηγεί σε δημογραφικό μαρασμό τη Χώρα, με τα στίφη των Μουσουλμάνων να συρρέουν καθημερινά, και το “δόγμα Οζάλ” σε πλήρη εφαρμογή στις μέρες μας, με άμεσο τον κίνδυνο την πληθυσμιακή αλλοίωση της Ελλάδας με συνέπεια να είναι οι `Ελληνες μειονότητα στην πατρίδα τους, σε λίγες δεκαετίες…
ε. Η προκλητικότητα του νέο-Σουλτάνου Ερντογάν μας φέρνει καθημερινά σε πολεμική αναμέτρηση με απρόβλεπτες συνέπειες, καθώς είμαστε Έθνος “ανάδελφο” χωρίς υποστηρικτές…
στ. Η περιθωριοποίηση της Γλώσσας, της Θρησκείας και της Ιστορίας (και όχι μόνο), οδηγεί τη νεολαία σε προοδευτική αποξένωση της καταγωγής τους. Οι αλλόφυλοι, εκ των πρωτεργατών της ελληνικής οικονομικής καταπίεσης, επιχαίρουν…Και γεννάται το εύλογο ερώτημα: Πού πας Ελλάδα;
Γ. Αντί Επιλόγου
Ενορατικά, στο ακροτελεύτιο προπύργιο του Ελληνισμού, στον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως, αχνοφαίνεται μια μαρμάρινη επιτύμβια στήλη, με το επίγραμμα:
«Ω, ξειν, αγγέλειν τοις `Ελλησι, ότι τήδε κείται Ελλάς, τοις αλλοφύλων ρήμασι παραδοθείσα!…», ευχόμενοι να διαψευσθούμε…
