Κύριε διευθυντά,
ένα κοράκι έβλεπε τα περιστέρια να ταΐζονται πλούσια. «Τους χαρίζουν την τροφή», σκέφτηκε με ζήλια, «ενώ εγώ πρέπει με πολύ κόπο να την ψάχνω παντού. Καλύτερα να γίνω περιστέρι!”
Τι έκανε λοιπόν το κοράκι;
Πήρε χρώμα και έβαψε όλα του τα φτερά μαύρα, τα περιποιήθηκε επίσης έτσι ώστε να είναι ίδιο περιστέρι.
Το κοράκι χαρούμενο τσιμπούσε την τροφή του ανάμεσα στα περιστέρια που δεν υποπτευόταν τίποτα.
Όλα πήγαιναν καλά για το άσπρο κοράκι, μέχρι μια μέρα που ξεχάστηκε, άνοιξε το στόμα του και άρχισε να κράζει, όπως το κάνουν τα κοράκια.
«Ένα κοράκι!», φώναζαν τα περιστέρια οργισμένα, «ένα κοράκι βαμμένο περιστέρι!».
Χωρίς καμία συμπόνια θα το σκότωναν με το ράμφος τους, αν αυτό δεν προλάβαινε να τους ξεφύγει τρέχοντας.
Ο κ. Τσίπρας, αλλιώς από το κοράκι, δεν έτρεξε να φύγει όταν έπεσε η μάσκα του αριστερού σωτήρα και φάνηκε το πρόσωπο του ψεύτη καιροσκόπου, αλλά απλά έσκυψε, σήκωσε τη μάσκα και τη φόρεσε ξανά σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Όλοι πρόλαβαν να δουν το αληθινό πρόσωπο του κ. Τσίπρα, αλλά πολλοί από αυτούς γρήγορα το ξέχασαν, και βλέπουν πάλι τη μάσκα σαν το πραγματικό πρόσωπο.
Ηθικό δίδαγμα: Μην υποτιμάμε τα περιστέρια!
Ο μύθος με το άσπρο κοράκι είναι του Αισώπου. Την αληθινή ιστορία του κ. Τσίπρα την έγραψε η ζωή.
Γεώργιος Κιαγιάς
Γιώργο σε χαιρετώ!
Ο παραλληλισμός του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με το κοράκι στον μύθο του Αισώπου, είναι, κατά την γνώμη μου, τουλάχιστον άτυχης!
Αυτοί που κυβερνούν ωφείλουν,να διορθώνουν και να προσαρμόζουν τις αποφάσεις τους στα νέα δεδομένα που συνεχώς ανακύπτουν!
Γεια σου Μιχάλη!
Φυσικά, έτσι είναι., η κυβέρνηση προσαρμόζει την εύρεση λύσεων στα νέα δεδομένα που προκύπτουν και ο κ. Τσίπρας προσαρμόζει τα ψέματά του επίσης στα νέα δεδομένα που προκύπτουν (η όλο ίδια μέθοδος είναι: λέει πως η κυβέρνηση δεν κυβερνά για τον λαό αλλά για τους πλούσιους φίλους της και πως τις λίγες φορές που πάει να κάνει κάτι για το λαό το κάνει με τραγικά λάθος τρόπο και πως πρέπει να φύγει η κυβέρνηση για να έρθει αυτός ως σωτήρας ), αλλά πάντα πίσω από την μάσκα του υπεύθυνου πολιτικού, που δυστυχώς δεν είναι. Δεν νομίζω λοιπόν να έκανα λάθος παραλληλισμό, ένας ψεύτης πολιτικός παρουσιάζεται ως σοβαρός πολιτικός και σε αντίθεση με τα περιστέρια που διώχνουν τον ψεύτη όταν αντιλαμβάνονται την απάτη, οι ψηφοφόροι αφήνουν τον κ. Τσίπρα στην Βουλή σαν να ήταν σοβαρός πολιτικός.
Γιώργο, διανύουμε μεγάλες δυσκολίες ως χώρα (ελληνοτουρκικά, οικονομία, ενέργεια, πόλεμος στην Ουκρανία,κλπ!
Οι δυσκολίες αφορούν όλους, κυβέρνηση και αντιπολίτευση στο σύνολο της.
Ίσως θα ήταν καλύτερα να αναφερόμαστε στις παθογένειες του πολιτικού συστήματος,που δεν είναι και λίγες και όχι στα επιμέρους!
Δημοκρατία με ίσες αποστάσεις δεν είναι δημοκρατία, δημοκρατία σημαίνει να βρίσκεις τις διαφορές, μετά να κρίνεις και τέλος να διαλέγεις αυτούς που θεωρείς καλύτερους από τους άλλους. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεπλένουμε τις απάτες των λαϊκιστών με τις γενικές αδυναμίες του συστήματος. Όλα τα προβλήματα στη ζωή λύνονται με συγκέντρωση στο συγκεκριμένο και όχι με αναφορές στο γενικό.