R&D, HR, glute makeover specialist, colorist, mixologist είναι µερικές µόνο από τις έννοιες-επαγγέλµατα, που συναντούµε τα τελευταία χρόνια. Κανείς πια δεν είναι σερβιτόρος, µπογιατζής ή γυµναστής. Γιατί; Είναι όλα αυτά πασέ ή µήπως έχουµε χάσει τη µπάλα;
Έγραφε χρήστης των σόσιαλ µίντια χθες ότι διάβασε αγγελία για καθαρίστρια σε airbnb που έκανε λόγο “για ευκαιρία δουλειάς σε πολυπολιτισµικό περιβάλλον και δυνατότητα να γνωρίσει κάποιος όλες τις γειτονιές της Αθήνας”. Μήπως στην προσπάθεια να εξωραΐσουµε, να εξιδανικεύσουµε, να “πουλήσουµε” την τελειότητα, κοροϊδεύουµε τους εαυτούς µας;
Γιατί πώς αλλιώς να θεωρηθεί η απάντηση “είµαι nails expert” από κάποιον/α που είναι µανικιουρίστ;
Όσο περισσότερο φτιασιδώνουµε το επάγγελµά µας και του κολλάµε περίεργα επίθετα, τόσο λιγότερο σίγουροι είµαστε γι’ αυτό που κάνουµε. Γιατί στο τέλος της ηµέρας το µόνο πράγµα που έχει σηµασία είναι το πόσο καλά κάνουµε τη δουλειά µας, πόσο επαγγελµατίες είµαστε.
Ένας καθαριστής που κάνει καλά τη δουλειά του, δεν έχει ανάγκη να βαφτιστεί expert, γιατί πολύ απλά ξέρει του τι γίνεται. Οι υπόλοιποι θα πρέπει πρώτα να τα βρουν µε τον εαυτό τους.
