Λενινισμός και Σταλινισμός είναι ο χαρακτηρισμός αρνητικών χαρακτηριστικών που δημιούργησαν οι άλλοτε Ρώσοι επώνυμοι ηγέτες. Χρησιμοποίησαν μηχανισμούς χειραγώγησης και παραπλάνησης των πολιτών, οι οποίοι πολλές φορές ήσαν ενεργούμενοι και θύματα αυτής της αυταρχικής διακυβέρνησης τους. Κατά τεκμήριο και ο σημερινός Ρώσος κυβερνήτης ακολουθεί τα χνάρια τους, χαλιναγωγεί με αδιαφανείς δικαιολογίες το ρωσικό κατεστημένο και παίρνει, θέλοντας και μη, τον όρο “Πουτινισμός”.
Μετά τον πόλεμο, που άρχισε τον περασμένο Φεβρουάριο στην Ουκρανία, και τα προβλήματα που προκάλεσε, όλοι ομιλούν για τον Πούτιν, ότι φταίει, ότι υποκίνησε την κρίση της ακρίβειας και του πληθωρισμού με κίνητρα το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, τα σιτηρά και την οικονομία, διαταράσσοντας την ηρεμία των δημοκρατικών χωρών της Ευρώπης.
Το πλέον εφιαλτικό αφήγημα είναι οι ανεπιβεβαίωτες φήμες, ότι η Μόσχα προκειμένου να υπερασπισθεί τα συμφέροντα της, θα χρησιμοποιήσει όσα μέσα διαθέτει, μετατρέποντας τον συμβατικό πόλεμο σε πυρηνικό. Ο Πούτιν, όμως, κατηγόρησε τη Δύση ότι συνδράμει τους Ουκρανούς στους βομβαρδισμούς κατοικημένων περιοχών του Ντονέτσκ και ότι αν εφαρμοστεί σενάριο χρήσης πυρηνικών όπλων, δεν θα είναι η Ρωσία που θα κάνει την πρώτη κίνηση. Ανεξάρτητα απ’ αυτό, εφόσον η Δύση ενισχύει την πολεμική μηχανή των Ουκρανών, ο πόλεμος θα παραταθεί με απρόβλεπτες συνέπειες για την παγκόσμια σταθερότητα με τη Ρωσία, να πληρώνει πολιτικό κόστος, αλλά και οικονομικό, λόγω κυρώσεων που της έχουν επιβληθεί.
Αλλά ο Πούτιν δεν νοιάζεται, αν παραπαίει η οικονομία της χώρας του. Έχει κλείσει τους αγωγούς Nord Stream 1 και 2 για συντήρηση(!), αδιαφορεί για τον Ζελένσκι που ζητά τη συνδρομή της Δύσης σε πολεμικό υλικό, αλλά η Δύση δυσανασχετεί μήπως εμπλακεί σε πόλεμο με τη Μόσχα, που μπορεί να εξελιχθεί σε πυρηνικό. Δεν τον απασχολούν οι απώλειες, ούτε αγανακτεί για την απομόνωση του από σύσσωμη την Ευρώπη, μιας κι έχει την Κίνα και τον Ερντογάν μαζί του, ούτε ανησυχεί για το ρούβλι ή για την ευημερία των κατοίκων, όχι μόνον στις κοσμοβριθείς πόλεις, αλλά και στις απέραντες και αχανείς στέπες του κράτους του.
Συμπεριφέρεται σαν ηγέτης, που διοικεί μια «δημοκρατική» χώρα, διαφορετική απ’ αυτές της Δύσης και στενοχωριέται επειδή σκοτώνονται μερικές εκατοντάδες στρατιώτες δικοί του, αδιαφορώντας για την κατάντια του άμαχου πληθυσμού της Ουκρανίας που ξεσπιτώνεται, φυτοζωεί ή πεθαίνει στους δρόμους και στα χαλάσματα των κατεστραμμένων κτηρίων απ’ τις ρουκέτες, τη δόξα του σύγχρονου “Πουτινισμού”!
