ΠΙΚΡΕΣ ΜΝΗΜΕΣ ∆ρ ΑΛ. ΠΑΠΑ∆ΕΡΟΣ (Συντ. Εκδ.)
Καθώς ανοίγω τον υπολογιστή να γράψω δυο λόγια- ένα ευχαριστώ δηλαδή – για το συγκλονιστικό βιβλίο ‘‘Πρακτικά Γερµανικών ∆ικαστηρίων για εγκλήµατα πολέµου στην Κρήτη’’, που µου προσφέρθηκε, αισθάνοµαι µια τρεµούλα που µε εµποδίζει να κινήσω τα πλήκτρα της µηχανής και να αποτυπώσω τις σκέψεις µου.
Μπροστά µου υψώνονται τα φριχτά εγκλήµατα, οι ανεκδιήγητες κακουργίες που έζησε ολόκληρο το Νησί µας και οι οποίες δυστυχώς µε σηµάδεψαν στα παιδικά µου χρόνια και δεν µε αφήνουν να λησµονήσω.
∆ιαβάζω τα λόγια που έγραψε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου ο συντονιστής της έκδοσης, πρόεδρος της ‘‘Εταιρείας Μουσείου Μάχης Κρήτης – Κατοχής και Αντίστασης, δρ Αλέξανδρος Παπαδερός, για ένα παρόµοιο περιστατικό των παιδικών του χρόνων ότι «έχει εγγραφεί ανεξίτηλα στη µνήµη µου(του) και επανέρχεται ακόµη ως µια δια βίου τραυµατική εµπειρία» και αυξάνεται το ενδιαφέρον µου να µελετήσω τον τρόπο µε τον οποίο είδαν τα γερµανικά δικαστήρια τα όσα διέπραξαν στο αιµατοβαµµένο σώµα της Κρήτης οι συµπατριώτες τους Ναζί.
Είναι γνωστό πως από τον Μάη του 1941 και για 4 χρόνια τα σίδερα και οι φωτιές του Γ΄ Ράιχ κατάκαιγαν το Νησί.
Είναι επίσης γνωστό ότι οι Κρητικοί, άντρες, γυναίκες και παιδιά, έβαλαν τα κορµιά τους ανάχωµα και σχηµάτισαν ένα τείχος να φράξουν τον δρόµο και να κόψουν την πορεία του σίφουνα που περιδιάβαινε τον τόπο, οπλισµένος µε «µάχαιρα µεγάλη»…
Μετά το τέλος του πολέµου το ελληνικό κράτος υπέβαλε αιτήµατα προς την Οµοσπονδιακή ∆ηµοκρατία της Γερµανίας «αναφορικά µε τη διερεύνηση συγκεκριµένων καταγγελλοµένων εγκληµάτων των ναζιστικών κατοχικών στρατευµάτων και την απόδοση ποινικών ευθυνών στους κατονοµαζόµενους υπαίτιους». Οι αποφάσεις των γερµανικών δικαστηρίων (505 σελίδες) περιήλθαν στην κατοχή της ‘‘Εταιρείας Μουσείου Μάχης Κρήτης – Κατοχής και Αντίστασης’’ και µε κατατοπιστικά κείµενα διακεκριµένων καθηγητών αποτέλεσαν έναν τόµο 350 πυκνογραµµένων σελίδων µε τον παραπάνω τίτλο.
∆εν είχα την υποµονή να διαβάσω τα κείµενα µε τη σειρά δηµοσίευσής τους και πήγα στη σελίδα 94 να δω τι αναφέρουν για τα κακουργήµατα που διέπραξαν στο χωριό µου και αποτελούν προσωπικά µου βιώµατα. ∆ιαβάζω: «Λέγεται ότι, πιθανόν βάσει διαταγής του µετέπειτα εκτελεσθέντος αντιστρατήγου Μύλλερ τον Αύγουστο του 1944 στις τοποθεσίες Sarchos (Σάρχος), Geger (Γέργερη), Sykara (Σωκαράς), Ανώγεια, Sissarcha (Σίσαρχα), Gonies (Γωνιές), Maratho (Μάραθος) και Moni (Μονή) διέταξε την εκτέλεση πολυάριθµων Ελλήνων, οι οποίοι αναφέρονται συγκεκριµένα ως προς τον αριθµό τους.»
Και παρακάτω: «Μετά τη σύλληψη και απαγωγή του στρατηγού Κράιπε λέγεται ότι στις 3-8-1944 Γερµανοί στρατιώτες, υποστηριζόµενοι από δυνάµεις πυροβολικού και αεροπορίας περικύκλωσαν τα Ανώγεια, εκτόπισαν γυναίκες και παιδιά, γέρους και αρρώστους στα εδάφη της Νοµαρχίας Ρεθύµνης, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν την πόλη και σ’ αυτό το πλαίσιο σκότωσαν κατοίκους µαζικά και χωρίς διάκριση…».
Και η δολοφονία (δεν µπορεί να χαρακτηριστεί απλά εκτέλεση) των 32 οµήρων που για µέρες µετέφεραν από τα σπίτια µας στα αυτοκίνητά τους όλα τα έχει µας και τα καλά µας;… Γιατί απαγόρεψαν στις µανάδες και τις γιαγιάδες µας να τους θάψουν; Γιατί κυριολεκτικά ‘‘οδήγησαν’’ τις παιδικές µας ψυχές να βιώσουν αυτή την έσχατη ‘‘βρόµα και δυσωδία’’; Ποιος θα τους δικαιώσει; Ποιος νόµος λέει ότι η ταφή των νεκρών απαγορεύεται; Γιατί αποκρύπτουν και τη δολοφονία όλων των ανδρών του γειτονικού µας χωριού Καµαράκι Μαλεβυζίου, που έγινε εκείνες τις ηµέρες; Και την αντίστοιχη της Μαλαθύρου στην Κίσαµο; Σκόπιµα παραγράφονται;
Και η σπονδή στη λευτεριά, (το αίµα) των µαρτυρικών χωριών του Σελίνου, Λιβαδά, Μονής και Κουστογέρακου, το 1943 γιατί δεν ερευνήθηκε από τους ανακριτές; Και οι όντως απερίγραπτες κακουργίες στην υπόλοιπη Κρήτη έχουν διαγραφεί;
Τους καλύπτει η απάντηση που µου έδωσε Γερµανός στρατιώτης όταν µε την παιδική µου αθωότητα και αγωνία τον ρώτησα
-Θα κάψεις και το σπίτι µας; Και µου απάντησε
-Ναι! Αν µε διατάξουν θα το κάψω!…
Αισθάνθηκα βαθύτατη θλίψη (για να µην χρησιµοποιήσω άλλη λέξη) καθώς διάβαζα τις απαντήσεις υψηλόβαθµων και µη στρατιωτικών Ναζί να δηλώνουν ανερυθρίαστα «εγώ εκτελούσα διαταγές», «εγώ τη συγκεκριµένη ηµεροµηνία απουσίαζα», «εγώ δεν είδα ούτε και άκουσα για κακοµεταχείριση αθώων» και το ανήκουστο «οι Κρητικοί ήσαν ληστές, εγκληµατίες», ότι «κακοποίησαν απάνθρωπα νεκρούς» και ότι «συµπεριφέρθηκαν αντίθετα προς το διεθνές δίκαιο!»
Ασφαλώς θα ήθελαν να µην αντισταθούµε, αλλά να σταυρώσουµε τα χέρια, να γονατίσουµε ψυχικά και σωµατικά και να ζητήσουµε το έλεός τους!
Φυσικά, τα δικαστήρια, τα οποία, όπως φαίνεται ότι το επεδίωκαν, έβγαζαν σχεδόν πάντα αθωωτικές αποφάσεις…
«Λαµβάνοντας υπ’ όψιν την όλη κατάσταση πραγµάτων και τις προβλέψεις του δικαίου δεν µπορούν οι πράξεις που αποδίδονται στους κατηγορουµένους να καταλογιστούν σ’ αυτούς µε τη βεβαιότητα που απαιτείται προκειµένου να επιβληθεί µια τιµωρία, µε συνέπεια να κριθεί αναγκαία η απαλλαγή τους από κάθε ποινική δίωξη» αναφέρεται στη σελ. 280.« Κανένας στρατιώτης, κανένας αξιωµατικός δεν έχει παραδεχθεί την ενοχή του. Κανένας δεν καταδικάστηκε», γράφει ο Γερµανός Θεολόγος – συγγραφέας Ulrich Kadelbach.
Θα µπορούσα να γράψω περισσότερα, αλλά ο χώρος της φιλόξενης εφηµερίδας έχει κάποια όρια. Άλλωστε το βιβλίο, που αποτελεί πολύτιµη µαρτυρία, έχει και διδακτικό χαρακτήρα και είµαι βέβαιος ότι θα βρει πολλούς αναγνώστες: Να µην κρατούµε µίσος για κείνους που «έπραξαν το κακό», αλλά να δυναµώσουµε τη θέληση για να αγωνιζόµαστε να µην ξανάρθουν τέτοιες µέρες, οπότε και θα βρει κάποια δικαίωση η θυσία των θυµάτων. Γι’ αυτό αρκούµαι να παραθέσω το σηµαντικό λόγο που έγραψε ο καθηγητής Φίλιππος Σπυρόπουλος προλογίζοντας το βιβλίο: «Τον ανά χείρας τόµο ας τοποθετήσει ο αναγνώστης σε αναλόγιο βιβλίου. Αλλιώς αν τον διαβάσει επί του γραφείου του, το δάκρυ του θα πέσει πάνω στις σελίδες και θα µουσκέψει το µελάνι».
Συγχαρητήρια στην Εταιρεία και τον πρόεδρό της δρ Αλεξ. Παπαδερό γι’ αυτή την πολύτιµη έκδοση! Συγχαρητήρια επίσης αξίζουν στην Περιφέρεια Κρήτης για την οικονοµική στήριξη της έκδοσης (1000 αντίτυπα) που όπως πληροφορήθηκα διατίθενται δωρεάν…
Παρασκευάς Περάκης και Μιχαήλ Λαμπαθάκης κάνουν… unboxing την επικαιρότητα
