«Να περάσω την καρτούλα σας;» ρωτάει η ταµίας στο σούπερ µάρκετ.
«Η τιµούλα είναι πολύ καλή» απαντά ο πωλητής στο κατάστηµα.
Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς τα υποκοριστικά δίνουν και παίρνουν. Όλα είναι χαριτωµένα και γλυκούλικα. Μόνο στην επιφάνεια, όµως.
Ο τρόπος που µιλάµε, φανερώνει τον τρόπο που σκεφτόµαστε για τα πράγµατα.
Τη σηµασία που δίνουµε και τη σοβαρότητα µε την οποία τα αντιµετωπίζουµε.
Σ’ έναν κόσµο γεµάτο χαριτωµενιές και υποκοριστικά, πολλές φορές οι λέξεις χάνουν το νόηµα και τη σοβαρότητά τους.
Πάντα θυµάµαι την ιστορία µε τον ιδιοκτήτη αντιπροσωπείας αυτοκινήτων που επέπληξε υποψήφιο για δουλειά, όταν ο τελευταίος την αποκάλεσε «δουλίτσα».
∆εν ήταν θέµα παραξενιάς στην επιλογή των λέξεων, αλλά σοβαρότητας µε την οποία προσέγγιζε τη δουλειά του και ζητούσε και από τους συνεργάτες του το ίδιο.
Η ακρίβεια στην επιλογή των λέξεων είναι κάτι που λείπει από τον τρόπο που µιλάµε.
Αυτό, εν συνεχεία, καθρεφτίζεται στον τρόπο που συµπεριφερόµαστε και ενεργούµε εν γένει.
Όσο πιο ακριβείς, λοιπόν, τόσο και πιο ουσιαστικοί
