Πράξεις ή κούφια λόγια;

Πληγωμένο για μια ακόμη φορά αφήνει η κακοκαιρία το παραλιακό μέτωπο της πόλης από το Κουμ Καπί μέχρι το ενετικό λιμάνι. Αλλεπάλληλες καθιζήσεις στην ανατολική πλευρά (από το Μνημείο Πεσόντων Αεροπόρων μέχρι την Πύλη της Αμμου), κατάρρευση τμήματος του λιμενοβραχίονα, ελλιπής προστασία της παραλιακής ζώνης λόγω ανεπάρκειας κυματοθραύστη. Κι όλα αυτά στον Νο1 τουριστικό προορισμό της πόλης που κάθε χρόνο προσελκύει εκατοντάδες ξένους επισκέπτες. Οι εικόνες από τις… τρύπες περιμετρικά του παραλιακού μετώπου, το γκρεμισμένο τοιχίο του λιμενοβραχίονα με τα Νεώρια απέναντι που καθημερινά καταρρέουν, πραγματικά προκαλούν οργή και θυμό σε κάθε Χανιώτη που αγαπά τον τόπο του. Το πρόβλημα της διάβρωσης δεν είναι καινούργιο. Το γνωρίζουν παλιοί και νέοι δημοτικοί και περιφερειακοί άρχοντες. Τι έχουν κάνει για αυτό, εκτός από μελέτες επί μελετών που μένουν ανεφάρμοστες; Και τι περιμένουν; Να πέσει στην επόμενη κακοκαιρία ο… Φάρος για να κινητοποιηθούν; Κι αν αυτό ακούγεται «λαϊκίστικο» και «κινδυνολογία» ας πουν στους πολίτες οι διοικούντες -Δήμος και Περιφέρεια- ποιο είναι ακριβώς το σχέδιό τους για την παραλιακή ζώνη της πόλης, τι περιλαμβάνει και ποιο το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης των έργων προστασίας – ανάδειξης. Διαφορετικά, όλα τα άλλα, υποσχέσεις και καλές προθέσεις, ηχούν επιπόλαια έως υποκριτικά. Οι καιροί απαιτούν πράξεις και γενναίες αποφάσεις.“Περίοδος χάριτος” δεν υπάρχει. Για κανέναν.