“Πράξη πολέμου” ή μαύρη νύκτα;

Το “μακελειό” της Παρασκευής στο Παρίσι μου θύμισε μια φράση “αστραπές μέσα στη νύχτα”, που έχει μείνει στη μνήμη μου απ’ τα γυμνασιακά χρόνια στην ηλικία της αναζήτησης. Από κάθε βιβλίο, που έπεφτε στα χέρια μου, κρατούσα σημειώσεις, που εντυπωσίαζαν, γράφοντάς τες σε σημειωματάριο τσέπης με πέννα “ιριντινόιτ” ή “χι”. Ξεφυλλίζοντάς το προχθές διάβασα τα περί “αστραπών” και ότι «ο τρόμος και η φρίκη, αποθηκευμένοι κάπου από καιρό, στέλνουν ξαφνικά τα ουρλιαχτά τους με το καθοδηγητικό νήμα βαρβαρικών φυσιογνωμιών».
Το Ισλάμ, μια ιδεολογία θεοκρατική, που για τους εκφραστές του εκπέμπει κάποιου είδους ανωτερότητα έναντι άλλων ιδεολογιών, υποτιμήθηκε. Αποτέλεσμα τούτου ήταν, παιδιά της Δύσης να θεωρούν την κοινωνία τους παρηκμασμένη. Το δόγμα, που υποστηρίζουν, ότι «δεν πρέπει ν’ ακούει κανείς τους ανθρώπους, αλλά τον Αλλάχ», έχει μετατραπεί σε ένα παιχνίδι, όπου εμπλέκονται οι μεγάλες δυνάμεις, όλοι αυτοί, που πιστεύεται, ότι τους κατατάσσουν στο περιθώριο και γι’ αυτό ψάχνουν να βρουν τρόπους εκδίκησης.
Η σημερινή κοινωνία έχει κάποια συνέχεια απ’ το απώτατο χθες. Απ’ τον πρωτόγονο άνθρωπο προκύπτει ο πολιτισμένος. Είναι αδύνατον όμως, να μην έχει στο DNA του αρχαϊκά υπολείμματα του παρελθόντος. Ολοι αντιλαμβανόμαστε, ότι κάπου υπάρχει κάτι σάπιο. Απ’ τη μυρωδιά του συμπεραίνουμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Η περίπτωση μοιάζει με την “αστραπή”. Πρώτα τη βλέπουμε, ύστερα ακούμε τη βροντή. Προειδοποιεί, ότι ο κεραυνός έχει πέσει, ότι κάτι έχει γίνει, που αργότερα θα συνειδητοποιήσουμε. Και όταν πιστοποιηθεί το κακό, τότε επικρατεί ο φόβος και ο τρόπος ζωής αλλάζει.
“Αστραπή” ήταν η πτώση του ρωσικού αεροπλάνου στη Χερσόνησο του Σινά. Ακολούθησε το χτύπημα με 45 νεκρούς, στη Βηρυτό, ενώ πριν τη ανάφλεξη των Παρισίων, είχε αποτραπεί μακελειό στην Κων/πολη. Με την περίπτωση της επίθεσης στο Παρίσι θα βρεθούμε προ εκπλήξεων, διότι από εδώ και πέρα θα ανακύψουν πολλά οικονομικά και γεωπολιτικά κρίσιμα παιχνίδια. Γίνονται πυρετώδεις διαβουλεύσεις για τη διευθέτηση του συριακού. Οταν οι Ισλαμιστές αντελήφθησαν, ότι ΗΠΑ, Ρωσία και Ιράκ συνεννοούνται, να τακτοποιήσουν το Κουρδικό, κατασκευάζοντας ένα διάδρομο νότια της Τουρκίας και βόρεια της Συρίας με πρόσβαση στη Μεσόγειο, τότε άρχισαν να αντιδρούν. Οι Τούρκοι ζητούν να ελέγχουν αυτή τη λωρίδα. Οταν σ’ αυτό το παιχνίδι οι Μεγάλοι έχουν συμφωνήσει και η Ρωσία εξασφαλίζει τη ναυτική βάση της στη Λαττάκεια της Συρίας στη Μεσόγειο, πώς μπορεί να αντιδράσει η Τουρκία; Πιο προχωρημένο σχέδιο είναι και η ανεύρεση ενός χώρου για τον Σουνιτικό κόσμο μεταξύ Συρίας και Ιράκ. Εκεί στοχεύει και η ενσκήψασα βία, η εξάλειψη της οποίας προϋποθέτει και αυτή τη διευθέτηση των συνόρων.
Το πρόβλημα για εμάς είναι η φράση των Γάλλων, ότι πρόκειται για “πράξη πολέμου”, μήπως ενεργοποιηθεί το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, που προβλέπει την συναίνεση όλων των μελών του στην οποιαδήποτε λήψη μέτρων αντιμετώπισης κινδύνων, όταν ένα κράτος δεχθεί “πολεμική επίθεση” από το εξωτερικό. Τούτο σημαίνει, ότι αν απαιτηθεί χερσαία επέμβαση, η χώρα μας θα δεχθεί πιέσεις να εμπλακεί εμμέσως ή αμέσως σε κάποιον πόλεμο στη Μ. Ανατολή. Αλλά και σε κάθε άλλη περίπτωση η θέση μας θα είναι δυσχερέστατη.
Θα βρεθούμε εγκλωβισμένοι με εκατοντάδες χιλιάδες Σύρους πρόσφυγες, αν οι Ευρωπαϊκές χώρες κλείσουν τα σύνορά τους, ύστερα από την απελπιστική δήλωση του Ολάντ. Είπε ο Γάλλος πρόεδρος ότι «αν η Ευρώπη δεν μπορέσει να προστατέψει τα εξωτερικά της σύνορα, θα αναγκαστούμε να επιστρέψουμε στα εθνικά σύνορά μας».