«Για να πας µπροστά, πρέπει να αγνοείς κάποια πράγµατα…» λέει στον σύζυγο της, Μπιλ Φάρλονγκ, η γυναίκα του στην ταινία “Μικρά πράγματα σαν κι αυτά” που αυτές τις ηµέρες παίζεται και στα Χανιά.
Ο καρβουνιάρης στο επάγγελµα Μπιλ, έχει ανακαλύψει ότι στο άσυλο κοριτσιών του καθολικού µοναστηριού που πηγαίνει συχνά για να παραδώσει κάρβουνο, συµβαίνουν περίεργα πράγµατα. Στην αναφορά της γυναίκας του αποτυπώνονται µια σειρά από διαχρονικά ερωτήµατα…
• Να αγνοήσεις ό,τι γίνεται στο διπλανό σπίτι, γιατί «δεν είναι η δουλειά σου»…
• Να µη σε νοιάζει τι γίνεται στον εργασιακό σου χώρο, αφού «εσύ είσαι καλά».
• Να µη σε απασχολεί ο τοξικοµανής που καθηµερινά συναντάς στον δρόµο σου, µια και «µόνος του έµπλεξε».
• Να µη σε ενδιαφέρει τι συµβαίνει στην Παλαιστίνη, τη Συρία, την Ουκρανία, µια και «είναι πολύ µακριά».
• Τη µικρή περιβαλλοντική ζηµιά δίπλα σου να τη δικαιολογείς λέγοντας «συµβαίνουν αυτά» και τη µεγάλη να τη βάζεις στο ίδιο ισοζύγιο µε «την ανάγκη για ανάπτυξη».
Στην ταινία ο Μπιλ Φάρλονγκ, ο πολύτεκνος καρβουνιάρης της µικρής ιρλανδικής πόλης στα µέσα της δεκαετίας του ΄80, προτιµάει να µην αγνοήσει… «και ας µην πάει µπροστά!»