Πρέσπες… Εμβληματικό δρόσο!

Η μεγαλύτερη λίμνη, λέει, των Βαλκανίων, με 55 μέτρα βάθος, χλωρίδα, πανίδα, ύδατα εκτεταμμένα σε τρεις χώρες, η μεγάλη Πρέσπα…
Κόσμημα, κοσμήματα της Μακεδονίας!
Μεγάλη Πρέσπα και μικρή……
Η αφήγηση ξεκινά στο 3ο κανάλι, κρατικό κανάλι, με τη φωνή της Μαρίας Κουφοπούλου και τη σκηνοθεσία του Γιώργου Μήττα. Πρώτη ανατολή… Χρώματα θεσπέσια, ως ία νεογέννητα, στο γλυκό ροζαλί… Τα πουλιά των Πρεσπών ξυπνούν!
Το μυαλό συλλογάται ελεύθερα εδώ, ήχοι μοναδικοί εδώ, ούτε άλλη ανάσα ακόμη… μόνο “αναπνοή” των αέρηδων!
Πουλιά, μνημεία ακόμη, δέντρα, να ήχος άλλος, ο αφρός του νερού… Πρέσπα, αφρός χιονιού… Πρασιά σπα, πράσινη χώρα…. μας εξηγούν… Πώς δημιουργήθηκαν τάχα; Να… ρωτήσουμε τη σιμύδα που πλεονάζει καμαρωτή, πανέμορφη;
Ενας βοσκός λέει, άφησε… τη βρύση ανοιχτή, και… πλημμύρισε ο τόπος το ευλογημένο νερό!… Των δύο λιμνών… Πάντα ο θρύλος ελκυστικός και πιστευτός! Ψάρια, γεμάτες οι λίμνες ψάρια για να τραφούν τα πουλιά…
Αργυροπελεκάνοι, ροδοπελεκάνοι, 110 έως 400 ζεύγη ζουν εδώ κυρίως, τα πιο πολλά στην ποσόστωση.
Χαμομήλια και κίτρινοι κρίνοι κοσμούν το χώμα… Καλάμια, καλάμια, καλάμια, δεμένα με τη ζωή των χωρικών… Θάμνοι και, και, φασολόκηποι!! Τους βλαστούς υποστηλώνουν με φροντίδα, ότι ζητά το φυτό…
Παραδοσιακοί οικισμοί, συνήθειες και μνημεία… Εξοχα μνημεία, Αγιος Νικόλαος, μνημείο παλιό… Στους βράχους η αγιογραφημένη γλυκοφιλούσα Παναγία, “γράφει” στη θρησκευτική μας αισθητική, με τη γλυκύτητα της γαλήνης που εκείνη αναπνέει…
Οι μοναχοί από το 1455 κιόλας, μας “δηλώνουν” τ’ ασκηταριά τους, τα σπήλαια της καταφυγής τους… μετρημένες 116 σπηλιές…
Συναρπαστικός τόπος συναρπαστική αίσθηση φυσικού “αθώου” κάλλους!
Εκείνο διαπερνά τον καιρό, μάρτυρας της ακμής, από τον 1ο έως και 11ο αιώνα, το επαληθεύουν και ο ναός του Αγίου Αχιλλείου, τ’ απομεινάρια του, “ειλικρινώς” ομιλούν!
Εθνικός Δρυμός, με διάταγμα εννοείται… Ενα πλήθος ολόλευκο, ένα “σπαρταριστό σύμπαν” σαλεύει ευτυχισμένο κι όλβιο!… Πελεκάνοι! Προσέχουν λέει οι επισκέπτες να μην τους τρομάξουν! Τους απαθανατίζουν από μακρυά… Δικαιούνται τη γαλήνη της πολιτείας τους…
Σαγήνη, ωραιότητα, προσευχή…
Κι εγώ… προσεύχομαι κι ακουμπώ, μια… δεκαπεντασύλλαβη αναρρίχηση” στην Κεραμένια σκεπή του Αγίου Νικολάου, εφτά αιώνων τώρα, Ιερή Δομή…
Πρέσπες μεγάλη και μικρή στολίδια των συνόρων…
τόση (ο)μορφιά στα μέρη σας, δόθηκε άνευ όρων!!…
Πέφτουν οι τίτλοι, η οθόνη γεμίζει τις “ανάσες” των ροδοπέταλων… Ωραία…