“ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ο καλός άγγελος του ιερέως”

Για να γράψει κανείς για τον αιδεσιμολογιώτατο πρωτοπρεσβύτερο π. Ευάγγελο Παχυγιαννάκη χρειάζεται μεγάλη τόλμη και πολλά χαρίσματα, τα οποία ο γράφων δεν διαθέτει. Ομως, εάν σιωπήσω «οι λίθοι κεκράξονται» (Λουκ. 19, 40). Πολλά τα γραφτά του σε βιβλία και στον Τύπο μεστά αγιοπατερικού και αγιογραφικού λόγου. Συγγραφέας, υμνογράφος, αγιογράφος, λαμπρός ιεροκήρυκας. Μα πάνω από όλα η οσιακή ζωή του. Λαμπρό υπόδειγμα για όλους μας, ειδικά για μας τους κληρικούς όλων των βαθμίδων.
Το βιβλίο του το αφιερώνει στην αγιασμένη πρεσβυτέρα του Μαρία, το γένος Ιωάννου Σουλαδάκη. Εγνώρισα όσο έφθαναν οι δυνάμεις μου αυτόν τον άγιο άνθρωπο και δεν είναι λίγες οι φορές που φιλοξενήθηκα σπίτι της στον Αγιο Νικόλαο Λασιθίου. Κάθε σελίδα είναι και ένας σπαραγμός για τον κάθε αναγνώστη και θα έπρεπε να το έχει στα χέρια της κάθε πρεσβυτέρα.
Στην 5η σελίδα ο πεφωτισμένος συγγραφέας αφιερωματικώς θα αναφέρει: «Αφιερώνεται: Εις τον φύλακα άγγελον του ιερέως, την πρεσβυτέρα, η οποία “εν τω αφθάρτω του πραέως και ησυχίου πνεύματος, ο έστιν ενώπιον του Θεού πολυτελές (Α’ Πετρ. 3,4), συμπορεύεται τω πρεσβυτέρω, αντλούσα την δύναμιν και την φλόγα της διακονίας αυτής εκ της Κεχαριτωμένης Μαρίας και Αειπαρθένου Θεοτόκου, χρεωστικώς».
Ο π. Ευάγγελος θα αναφερθεί στην γνωριμία και στην συμπόρευση με την πρεσβυτέρα και το πόσο ισάξια στάθηκε κοντά του. Σωστός ήρωας. Καίτοι ο δεσπότης του είχε τάξει να τον διορίσει στον Μητροπολιτικό ναό της Νεαπόλεως, τον τοποθέτησε στην Αγία Τριάδα του Αγίου Νικολάου. Πληγώθηκε γι’ αυτό, μα δίπλα του έστεκε η μεγάλη γιάτρισσα πρεσβυτέρα που του είπε: «στρατιώτες είμαστε, όπου μας στείλει ο στρατηγός θα πάμε. Κι εκεί και εδώ Χριστός καταγγέλλεται».
Ωραία η παράθεση από το εξαίρετο διήγημα του λογοτέχνη Δημητρίου Βικέλα “Ο παπά Νάρκισσος”, όπου περιγράφεται με πολλή γλαφυρότητα η υποδειγματική αγάπη μίας Πρεσβυτέρας προς τον ιερέα σύζυγό της.
Συγκινητικό και συγκλονιστικό και το Επίμετρον – Χαιρετισμός στην πρεσβυτέρα Μαρία π. Ευαγγέλου Παχυγιαννάκη, της κας Ερσης Ορφανάκη – Λασιθιωτάκη, που τελειώνει με τα λόγια του ποιητή: «Η νύχτα. Μονάχα τ’ άστρα./ Και πέρα το βάθος του ολάνοιχτου ορίζοντα./ Εκεί που πάνε οι άνθρωποι μόνο με τ’ όνομά τους…» Και, αφού της ευχηθεί “Καλό παράδεισο” θα καταλήξει: «Ευχαριστώ που βρεθήκατε στον δρόμο μου».
Κι εμείς, το ίδιο της λέμε μνημονεύοντάς την και στην Αγία Πρόθεση.
Ο π. Ευάγγελος δεν θα λησμονήσει τους ιατρούς, νοσηλευτές και λοιπό ιατρικό προσωπικό και θα τονίσει: «Εμείς οι ιερείς ντυμένοι το μαύρο ράσο ιατρεύομε το σώμα και την ψυχή των ανθρώπων εξ ονόματος του μεγάλου και πρώτου ιατρού, Σωτήρος Χριστού και των Αγίων Του και οι Γιατροί ντυμένοι το λευκό ράσο τους, θεραπεύουν τους αρρώστους βάσει των ερευνών και πορισμάτων της επιστήμης και με τις ανθρώπινες προσπάθειές τους, συνεπικουρούμενοι από την βοήθεια της χάριτος του Θεού. Και όπου υπάρχει αυτή η σχέση μεταξύ Θεού και πίστεως του θεραπευτή ιατρού, τα αποτελέσματα, για τη βελτίωση της ποιότητος της ζωής και της υγείας του ασθενούς και την απάλυνση του πόνου είναι εντυπωσιακά, κατά την ομολογία πολλών εξ αυτών…»
Εμείς, τι να προσθέσουμε στα παραπάνω; Ευχαριστούμε τον Θεό για όσα και ό,τι μας στέλνει. Τον παρακαλούμε για την εν σκηναίς αγίων κατάληξή της και την ευγνωμονούμε για τον αγιόδρομον οδοδείκτη που μας κληροδότησε και τα όσα πρόσφερε στο έργο και στην ζωή του αγαπημένου και σεβαστού μας π. Ευαγγέλου, του οποίου επικαλούμαστε τις υπέρ ημών προς Κύριον δεήσεις του.
Θερμή δε προς Κύριον ευχή μας ο Θεός να μας στέλνει τέτοιες πρεσβυτέρες σαν την Αγία Πρεσβυτέρα Μαρία πατρός Ευαγγέλου Παχυγιαννάκη.