Πριν τις εξετάσεις…

Φτάσαμε και φέτος στις πανελλαδικές εξετάσεις. Οι τελειόφοιτοι των Λυκείων θα δοκιμάσουν να εισαχθούν στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της επιθυμίας τους ή της οικονομικής των γονέων τους δυνατότητας.
Θα ήθελα, λοιπόν, σε αυτό το καθοριστικό σταυροδρόμι της ζωής τους, να γράψω μερικά λόγια για τα παιδιά όλου του κόσμου. Λόγια επηρεασμένα σαφώς από τις γεμάτες αγάπη και σύνεση συμβουλές των γονιών μου.
Ο καθαρός νους και η αμόλυντη ψυχή είναι τα πολυτιμότερα εφόδια στη ζωή των ανθρώπων. Και μαζύ τους και η σωματική υγεία.
Βοηθούν τον άνθρωπο να περπατάει με ασφάλεια στους πολυσύχναστους δρόμους της ζωής. Χαρίζουν στο ανθρωπολόι γλυκύ και χωρίς σκοτούρες ύπνο.
Οδηγούν τους ανθρώπους στην προκοπή και την ολοκλήρωσή τους, ως μεμονωμένων ατόμων και ως μελών ενός οργανωμένου κοινωνικού συνόλου. Τους φέρνουν κοντύτερα στο Θεό, ο οποίος με τη σειρά του, ως στοργικός πατέρας,  διευθύνει τις σκέψεις και τις πράξεις τους.
Δωρίζουν στον άνθρωπο την αυτογνωσία και τον αυτοέλεγχο που είναι τόσο απαραίτητος σε όσα βλέπουμε και ακούμε γύρω μας κάθε στιγμή της ζωής. Μακρότητα ημερών και ειρήνη και αρμονική συνύπαρξη προσφέρουν σε όλους τους ανθρώπους.
Συμβάλλουν στην εξεύρεση τρόπων αντιμετώπισης και επίλυσης των ατομικών και των κοινωνικών καθημερινών προβλημάτων.  Τη δικαιοσύνη, την ισότητα, την αδελφοσύνη και την ανθρωπιά προάγουν και σε θεμέλια αναδεικνύουν για κάθε υγιή κοινωνία, διώχνοντας μακριά κάθε αλαζονεία και παρωχημένη ιδεοληψία.
Σίγουρα, είναι, στις μέρες μας, μεγάλη επιτυχία να εισαχθεί ένα παιδί στη σχολή που ονειρεύεται και πολύ περισσότερο εάν η σχολή αυτή τού χαρίσει με το πέρας των σπουδών και την ευκαιρία να βρει προσοδοφόρα δουλειά. Μακάρι όλα τα παιδιά να τα καταφέρουν, αλλά αυτά και οι γονείς τους ας θυμούνται πάντα και ότι αν και η σοφία και η σωφροσύνη είναι πολυτιμότερες από το χρυσάφι και τίποτα από τα γήινα (εφήμερα και συχνά υποκειμενικής σημασίας) αποκτήματα δεν είναι μεγαλύτερης αξίας απ’ αυτές, δεν θα μπορέσεις ποτέ να τις έχεις αν δεν διαθέτεις καθαρή ψυχή, πνευματική ακεραιότητα και σωματική ευεξία, ευήκοον ους σε όσα με στοργή σε συμβουλεύουν γονείς και δάσκαλοι, αγάπη για τον συνάνθρωπο, μα και το Θεό διαρκώς μέσα σου ως άοκνο οδηγό και ξάγρυπνο συμπαραστάτη…
Εσείς τι λέτε αλήθεια; Έτσι δεν είναι;