Σε τούτο το ξεχασμένο και παραμελημένο χωριό που η μοίρα, ο Θεός και το ένστικτό με οδήγησαν ένα ζεστό Αυγουστιάτικο βραδάκι του 1977 και το ερωτεύτηκα με την πρώτη, που έτσι σαν αστεία έχτισα ένα μικρό κονάκι κι ο έρωτας αυγάτισε κι απόφαση τρανή κάναμε να μείναμε εδώ, που αγαπήσαμε τον τόπο τον μοναδικό και τους αθρώπους του, κι αυτούς μοναδικούς, που μπολιάστηκα και βαφτίστηκα Σφηναριώτης, έλαχε να βρεθούμε καμιά εικοσαριά νοματαίοι στην εκκλησιά των Αγίων Αποστόλων για τη λειτουργιά κι ένα μνημόσυνο.
Τελέψανε ύμνοι, τροπάρια και δοξολογίες, δι ευχών των Αγίων ακούστηκε, προσκυνήσαμε όλοι κι ο καλό μας λευίτης ο παπα – Νικόλας, απόμεινε στην Ωραία Πύλη να μας κοιτά. Τα μάτια του λαμπίριζαν οι κροτάφοι του να πάλλονταν από υπερένταση, οι φλέβες να σημαδεύουν το ολιγόδρωτο μέτωπό του κι η φωνή του παλλόμενη από συγκίνηση ακούστηκε σθεναρή.
– Είναι πολλές δεκαετίες αδερφοί μου, που δεν έχει γίνει εδώ στο χωριό μας η πολύ σημαντική για τη Χριστιανοσύνη προαγιασμένη λειτουργία. Γι’ αυτό λέω να την κάνουμε την Τετάρτη βράδυ. Καλό είναι να έρθετε όλοι και να κοινωνήσετε όσοι μπορείτε.
Ετσι, κάθε βράδυ ερχόταν ο παπάς απ’ τον Κάμπο, λιβάνιζε κι άναβε το καντήλι στα προαγιασμένα τίμια Δώρα που είχε κρατήσει στο ιερό σκεύος στην Αγία Τράπεζα από την τελευταία θεία λειτουργία.
Κι ήτανε φίλοι μου συγκινητικό κι απρόσμενο αυτό που συνέβηκε την Τετάρτη απόγεμα.
Ως άρχιζε χλωμιασμένος ο ήλιος να κατηφορίζει προς του Κόρακα το ακρωτήρι, κάνανε το σταυρό τους οι ξωμάχοι, παρατάγανε στη βρεγμένη γης τα εργαλεία της δουλειάς, οι ψαράδες μαζώνανε δίχτυα, κουπιά κι εξαρτήματα, δένανε τις βάρκες, οι καφετζήδες σφαλνούσανε την πόρτα, οι κτηνοτρόφοι τελεύανε νωρίς το άρμεγμα, δίνανε φαγητό στα γιδοπρόβατα και γοργοπόδαροι, παίρνανε το μονοπάτι για τα σπιτικά τους. Και με καθαρά ρούχα, φρεσκοπλυμένοι, με πρόσωπα γελαστά και μαλλιά βρεγμένα, όλοι μαζί, άντρες γυναίκες και παιδιά, προβάλανε στον τόπο λατρείας.
Δεν είναι καμιά μεγάλη εκκλησιά της πρωτεύουσας με αστραφτερά μάρμαρα και πανάκριβα ξυλόγλυπτα και χρυσά εικονοστάσια, παρά ένας αξιόπρεπος χώρος, με τα καινούργια στασίδια, με σβηστούς πολυελαίους και φώτα λιγοστά, μόνο για τους αναγνώστες και τους ιερωμένους που σήμερα ήταν στο Ιερό, με την Ωραία Πύλη σφαλιγμένη. Ανοιγε μόνο για να λιβανίσουν ή να απευθύνουν κάποιο ευχολόγιο.
Απ’ το ψαλτήρι, που ήτανε κι εδώ ιερωμένοι κι ένας λαϊκός, ακούγονταν συνεχώς παρακλήσεις και προσευχές, λόγια σοφά των Αγίων Πατέρων και ύμνοι για τα προαγιασμένα Αγια των Αγίων, που βγαίνουν από πόρτες, παραθύρια και τρούλους, πηγαίνανε στις κορφές των βουνών, στου ουρανού τα απρόσιτα νεφελώματα κι αστέρια, ποτίζονταν μεγαλείο κι αγιοσύνη και ξαναγύριζαν να πλημμυρίσουν εκκλησιά και ψυχές μας στο μισοσκόταδο που απόψε βιώναμε όλα τούτα που ορίζουν οι γραφές.
Μια τρανή βραδιά, ένας μυστικισμός, μια ψυχική ανάταση και γαλήνη μας κατείχε, κι όλο να προσκυνάμε, να ζητάμε λύτρωση και δικαίωση απ’ την Παναγία μας, να γιομίζει η κιβωτός ετούτη λατρευτικούς στίχους, να μετανίζουν ιερείς και γερόντισσες,
Τα μάτια των πιστών λάμπανε ή και υγραίνονταν από θρησκευτική κατάνυξη και δεν ακουγόταν ούτε ανάσα, εκτός των ιερέων και ψαλτάδων οι ύμνοι. Και παράξενο, μηδέ τα παιδιά δεν κάνανε φασαρία. Ολοι προσηλωμένοι παρακολουθούσαμε, κάναμε το σημείο του σταυρού κι όταν ήρθε η ώρα η πιο λατρευτική για τα Αγια Μυστήρια, με πρώτους τους ιερωμένους, πολλοί νέοι, γέροι και γριές, γονατίσαμε στο παγωμένο πάτωμα για να αποτίσουμε ταπεινότητα κι ευλάβεια μπρος τα φρικτά τούτα τεκταινόμενα. Ηταν πράγματι συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους με προβλήματα στα πόδια να βρίσκουν κουράγιο και δύναμη απ’ τους Αγίους και να γονατίζουν.
Μέχρι την ώρα που ακούστηκε το Μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε… κι είδες κάθε ηλικίας γυναίκες κι άντρες, όλοι τη μέρα νηστικοί οι πιο πολλοί, κάνανε σειρά να κοινωνήσουν, να πάρουν αντίδωρο και την ευλογία των Αγίων για μια ήρεμη ζωή και αγάπη. Αγάπη από όλους σε όλους φίλοι μου.
Και μετά απ’ την τέρψη ψυχής και πνεύματος, άρχοντας στην καρδιά ο παπα – Νικόλας κι η πρεσβυτέρα Μαρία που είχε τα πάντα ετοιμάσει, κάλεσαν ιερωμένους, εκκλησιαστικούς επιτρόπους και συγγενείς και παράθεσαν ένα πλούσιο νηστίσιμο δείπνο.
Μια πρωτοβουλία, που πρέπει να επιβραβεύεται.
* gkamvysellis@yahoo.gr
