ΣΤΙΣ συζητήσεις δεν ακούς τίποτε άλλο παρά για τις προθέσεις των Τούρκων και τις ετοιμασίες που γίνονται εκατέρωθεν, ακόμη και για το χειρότερο.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, οι Τούρκοι πέρασαν από το στάδιο των φραστικών απειλών στην πράξη, αμφισβητώντας ανοιχτά τις διεθνείς Συνθήκες που οι ίδιοι υπέγραψαν (Σεβρών, Λωζάννης κ.λπ.). Χωρίς ουσιαστικές αντιδράσεις από κανένα. Αυτό που επιδιώκουν τώρα είναι η αποκοπή της Ελλάδας από την Κύπρο με την αυθαίρετη ΑΟΖ που δημιουργούν (de facto) με τη Λιβύη και την στην πράξη αναίρεση του κοινού “αμυντικού δόγματος” του Ελληνισμού. Ετσι, θα είναι εύκολο για την Τουρκία να… ενοχοποίησει διεθνώς την Ελλάδα και την Κύπρο -αν και αμυνόμενες χώρες- σε ό,τι αφορά το “ιδιοκτησιακό” καθεστώς (ΑΟΖ) στην ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο και την Κρήτη!!
ΕΔΩ και καιρό, ο Ερντογάν μιλάει για “γαλάζια Πατρίδα” (τη θάλασσα) με την οποία ιστορικά λίγη σχέση έχουν οι Τούρκοι… Σε περίπτωση δε “ατυχήματος” (ας πούμε ανατολικά της Κρήτης), οι Τούρκοι, έχοντας επιδείξει ικανή διπλωματία (εμείς, δυστυχώς, τώρα ξυπνούμε!), θα ισχυρισθούν ότι την ευθύνη δεν την έχει ο επιτιθέμενος (Τουρκία), αλλά οι αμυνόμενοι (Ελλάδα, Κύπρος) που δεν έσπευσαν να τους… παραχωρήσουν την “πατρίδα” τους!
Η ΚΥΝΙΚΟΤΗΤΑ σε όλο το μεγαλείο της και μάλιστα σε ένα τόσο συγκεχυμένο κόσμο. Εμείς απλά παρακολουθούμε, ανίκανοι να αντιδράσουμε!
ΠΟΛΛΟΙ πολιτικοί και δημοσιογράφοι μιλούν για “συμβιβασμό” με μια χώρα που έμαθε μόνο να απαιτεί. Είναι αστείο, αν όχι προδοτικό. Η Τουρκία αμφισβητεί, την ανέχονται οι άλλοι (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ), προχωρεί μεθοδικά στις διεκδικήσεις της (το είδαμε στο Κουρδικό), πραγματοποιεί το σχέδιό της και ποτέ κανείς δεν την εμπόδισε (Κύπρος-1974). Και γιατί να δεχθεί τώρα το Δικαστήριο της Χάγης;
Κι αν δεχθεί -πλην του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας των νησιώνμε εμάς- δεν θα θέσει στο τραπέζι ένα σωρό άλλες απαιτήσεις της; Θα υπογράψουμε εμείς συνυποσχετικό για ανύπαρκτα θέματα;
ΑΛΛΑ, μια τέτοια διαδικασία (Χάγη) τι άλλο θα σημαίνει αν δεν θα είναι παραχωρήσεις υπό την πίεση μιας δήθεν αναπόφευκτης σύγκρουσης; Πριν από το 2015 και την κυβερνητική αλλαγή, ο τότε υπουργός των εξωτερικών, ο κ. Ευ. Βενιζέλος, είχε “δεσμεύσει” τη χώρα διεθνώς -και πολύ σωστά- για θέματα ελληνικής κυριαρχίας που δεν μπορούν να συζητηθούν στη Χάγη! Γιατί τα έγγραφα εκείνα δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας;
ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ελληνική αμηχανία ή φόβος για τον αδίστακτο γείτονα; Ετσι όμως, δεν τον αφήνουμε να κατοχυρώνει ό,τι αυτός θεωρεί δικό του, ενώ εμείς με την αδράνειά μας διευκολύνουμε να παγιώνονται οι διεκδικήσεις του; Ετσι, αν δεν αντιδράσουμε έγκαιρα κι όπως πρέπει, δεν είναι πιθανόν να “νομιμοποιηθούν” και de jure οι παράνομες τουρκικές ενέργειες; Τι θα πει ότι «είμαστε έτοιμοι για παν ενδεχόμενο»; Τελικά, είμαστε τόσο “μόνοι” απέναντι του διεθνούς δικαίου;
Στ.Γ.Κ.,
www.stcloris@yahoo.gr
