Προεδρολογία: Μία από τα ίδια…

Ο μείζων πολιτικός κόσμος (εννοώ τον κοινοβουλευτικό), πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ή δεν συνειδητοποιεί το υπερεπείγον της αλλαγής στο καθεστώς εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας ή σιωπηρώς βολεύεται με τη διατήρηση του μάλλον διακοσμητικού -υπό τις σημερινές συνθήκες- ρόλου του τύποις ανωτάτου άρχοντος.
Στις ελάχιστες εξαιρέσεις πολιτικών, που από πολύ καιρό, έχουν ζητήσει την κατάργηση της έμμεσης εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας απ’ τον συνταγματικώς κυρίαρχο λαό, είναι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που με τη δικαιολογημένη επιμονή του, για την άμεση εκλογή, από το Εκλογικό Σώμα, πειθανάγκασε τον Αντώνη Σαμαρά να εξαγγείλει προεκλογικώς, ως βασική προτεραιότητα το θέμα αυτό, στην αναθεώρηση του Συντάγματος.
Και δυστυχώς, η θρυλική αυτή αναθεώρηση, με τη γενικότερη αδιαφορία της Βουλής, κινδυνεύει να μετατεθεί στο μακρινό μέλλον, γιατί ήδη έχει παρέλθει η δεσμευτική οκταετία από την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος.
Οι λόγοι αυτής της απαράδεκτης παρελκυστικής συμπεριφοράς της Βουλής, στο ίδιο θέμα, θα μπορούσαν να επικεντρωθούν στις ακόλουθες υπόνοιες:
Στη βολική διατήρηση της έμμεσης εκλογής, από τους βουλευτές της Εθνικής Αντιπροσωπίας: α) Διότι η εθιμικώς προτείνουσα τον υποψήφιο Πρόεδρο κυβερνώσα πλειοψηφία δημιουργεί καταστάσεις οιονεί ομηρείας κάθε νέου Προέδρου, με την πλειοψηφία αυτή. Και η ομηρεία αυτή, για μεν τον νέο Πρόεδρο έχει το ελαφρυντικό μιας “ηθικής υποχρέωσης” να παρέχει κάποιες διαδικαστικές “διευκολύνσεις” στην προτείνουσα την υποψηφιότητά του κυβερνητική πλειοψηφία. Και β) Διότι ο τοιουτοτρόπως εκλεγόμενος Πρόεδρος συχνά καλείται να υπογράψει το διάταγμα για πρόωρη διάλυση της Βουλής. Και αυτό μεταφράζεται σε αμνήστευση των υπουργικών κακουργημάτων που ενδεχομένως διαπράττονται από την κυβερνώσα πλειοψηφία με τη λόγω πρόωρης διάλυσης της Βουλής παραγραφή αυτών των αδικημάτων.
Με άλλα λόγια, η διαιώνιση του καθεστώτος της έμμεσης εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, από το βουλευτικό σώμα και όχι απευθείας από τον λαό, εγκυμονεί διαρκώς τον κίνδυνο παρόμοιων χαριστικών παραγραφών για κακουργήματα υπουργών, σύμφωνα με το… κατεψυγμένο ισχύον Σύνταγμα και με τον ολιγαρχικό νόμο περί ευθύνης υπουργών. Ενα αλχημικό νομικό μόρφωμα που μετατρέπει την 20ετή παραγραφή για τον μέσο Ελληνα πολίτη σε παραγραφή αδικημάτων για κυβερνητική θητεία 2 χρόνων γιατί όχι και λίγων μηνών…
Τι λένε άραγε για όλα αυτά ο συμπαθέστατος συνταγματολόγος Γ. Κατρούγκαλος και οι συνάδελφοί του Προκόπης Παυλόπουλος και Ευάγγελος Βενιζέλος;