Προεκλογικά σενάρια

Εχουμε μπει για τα καλά στον αστερισμό του πεδίου δράσεως, όπου διαγράφεται το σκηνικό των ψηφοφοριών για τις Ευρωεκλογές, τις Δημοτικές και των Περιφερειαρχών, ίσως και των βουλευτικών, αν μας επιφυλάσσει καμιά έκπληξη ο κ. πρωθυπουργός, λόγω αστάθμητων παραγόντων.
Οι προβλέψεις, κατόπιν δημοσκοπήσεων, δίνουν και παίρνουν. Κάθε κόμμα έχει το δικό του δημοσκόπο. Δύο είναι τα κόμματα εξουσίας, που διεκδικούν την πρωτοκαθεδρία, υποσχόμενο τα καθ’ ένα χώρια, ότι μόνον αν εκλεγεί αυτό, θα δουν οι πολίτες περιόδους ακμής και οικονομικής ανάκαμψης. Αν όχι, κακό δικό τους, μόνοι τους θα ‘χουν πυροβολήσει τα πόδια τους, κακό για το πολιτικό σύστημα και για τη χώρα που οι συνέπειες, θα είναι τραυματικές, χειρότερες των μνημονιακών χρόνων.
Με τις Ευρωεκλογές οι δυνάμεις των κομμάτων δοκιμάζονται απ’ τα αποτελέσματα για τις εθνικές εκλογές. Αν ο χρόνος, που μεσολαβεί, δεν ξεπερνά το 6μηνο ανησυχούν ή εφησυχάζουν για το αβέβαιο της έκβασης ή τη σιγουριά της νίκης αντιστοίχως.
Στις εκλογές του 2009, το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου ψηφίστηκε για ριζοσπαστικές αλλαγές με το “λεφτά υπάρχουν”, αλλά αποδείχθηκε “άνθρακες ο θησαυρός”, με τα όσα ακολούθησαν στη συνέχεια. Το 2012 η Ν.Δ. συνεργάσθηκε με το ΠΑΣΟΚ για την πάση θυσία παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη. Μετά 2 χρόνια κατέρρευσε κι αυτό το πολιτικό σύστημα. Στις εκλογές του 2015 τα διλήμματα στο α’ 6μηνο είχαν αρνητικά αποτελέσματα, γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βρέθηκε σε κατάσταση αμηχανίας, να προχωρήσει σε επώδυνες λύσεις με το δημοψήφισμα και την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, που οι ψηφοφόροι προσγειώθηκαν, πειθόμενοι σε ελπιδοφόρες υποσχέσεις.
Και ερχόμαστε τώρα στο προσκήνιο των Ευρωεκλογών. Αν η διαφορά είναι υπέρ της Ν.Δ. μεγάλη, ο Μητσοτάκης θα συνεχίσει το “πιπίλισμα της καραμέλας” για άμεσες εθνικές εκλογές. Ομως ο Τσίπρας, πιστεύοντας, ότι μέχρι τον Οκτώβριο υπάρχει χρόνος να βελτιώσει το προφίλ του κόμματος, δεν θα ενδώσει. Και η φυσιογνωμία του αρχηγού της Ν.Δ. θα παραμένει προβληματική, πως δεν τα κατάφερε να επιβάλλει τις απόψεις του, ούτε και να βρει άλλο τρόπο να συγκρουσθεί με θεμιτά και αθέμιτα μέσα. Πάντως το μόνο που θα μπορεί να υποστηρίξει πάλι, είναι ότι η κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται, να συνεχίσει να κυβερνά. Επιπλέον ότι η πρόθεση της κυβέρνησης είναι να παρατείνει την παραμονή της στην εξουσία, μέχρι την τελευταία ημέρα, που της επιτρέπει η νομοθεσία, για να μεθοδεύσει μη τίμιες εκλογές.
Και επειδή κανείς δεν μπορεί να προδικάσει, τι θα φέρει η κάλπη, ενδέχεται η Ν.Δ. να ‘ρθει στις Ευρωεκλογές πρώτο κόμμα με διαφορά 2-3 μονάδες, οπότε το λόγο θα ‘χει η εσωτερική αντιπολίτευση, να δουν πώς πρέπει να εκμεταλλευτούν το χρόνο μέχρι τις εθνικές εκλογές, ν’ αλλάξουν ίσως και τους συσχετισμούς προσώπων, που θα ‘χει σοβαρό αντίκτυπο στην ηγεσία.
Η θεωρία, ότι η συνεχής διακυβέρνηση φθείρει, ότι επιφέρει πολιτικό κόστος και οι κυβερνώντες πέφτουν σαν “ώριμο φρούτο”, οδηγεί σε κατάσταση εφησυχασμού. Αν τούτο πιστεύουν οι Νεοδημοκράτες, έχουν φαίνεται άγνοια των θετικών και αρνητικών αφηγημάτων των κομμάτων, που διεκδικούν την εξουσία και αυτό εξηγεί τις συγκρούσεις των εκπροσώπων τους με τέτοιο φανατισμό.