Πρόωρες εκλογές δεν συνιστώνται προς το παρόν· τα σενάρια δε διενέργειάς τους απομακρύνονται απ’ το τραπέζι των συζητήσεων στο επιτελείο του Μαξίμου, αφού δεν διαμορφώνεται το κατάλληλο προεκλογικό περιβάλλον. Και τούτο διότι προέχει, παντός άλλου, η σταθερότητα που θα επιτευχθεί ανάλογα με την αντοχή της κυβέρνησης παρά την υπάρχουσα αίσθηση φθοράς.
Ο κ. Μητσοτάκης θεωρεί ότι απόφαση του λαού είναι «αν η χώρα κυβερνηθεί από ένα ή από περισσότερα κόμματα». Πιστεύει ότι μόνον από αυτοδύναμη κυβέρνηση είναι δυνατόν να λαμβάνονται αποτελεσματικές και γρήγορες αποφάσεις. Ωστόσο με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δεν θα υπάρξει ακυβερνησία. Πολιτικοί παρατηρητές αλλά και κυβερνητικά στελέχη βλέπουν ότι από καμία παράταξη δεν διατυπώνεται αξιόλογη κυβερνητική πρόταση, ενώ η σκέψη Μητσοτάκη μετακινείται απ’ τη ρητορική της αυτοδυναμίας στη «λογική της σταθερότητας, έστω με συμμαχικές κυβερνήσεις… που σημαίνει ευθύνες για τους άλλους, διότι πρέπει μα είναι σε θέση να δώσουν απαντήσεις έστω μετά δεύτερες εκλογές».
Στο ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ ανεξάρτητα ποιο θα είναι το όνομα της παράταξης στις εκλογές του Μαΐου για την ανάδειξη των τοπικών και νομαρχιακών οργανώσεων, που θα υπάρξει μετά την ανάκαμψη που προήλθε απ’ την εκλογή νέου προέδρου, υποχρεώνονται σε αναπροσαρμογές και πιέζονται, όπως ομολογείται από το Μαξίμου, να ξεδιπλωθούν εν όψει όσων αποφασίσει ο ελληνικός λαός στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Στόχος της Ν.Δ. είναι ν’ αποφευχθεί, πάση θυσία, μια περίοδος ακυβερνησίας. Εν τω μεταξύ στη Χαριλάου Τρικούπη υπάρχουν δύο τάσεις. Η μία δεν συζητά καθόλου συνεργασία με τη Ν.Δ., θεωρώντας την καταστροφική και η άλλη με τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο συνεχίζει να έχει αγεφύρωτες διαφορές. Ψάχνουν να βρουν τρόπους, να μη δοθεί σωσίβιο στη Ν.Δ., που κατά τα λεγόμενά τους βυθίζει τη χώρα στα λάθη. Ο κ. Ανδρουλάκης προεξοφλεί ότι ο πρωθυπουργός βλέπει ότι δεν του βγαίνουν τα ποσοστά και λέει πως κάνει στροφή, νομίζοντας ότι θα μας πείσει. Πάντως επιμένει να δηλώνει τι δεν θέλει, χωρίς να λέει τι επιδιώκει.
Αλλά και ο κ. Τσίπρας προβλέπει αλλαγές δεδομένων, υποστηρίζοντας ότι ο κ. Μητσοτάκης τελευταίως «επιχειρεί να χαμηλώσει τον πήχη… ότι ξαφνικά ανακάλυψε την προοπτική της κυβέρνησης συνεργασίας». Παράλληλα ομιλεί περί προοδευτικής κυβέρνησης, ότι «μπορούν οι πολιτικές δυνάμεις να προχωρούν σε συνεργασία με βάση προγραμματική συμφωνία… όταν πρόκειται για έκτακτη ανάγκη». Έτσι γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, που αντιμάχονται τη Ν.Δ., βλέπουν ότι κατά τη διακυβέρνηση απ’ αυτήν 2,5 χρόνια κυριάρχησαν κρίσεις, όπως το προσφυγικό στον Έβρο, η πανδημία, η έντονη κλιμάκωση των ελληνοτουρκικών και η ενεργειακή κρίση μετά τον ρωσοουκρανικό πόλεμο που συνέβαλε στην ακρίβεια και στην κερδοσκοπία. Τα συμβάντα αυτά διαμόρφωσαν ένα περιβάλλον όπου το προεκλογικό πρόγραμμα του κ. Μητσοτάκη δεν εφαρμόστηκε, διότι διαχειριζόταν δοκιμασίες της ομαλής πορείας των εξελίξεων που επιβάρυναν το σύνολο των ελληνικών νοικοκυριών.
Ποια στρατηγική θ’ ακολουθήσει η κυβέρνηση; Θα παραβλέψει τη φθορά που υφίσταται εξαιτίας των γεγονότων που απασχολούν τη διεθνή κοινότητα που διευρύνει την κούραση και της ελληνικής κοινωνίας;
Θα επιμείνει να εξαντλήσει την τετραετή θητεία της, χωρίς να έχει πραγματοποιήσει τις εξαγγελίες του 2019 ή θα προβεί σε πρόωρες εκλογές;
