ΤΕΣΣΕΡΙΣ μήνες τώρα ζούμε μια εφιαλτική πραγματικότητα: ξυπνούμε με το ευρώ και κοιμόμαστε με την αγωνία του επόμενου εθνικού νομίσματος! Ακούμε για «κόκκινες γραμμές» και κάθε μέρα διαπιστώνουμε πως αυτές πέφτουν, σαν οδοφράγματα, κάτω από την ασφυκτική πίεση της ανάγκης, αλλά και της μη ύπαρξης σοβαρής και σωτήριας εναλλακτικής λύσης. Επιπλέον, ακούμε για τήρηση του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης» και βλέπουμε συνεχώς «προγράμματα Βρυξελλών».
ΑΝ θέλαμε να συνοψίσουμε τι έγινε αυτές τις 120 μέρες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ., εκτός από μια κάποια ελπίδα που πήγε να ανθίσει, με τις ηρωικές κι απέλπιδες προσπάθειες του οικονομικού επιτελείου να «παίξουν» στο γήπεδό μας οι εταίροι, όλα τα υπόλοιπα της καθημερινότητας «βαίνουν καλώς εναντίον μας»! Έτσι,
– Οι δανειστές δεν υποχωρούν βήμα από τις αρχικές πιεστικές τους θέσεις (και γιατί να υποχωρήσουν αφού κρατούν και το μαχαίρι και το πεπόνι;) και μας απειλούν με «θανατηφόρο» τελεσίγραφο!
– Όχι «μια στο εκατομμύριο», αλλά χιλιάδες φορές και σε καθημερινή βάση, οι «θεσμοί» δεν δέχονται τις προτάσεις Βαρουφάκη θέτοντας κι αυτοί «κόκκινες γραμμές».
– Εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι το «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», ούτε κοστολογημένο μπορεί να είναι (αφού δεν υπάρχουν λεφτά) ούτε και εφαρμόζεται «ανεξάρτητα από τη διαπραγμάτευση», όπως διατυμπανιζόταν προεκλογικά.
– Στο πρώτο «μπαμ» του Βερολίνου, η περίφημη «συμμαχία του Νότου» (Ισπανία, Γαλλία, Πορτογαλία, Ιταλία) λούφαξε, και μάλλον τώρα όλοι τους διάκεινται εχθρικά απέναντί μας.
– Πάει περίπατο και η διαθρυλούμενη «πανευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος», όπως λεγόταν προεκλογικά
– Ο Εν.Φ.Ι.Α. δεν καταργήθηκε. Απλά μετατίθεται για μετά το… καλοκαίρι!
– Πού είναι το «κούρεμα» του χρέους και «η αποπληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης», όπως λεγόταν προεκλογικά;
– Αυτό που μισούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, τις Π.Ν.Π., ήδη το… αγάπησε, αφού μέχρι τώρα υπέγραψε δύο «πράξεις νομοθετικού περιεχομένου». Μα ο ίδιος δεν ισχυριζόταν προεκλογικά ότι οι Π.Ν.Π. αποτελούν κατάλυση της δημοκρατίας;
– Προστέθηκαν 100.000 νέοι άνεργοι μέσα στο τετράμηνο διακυβέρνησης της χώρας από την «αριστερά», ενώ βασική προεκλογική υπόσχεση ήταν η φροντίδα για την ανθρωπιστική κρίση.
– Ως επιστέγασμα όλων έρχεται εκείνη η προεκλογική αλαζονική φράση του κ. Τσίπρα η σχετική με τα νταούλια που θα χτυπούμε εμείς και θα χορεύουν οι αγορές! Ποιος χορεύει, εμείς ξέρουμε.
ΑΛΛΑ, βλέπετε, όπως έλεγε και ο Mitterand (σοσιαλιστής πρόεδρος της Γαλλίας) «οι (προεκλογικές) υποσχέσεις δεν δεσμεύουν παρά μόνον αυτόν που τις δίνει»!
