Οι πρώην, οι νυν και οι επόμενοι

Λίγα 24ωρα μένουν μέχρι να δούμε το αποτέλεσμα της ετυμηγορίας του ελληνικού λαού σ’ αυτές τις κρίσιμες εκλογές, οπότε θα τελειώσει η αγωνία των υποψηφίων βουλευτών και των κομμάτων, «μπαίνουμε, δεν μπαίνουμε στη Βουλή». Ο καθ’ ένας ομιλεί για την οικονομία σε όλους τους τόνους με το σκεπτικό ότι θα προκληθεί χάος, αν ο κόσμος δεν επιλέξει το δικό του πρόγραμμα. Δεν δικαιολογεί, όμως, κανείς, γιατί το όποιο αποτέλεσμα υπέρ της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ θα συμβάλλει στην ανατροπή της επιδεινούμενης οικουμενικής κρίσης.
Οι πολιτικοί μας βρίσκουν πιο εύκολο να αντιμάχονται μεταξύ τους αλληλοκατηγορούμενοι. Επιμένει ο καθ’ ένας από τη σκοπιά του ότι με τις ενέργειές του επωμίσθηκε το βάρος της ευθύνης για τη διάσωση της χώρας. Δεν εννοούν ν’ απολογηθούν για τις πράξεις τους ούτε και βλέπουν ότι υπέστησαν τα επίχειρα και πληρώνουν πολιτικό κόστος.
Ο κ. Σαμαράς διατυμπανίζει ότι έγινε ο σωτήρας, ως συνεχιστής των μνημονίων, αν και τα κατηγορούσε με αποτροπιασμό, προκειμένου το κράτος να μην “στουκάρει” στα βράχια, όπως του είχε χαράξει τη ρότα ο Γιώργος Παπανδρέου απ’ το Καστελόριζο.
Ο κ. Βενιζέλος, ρυθμιστής της πολιτικής της ΝΔ, βλέποντας, ότι το ΠΑΣΟΚ διαλύεται και τα πρωτοκλασάτα στελέχη του εμπαίζουν τους παλαιούς ψηφοφόρους του 44,2%, αγωνίζεται μήπως και συγκρατήσει στις τάξεις του μερικούς απ’ αυτούς, να γίνει ο τρίτος πόλος και ο καταλύτης, που θα επιδράσει καθοριστικά στα ζητήματα, τα οποία θα ταλανίζουν τη χώρα μετά τις εκλογές για πολλά χρόνια.
Από τότε που ο Γεώργιος Β’ Παπανδρέου ο Γ’ έφτιαξε το δικό του κόμμα, υπεραμυνόμενος της πολιτικής που ακολούθησε, συμπιέζει το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου προς τα κάτω, ώστε να μείνει εκτός Βουλής. «Έγινε μόνο η αρχή», λέει, «πάμε»! Και φαίνεται ότι όποια τύχη κι αν έχει σ’ αυτές τις κάλπες, θα συνεχίσει και δεν παραδίδει τα όπλα. Ετσι το “όλον ΠΑΣΟΚ”,  όπως χαρακτηρίζεται απ’ τους ολίγους εναπομείναντες ιδρυτές του, έγινε “ολίγον ΠΑΣΟΚ”.
Ο Γ.Α.Π., διαφημίζοντας το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών (ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ.), που θυμίζει κάτι απ’ το (ΚΟ.ΔΗ.ΣΟ.) του Γιάγκου Πεσμαζόγλου, παραπονείται ότι δεν μπορεί να το χωνέψει  που τον έριξε ο Βενιζέλος απ’ την πρωθυπουργία. Αλλά και ο τελευταίος αντιδρώντας, τον ανταμείβει δεόντως, δημοσιοποιώντας ότι «ο ίδιος ο Γιώργος του πρότεινε τον Νοέμβριο του ’12 να γίνει πρωθυπουργός, όταν παρέδιδε την εξουσία κι έψαχνε να βάλει έναν πρωθυπουργό απ’ τον Πετσάλνικο ως την Ελσα Παπαδημητρίου».
Ο κ. Τσίπρας, ο οποίος στον χώρο της κεντροαριστεράς προσπαθεί να δείξει ότι παρέχει τα εχέγγυα για την τήρηση συγκεκριμένων συμφωνιών, οφείλει να μην αρκείται μόνο στα οικονομικά, αλλά να δώσει εξίσου μεγάλη προσοχή σε διαπραγματεύσεις επί σοβαρών εθνικών ζητημάτων. Είναι νωπές οι προκλήσεις, που μας έχουν κοστίσει κάθε φορά, όταν γίνεται “αλλαγή φρουράς”. Οι εχθροί καιροφυλακτούν και δρουν ακαριαία, όπως στο Κυπριακό, στο θέμα των Σκοπίων και στα Ιμια. Το τι κρύβεται στο βάθος και ποιες δόλιες δραστηριότητες μένουν στη σκιά και περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία  να εκδηλωθούν, δεν το γνωρίζουμε. Να μην ζήσουμε άλλες εφιαλτικές νύχτες.
Στην παρούσα δε φάση το τίμημα μιας επιτυχίας να μην συνεπάγεται, όπως συμβαίνει δυστυχώς, συμβιβασμούς και παραχωρήσεις στην πολύπλευρη κρίση, που ζούμε, ιδιαίτερα εάν παραμείνουν στην εξουσία ορισμένοι, που εξαγοράζονται για να εξαγοράζουν με υπόπτους τρόπους.