Προϋπολογισμός της λιτότητας

Ψηφίστηκε ο κρατικός προϋπολογισμός του 2014 με 153 υπέρ, 142 κατά, 1 παρών και 4 απόντες. Το κυριότερο νομοθέτημα της χρονιάς.
Φέτος το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης αγωνίστηκε να ταιριάξει τους αριθμούς με συνταγή τον περιορισμό των δαπανών και καθολική διεύρυνση των φόρων.
Ο ευσεβής πόθος της κυβέρνησης είναι να εφαρμοσθεί. Αν τούτο συμβεί, θα αποτελεί πρωτάκουστο γεγονός, καθ’ όσον ουδέποτε προϋπολογισμός του ελληνικού κράτους έχει υλοποιηθεί, όπως ψηφίστηκε και είναι αδύνατον να μην υπέστη τροποποίηση κατά τη διαδρομή του, μέχρι να συνταχθεί ο επόμενος. Και αυτό επειδή οι προβλέψεις ανατρέπονται απ’ την πραγματικότητα. Συνεπώς δικαιούται ο Έλληνας φορολογούμενος, να πιστεύει, ότι αφού ο προϋπολογισμός δεν υλοποιείται, εκείνοι που τον συντάσσουν είναι αποτυχημένοι.
Δυσπιστεί η κοινωνία στην κυβέρνηση κατά πόσο τα λεφτά, που προβλέπεται να εισπραχθούν, θα τα μαζέψουν και φοβάται, ότι νέα περιοριστικά μέτρα θα επιβληθούν. Τίποτα δεν θα εμποδίσει την κυβέρνηση, να φέρει νέα μέτρα, που θα ανατρέπουν, όσα ψηφίστηκαν.
Απογοητευτική ήταν η εμφάνιση της Bουλής κατά τις ομιλίες των βουλευτών ενώπιον κενών εδράνων. Ο προϋπολογισμός χαρακτηρίστηκε ως “προϋπολογισμός λιτότητας”, αλλά ανάκαμψης και ελπίδας από τους κυβερνητικούς και από την αντιπολίτευση “προϋπολογισμός λαιμητόμος”.
Προϋποτίθεται και προσδοκάται, ότι με αυτά τα στοιχεία η αγορά θα αποκτήσει ρευστότητα! Oταν όμως ο καταναλωτής δεν έχει λεφτά, να αγοράσει, πώς θα υπάρξει ρευστότητα;
Θα πρόκειται για ανέκδοτο.
Οι κυβερνητικοί δεν μίλησαν, πώς θα αντιμετωπίσουν το δημόσιο χρέος, δεν ακούστηκε τίποτα για τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, δεν μάθαμε, πώς θα ξεπεραστεί το ανθρωπιστικό μέρος, της κρίσης, που ο λαός αντιλαμβάνεται ότι έχει μετατραπεί σε τιμωρία του, ούτε τι θα κάνουν με την υπερφορολόγηση των ακινήτων, που δεν αποφέρουν εισόδημα και τι θα γίνει με τους πλειστηριασμούς. Οι περισσότεροι καταφέρθηκαν εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν απάντησαν, αν θα κάνουν δεκτή την τροπολογία, που κατέθεσαν στο νομοσχέδιο του υπ. Υποδομών “περί οδικών αξόνων και διοδίων” και «αφορά την απαγόρευση της μεταβίβασης των κόκκινων δανείων στα κερδοσκοπικά funds». Αντί να δείχνουν κάποιο είδος μεταμέλειας εμφανίζονται ως επιτυχημένοι. Το άκρον άωτον, η καταστροφή να θεωρείται σωτηρία. Με το σκεπτικό να σωθεί το ευρώ στην Ελλάδα, καταφέρανε να εξαφανισθεί και να γίνει πανάκριβο νόμισμα.
Η κυβέρνηση ξέρει, ότι δεν μπορεί να προσδοκά σε επιπλέον έσοδα από όσα το 2013 και τούτο είναι το πρόβλημά της, ότι δεν θα τα πάρουν από την αύξηση της ανύπαρκτης ανάπτυξης, αλλά από την ίδια φορολογητέα ύλη, τουτέστιν, θα βάλουν περισσότερους φόρους. Εγγράφονται τα έξοδα των υπουργείων μειωμένα εν σχέσει με το 2013, κουτσουρεμένες οι Δημόσιες Επενδύσεις, αλλά και τα χρέη μας προς τους εταίρους, ενώ δεν αναφέρονται τα χρέη των εταίρων προς την Ελλάδα. Είμαστε ενοικιαστές προς ιδιοκτήτες και όχι ισότιμα μέλη της ΕΕ.
Η Ευρώπη των αλληλέγγυων χωρών, όπως μας την έλεγαν, όταν μπαίναμε στην ΕΟΚ, απεδείχθη, ότι έγινε κοινότητα των τραπεζιτών. Η Ευρώπη των Γερμανών της Μέρκελ, επειδή δεν υποδουλώθηκαν στον Α’ και Β’ παγκόσμιο πόλεμο, κινδυνεύει να υποδουλωθεί σήμερα μέσω των οικονομιών των χωρών μελών με όχημα τις τράπεζες.
Ο Κ. Καραμανλής στην ιστορική ομιλία του με την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ είπε μεταξύ άλλων ενώπιον των ηγετών της Ευρώπης: «Θα ήθελα ιδιαίτερα να τονίσω, ότι για πρώτη φορά στην ιστορία θα δημιουργηθεί μια τόσο μεγάλη κοινότητα εθνών, που βασίζεται στην ελεύθερη συγκατάθεση, στην ισότιμη συνεργασία και στον αμοιβαίο σεβασμό».
Αν ζούσε σήμερα κι έβλεπε πόσο αμοιβαίος σεβασμός υπάρχει και με πόση φορτικότητα η νέα “κοινότητα εθνών” πιέζει τις ελληνικές κυβερνήσεις, θα αναθεωρούσε τις απόψεις του και θα επανελάμβανε τη φράση, ότι «ζούμε σ’ ένα απέραντο φρενοκομείο»!