Για το ελληνικό έθνος, για την ελληνική πατρίδα και για τον ελληνικό λαό που ρίχτηκε εδώ και πέντε χρόνια στην άβυσσο της πανελλήνιας δυστυχίας. Με αφορμή τα μεγάλα λάθη της ελληνικής πολιτικής των κομματικών και των σκανδαλωδών πολιτικών συμφερόντων που όλα μαζί “στρώσανε” τον δρόμο της ολισθηρής μας πορείας προς τη μεγάλη κρίση. Η οποία μας βρήκε σε αποδυνάμωση σαν έθνος και σε διάβρωση σαν πολιτικό σώμα, αλλά και σαν λαός που είχαμε βυθιστεί στον παραπλανητικό ψευδοευδαιμονισμό χωρίς ίχνος ευθύνης από τους θεσμικούς μας φορείς που πρώτοι είχαν συνταυτιστεί με την παγκοσμιοποίηση. Για να προβάλουν τώρα, οι απόλυτες αναγκαιότητες για απελευθέρωση των ευρωπαϊκών λαών από την υπερ-εκμετάλλευση των βρυξελλιακών νονών τους, που γραφειοκρατικά έχουν στήσει την τρομερή γκιλοτίνα των μεγάλων λαών με “σφαγή” των μικρών λαών και των δικαιωμάτων τους. Καταλύοντας κάθε ευρωπαϊκή αξία σε όλα τα επίπεδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού που δημιούργησαν οι μεγάλοι πνευματικοί, επιστημονικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί δημιουργοί της. Για να είμαστε έτοιμοι εμείς οι Ελληνες που δώσαμε το όνομα στην ευρωπαϊκή ήπειρο να ξανασηματοδοτήσουμε την ανάγκη για νέα ανθρωπιστική Ευρώπη.
ΤΟ ΑΠΟ ΕΤΩΝ “ΦΛΕΓΟΜΕΝΟ” ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΚΑΦΟΣ Η 3η ψηφοφορία (τη Δευτέρα μεσημέρι 29 Δεκεμβρίου) για εκλογή Προέδρου από την παρούσα Βουλή δεν έδωσε νέο Πρόεδρο Δημοκρατίας. Ομως οδήγησε το “φλεγόμενο” (εδώ και 5 χρόνια) ελληνικό σκάφος σε νέες -άμεσης διεξαγωγής- εκλογές για αγώνα προάσπισης της αλωμένης δημοκρατίας, η οποία από την αρχή της οικονομικής κρίσης βιάζεται, παραβιάζεται και εκβιάζεται για τη μονόπλευρη και μόνη εξυπηρέτηση του δημοσίου ελληνικού χρέους. Με όλα τα μνημόνια και τις σκληρές δεσμεύσεις τους, αλλά και με όλες τις “εκχωρήσεις” της εθνικής και οικονομικής μας επικυριαρχίας στους τροϊκανούς και τους μοϊκανούς που επιπέσανε ως άγριοι γύπες να εξουθενώσουν εθνικά, πολιτικά και κοινωνικά την Ελλάδα που επιλέξανε να τις καταξεσχίσουν τις σάρκες, όπως ήδη το έχουν πράξει με παράδοση της χώρας μας στο ξένο ληστρικό τραπεζικό, χρηματιστηριακό, εκμεταλλευτικό κεφάλαιο των swaps, spreads κ.λπ. Για να οδηγηθεί η ελληνική οικονομία με αιφνιδιαστικό οικονομικό – κερδοσκοπικό πόλεμο στην τραγική μοίρα της εξαθλίωσης του ελληνικού λαού.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΗ ΦΘΑΣΕΙ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ Ομως όπως έχουν υποστηρίξει και υποστηρίζουν Ελληνες ειδικοί και διάσημοι ξένοι οικονομικοί εμπειρογνώμονες και κορυφαίοι Ελληνες οικονομολόγοι η Ελλάδα μπορούσε να αποφύγει την οικονομική της εξουθένωση με πολλούς τρόπους.
Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ “ΩΣ ΠΡΟΒΑΤΟ ΕΠΙ ΣΦΑΓΗΝ” ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Ομως η Ελλάδα δεν απέφυγε τη μείζονα δική της κρίση οδηγημένη ως “πρόβατον επί σφαγήν” από τα ακονισμένα μαχαίρια των εγκληματικής δράσης οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης, οι οποίοι δώσανε τις οργανωμένες δυνατότητες να παιχθεί το κερδοσκοπικό βρώμικο και καταστροφικό για την Ελλάδα παιχνίδι των spreads, που έφερε -σκόπιμα- την Ελλάδα στο χείλος της χρεωκοπίας. Για να δημιουργηθεί η “ναυαγοσωστική” επέμβαση του Δ.Ν.Τ., της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της ισχυρής οικονομικής Γερμανίας να μας… σώσουν(!) με τους δικούς τους όρους και με τους δικούς τους συνεχείς εκβιασμούς προς τους αποδεχθέντες αυτούς πολιτικούς και οικονομικούς φορείς, οι οποίοι από τότε ως σήμερα διαχειρίστηκαν αυτή την κρίση που μας απειλεί ακόμα. Με αιτιακό παρελθόν τη μεταπολιτευτική κρίση δημοκρατίας, οικονομίας, πολιτικής.
ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ Χωρίς όμως να ληφθούν υπόψη οι προηγούμενες πολιτικές δυστοκίες που έζησε ο ελληνικός λαός πριν τη χούντα, κατά την επταετή τυραννία της όσο και στην πρώτη, τη δεύτερη, την τρίτη, την τέταρτη και την πέμπτη περίοδο του πολιτικού, εθνικού, οικονομικού και κοινωνικού διαστήματος με την πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο να αποτελεί εκείνη της αναστήλωσης και αποκατάστασης της δημοκρατίας και του πολιτικού – εθνικού βίου, σε συνάρτηση με την κρίση της δεύτερης εισβολής στην Κύπρο και την κατάληψη του βόρειου χώρου της μεγαλονήσου. Με πρόσθετο σημαντικό στοιχείο τις δίκες των πρωταίτιων της δικτατορίας. Η δεύτερη περίοδος ήταν εκείνη που προετοίμασε την “αλλαγή” της πολιτικής κίνησης Παπανδρέου. Μια περίοδος που έφερε την αλλαγή το 1981.
ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ – ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Για να γίνει αυτή ένα παλλαϊκό κίνημα ελπίδων του λαού και ιδίως των νέων. Αυτή ήταν η τρίτη περίοδος λαϊκής ενδυνάμωσης της δημοκρατίας. Η οποία στην ουσία αποτέλεσε την έναρξη αποδυνάμωσής της με την ισοπεδωτική επιβολή του ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ. Η περίοδος όμως αυτή έφθασε στο τέλος της όταν ζητήθηκε η άρση της ασυλίας Παπανδρέου από τη Βουλή με αφορμή το σκάνδαλο Κοσκωτά. Σε αυτή τη φάση υπήρξε και η ασθένεια Παπανδρέου και οι μετέπειτα εκλογές που ανέδειξαν πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ως έκφραση άλλης πολιτικής από εκείνη της αλλαγής που έδωσε μεγαλύτερη οικονομική προσοχή από τη λαϊκιστική πολιτική του Παπανδρεϊκού Πασοκ. Ομως, την κυβέρνηση Μητσοτάκη υπονόμευσε ο τότε υπουργός των Εξωτερικών Αντ. Σαμαράς.
Η ΠΙΚΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΑΡΑΓΝΩΡΙΣΤΗΚΕ Με αποτέλεσμα νέες εκλογές. Για να πει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, τότε, στην τελευταία του προεκλογική συγκέντρωση στο Πεδίον του Αρεως ότι θα ακολουθήσει μια αυστηρότερη οικονομική πολιτική, κυρίως στους εξωτερικούς δανεισμούς. Για να σωθεί από άμεσους κινδύνους που απειλούν το ελληνικό μέλλον. Ο Κ. Μητσοτάκης κατόπιν αυτών των προειδοποιήσεών τους δεν επανεκλέχτηκε, για να ξαναεκλεγεί πρωθυπουργός ο βαρύτατα ασθενής Ανδρέας Παπανδρέου. Αυτή ήταν μια καθοριστικής σημασίας περίοδος (τέταρτη στη σειρά) που εσήμανε και την τελευταία φάση της παπανδρεϊκής αλλαγής, η οποία είχε παραλλαγεί, με πλείστες όσες συνέπειες πολιτικής και οικονομικής κρίσης.
ΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ Με διαμάχες επιγόνων ανέτειλε η πέμπτη μεταπολιτευτική περίοδος με εκλογή ως προέδρου του Πασοκ και πρωθυπουργού του Κωνσταντίνου Σημίτη. Ο οποίος πρωταγωνίστησε για τη σύνδεση της Ελλάδας με τη ζώνη του ευρώ και με την “ισχυρή τότε Ελλάδα” κατά την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην Αθήνα. Ομως όλη η πολιτική Σημίτη ήταν μια μεταλλαγή του Πασοκ, από κόμμα δημοκρατικό – σοσιαλιστικό σε κόμμα ακραίου νεοφιλελευθερισμού με ψευδεπίγραφη πια “σοσιαλιστική” ταμπέλα. Με στήριξη της Ευρώπης των αρχών της παγκοσμιοποίησης του Μάαστριχ και της σκληρής υπερ-εκμεταλλευτικότητας με όρους της μείζονος κερδοσκοπίας με καταστροφικό εργαλείο τα Swaps της Goldman Sachs, αυτής της χρεκοπημένης αμερικανικής τράπεζας που πυροδότησε την αμερικανική, την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια οικονομική κρίση. Με κατ’ αρχή να συμβεί στη σημιτική Ελλάδα το μείζον σκάνδαλο του Xρηματιστηρίου, με καταστροφή των μικροκαταθετών, αλλά και με τεράστιες ζημιές του δημοσίου.
Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ Η πέμπτη περίοδος της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κώστα Καραμανλή που διαδέχθηκε την προηγούμενη κυβέρνηση Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου συνέχισε, βασικά την “ενισχυμένη” φιλελεύθερη πολιτική του Σημιτισμού υποτασσόμενη στις εντολές πολιτικής των Βρυξελλών με πνεύμα δουλικής πολιτικής ευρωπαϊσμού. Αυτό τούτο όμως το γεγονός μιας δήθεν πρωτοποριακής οικονομικής κοινωνικής, πολιτιστικής πολιτικής που εφαρμόσανε οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας δεν άσκησε μια πολιτική τολμηρή μορφή για διασφάλιση των ελληνικών εθνικο-οικονομικών συμφερόντων, πέρα τις δεσμεύσεις που είχαν επιβληθεί από τις πολιτικές σημιτισμού. Από τότε, με τις καταστροφικές φωτιές στην Πελοπόννησο είχε (συμβολικά) προαναγγελθεί η κατακαίουσα εδώ και 5 χρόνια, μεγάλη οικονομική πυρκαγιά που καίει όλη την Ελλάδα. Η έκτη αυτή περίοδος που άναψε τη μεγάλη φωτιά της οικονομικής καταστροφής της χώρας και συνακόλουθα της χαμένης εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας ήταν και είναι ακόμη η μετέπειτα πολιτική των μνημονιακών δανείων που αιχμαλωτίζουν όλο και περισσότερο τη χώρα, βυθίζοντάς τη σε νέα μακρά δουλεία, με εξαθλίωση του λαού μας.
ΤΩΡΑ ΜΕ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΜΕ ΥΨΗΛΗ ΕΥΘΥΝΗ Τώρα με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας μας (η οποία έχει μεταβληθεί σε πολιτική, ευρωπαϊκή και πανελλήνια τρομοκρατία) τέθηκε το δίλημμα στους βουλευτές εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και συνέχιση του βίου της κυβέρνησης για να μην κινδυνεύσει η Ελλάδα, αλλά και η Ευρωζώνη. Με δικαιολογητικό ότι ο λαός δεν επιθυμούσε “πρόωρες” εκλογές… Ομως ο υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν συγκέντρωσε τις 180 ψήφους που απαιτεί το Σύνταγμα… Ετσι, η πολιτική της κυβέρνησης ναυάγησε μέσα σε φλόγες, σαν το καράβι που μετέφερε (πάλι συμβολικά) τις φλόγες του στις ακτές της Ιταλίας ως ένα τραγικό γεγονός και μαζί απειλή καταπνιγμού από “σαπιοκάραβα” που μεταφέρανε εδώ και χρόνια τη σάπια πολιτική της ευρωπαϊκής εκμετάλλευσης και της υπερ-παγκοσμιοποίησης της καταδυνάστευσης. Τώρα όλη η Ευρώπη της επικυριαρχίας, ως Ευρωζώνη συνταράσσεται. Ενώ η αμετανόητη εν παντί Γερμανία στα πρωτοσέλιδά της προβάλλει τον “γοητευτικό” Τσίπρα ως πυρπολητή της Ευρώπης. Ναι, είναι υπερβολικό. Ομως αυτό καθ’ εαυτό δημιουργεί ένα γεγονός. Με τον ελληνικό λαό πρωταρχικά να καλείται στις κάλπες, χωρίς φόβο και τρόμο ν’ αναλάβει ΤΩΡΑ τις δικές του ευθύνες σταθμίζοντας με ιδιαίτερη προσοχή τον λόγο της δικής του πολιτικής – εκλογικής ευθύνης…
