Για πολλοστή φορά η Τουρκία βρίσκεται έξω από τα διεθνή δεδομένα, δημιουργεί στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου ένταση με το “Μπάρμπαρος” στην Κυπριακή Α.Ο.Ζ. και προκαλεί. Θέλοντας να εκφοβίσει Ελλάδα και Κύπρο χρησιμοποιεί τη στρατιωτική διπλωματία ως άμυνα με τον στρατό, επιφορτισμένο, αν δεν πολεμάει, να υποστηρίζει την εξωτερική της πολιτική. Είναι πέραν πάσης λογικής η απαίτησή της απ’ όσα βγάλει η Κύπρος απ’ τα πετρέλαια να δικαιούται και εκείνη τα μισά. Και ενώ στη Μεσόγειο επεμβαίνει με ωκεανογραφικό πλεούμενο, εμφανίστηκε με πολεμικό σκάφος, παραβιάζοντας τα Ελληνικά χωρικά ύδατα, να κάνει βόλτες στο Αιγαίο. Είναι πάγια τακτική διά της αβλαβούς διέλευσης, να μας υπενθυμίζουν την παρουσία τους. Κακοπροαίρετη ενέργεια, που γίνεται επί 10ετίες. Εμείς μεγαλοποιήσαμε το γεγονός και μέσω των Μ.Μ.Ε. δείξαμε κάποια ανασφάλεια, μήπως δημιουργηθούν τίποτα νέες γκρίζες ζώνες. Ο πρόεδρος Ερντογάν βλέπει, ότι γύρω από τη χώρα του γίνεται πάρτυ για τους υδρογονάνθρακες και επειδή αυτός μένει απ’ έξω, διότι τέτοιο πλούτο προς εξόρυξη δεν έχει, λειτουργεί πειρατικά, προκαλώντας το Διεθνές Δίκαιο και ανοίγοντας μέτωπα με Κύπρο, Αίγυπτο και Ισραήλ. Κατέχει το 1/3 του εδάφους μιας χώρας, πρωτοφανές για τα δεδομένα του 21ου αιώνα και δεσμεύει για έρευνες ξένη Α.Ο.Ζ. απαιτώντας να μετέχει στα μελλοντικά κέρδη απ’ τους υδρογονάνθρακες. Το ενδιαφέρον των Τούρκων είναι η πρόσβαση στα πετρέλαια με πρόσχημα, ότι βοηθά τους Τουρκοκυπρίους.
Γι’ αυτό επιζητούν την ένωση των δύο κοινοτήτων, όπως προέβλεπε το Σχέδιο Ανάν, ενώ απορρίπτουν και απεύχονται τη διχοτόμηση. Κυρίως διότι κοιτάσματα στην Α.Ο.Ζ. του κατεχόμενου τμήματος δεν υπάρχουν. Ελλάδα και Κύπρος θα μπορούσαν να διαμορφώσουν μια κατάσταση σταθερότητας στην περιοχή, εφ’ όσον διακρίνουμε τις δραστηριότητές τους με γειτονικές συμμαχίες. Η τριμερής διάσκεψη κορυφής στο Κάιρο με τον Αιγύπτιο πρόεδρο Σίσι προς αυτή την κατεύθυνση προσανατολίζεται, για να επιλυθούν και οι τυχόν εκκρεμότητες ως προς την οριοθέτηση των μεταξύ των Α.Ο.Ζ. Η πρώτη αντίδραση της Τουρκίας ήταν ν’ απορρίψει τις ενέργειες αυτές, διαμηνύοντας, ότι δεν θα υποχωρήσει. Μένει να δούμε τι θα πράξει, όταν Αίγυπτος, Κύπρος και Ελλάδα οριοθετήσουν την Α.Ο.Ζ. με δεδομένη την εκπεφρασμένη άποψή της ότι το Καστελόριζο δεν έχει Α.Ο.Ζ. Πάντως η όξυνση των πραγμάτων δεν συμφέρει κανέναν. Αν η Τουρκία συνεχίσει με την ίδια ένταση, θα βρεθεί και η ίδια ζημιωμένη, ανεξάρτητα αν θεωρείται από τις Η.Π.Α. ως μη αξιόπιστη. Τους αρκεί να είναι χρήσιμος σύμμαχος. Αν εμείς περιμένουμε από τις Η.Π.Α. να συνετίσουν τον ταραξία της περιοχής, κάνουμε λάθος. Το ίδιο συμβαίνει και με τους Ευρωπαίους που δεν κάνουν σχεδόν τίποτα. Οι μόνες κινήσεις, στις οποίες θα μπορούσαμε να προβούμε και νάχουν κάποιο νόημα, είναι οι διπλωματικές βασισμένες στο Διεθνές Δίκαιο.
Ο κ. Σαμαράς επεχείρησε στις Βρυξέλλες, να θεωρηθεί η ελληνική Α.Ο.Ζ. και ως ευρωπαϊκή, αλλά οι Ευρωπαίοι εκώφευσαν. Προφανώς βλέπουμε ότι το συμφέρον τους είναι να περιμένουν να αξιοποιηθούν τα κοιτάσματά της Κύπρου, μήπως απεξαρτηθούν από τη Μόσχα. Η εικόνα στην Ανατολική Μεσόγειο είναι σύνθετη και πάει να γίνει εκρηκτική. Ο διεθνής παράγοντας φαίνεται πως νίπτει τας χείρας του εξομοιώνοντας τον θύτη με το θύμα. Οι Η.Π.Α. παίρνουν ίσες αποστάσεις, συστήνοντας ηρεμία και αυτοσυγκράτηση, σαν να μας χαϊδεύουν, αν δεν μας κοροϊδεύουν! Ενδέχεται πάντως, αν δεν αποκλιμακωθούν οι εντάσεις, να προκαλέσουν οι Τούρκοι νέες προκλήσεις αυτή τη φορά στο Αιγαίο, γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή και σύνεση.
