Καθώς οι εθνικές προτεραιότητες απασχολούν όλους μας, είναι σημαντικό να τις προτάσσουμε δημοσιογραφικά και δημοσιολογικά. Ετσι, αφήνονται σε δεύτερο επίπεδο τα τοπικά θέματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι παραμερίζονται. Απλά, στην ιεράρχηση προηγείται το γενικό.
• Επί του γενικού, λοιπόν, και σήμερα και μετά πάμε τοπικά, όπως η στήλη συνηθίζει.
• Μετά την προχθεσινή 96ωρη ΝΟΤΑ του Eurogroup και τις αλλεπάλληλες συνεντεύξεις Σόιμπλε στο ίδιο μοτίβο, είναι βέβαιο ότι όλοι κρεμόμαστε από τα δελτία ειδήσεων και τις εφημερίδες για να καταλάβουμε τι συμβαίνει και τι μας περιμένει.
• Και, παρά το αρχικό κλίμα ευφορίας, ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, ότι τουλάχιστον δεν θα συνεχιστεί αυτή η χωρίς ελπίδα καθημερινότητα και ότι ΣΤΑΔΙΑΚΑ θα υπάρξει η δυνατότητα ανάκτησης της αξιοπρεπούς διαβίωσης συνταξιούχων, μισθωτών, μικρομεσαίων και η αντιμετώπιση της κοινωνικής κρίσης, είναι αλήθεια ότι υπάρχει, ξανά, ένα μούδιασμα. Είναι αλήθεια ότι ο ΦΟΒΟΣ για ένα χειρότερο αύριο επανήλθε.
• Καθώς, ναι μεν ο λαός έδωσε εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ να σταματήσει αυτή η ακραία λιτότητα που πλήττει κυρίως τη μεσαία και χαμηλή τάξη, αλλά ΕΝΤΟΣ Ευρωζώνης. Εντός ευρώ. Ευτυχώς υπάρχουν φωνές και στον ΣΥΡΙΖΑ που το αναγνωρίζουν. Και μία χθεσινή δημοσκόπηση το επιβεβαιώνει.
• Φυσικά, «πειθαναγκάζεται» να το αποδεχθεί και η κυβέρνηση. Ανεξάρτητα του τι δηλώνει εντός και εκτός χώρας για λόγους διαπραγματευτικούς και φυσικά πολιτικο-κομματικούς.
Αλλο η διαπραγμάτευση
• Αυτή την ώρα, λοιπόν, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών περιμένει με κομμένη την ανάσα την έκβαση της πρώτης σκηνής του θρίλερ “Grexitornot” (δυστυχώς θα υπάρξουν κι άλλες). Περιμένει στηρίζοντας την κυβέρνησή του, επειδή η όποια, μικρή έστω, επιτυχία θα αντανακλά σε μια μικρή ανάσα της καθημερινότητας των πολιτών.
• Στηρίζει την κυβέρνησή του στο εθνικό θέμα της διαπραγμάτευσης. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι θα τη στηρίζει ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων. Και ότι θα πρέπει για λόγους εσωτερικών πολιτικών σκοπιμοτήτων να εξακολουθούμε να χάνουμε χρόνο – χρήμα. (Τριακόσια εκατομμύρια ευρώ επιπλέον στοιχίζει κάθε δανεισμός μας από το ΕLA αντί του ευρωπαϊκού μηχανισμού. Αυτά τα επιπλέον χρήματα ποια λαϊκή τάξη θα τα πληρώσει;).
• Επίσης, η στήριξη στη διαπραγμάτευση δεν σημαίνει ότι σε θέματα εσωτερικής πολιτικής συμφωνούμε όλοι με θέσεις και εξαγγελίες -από του βήματος μάλιστα της Βουλής- για ΕΘΝΙΚΑ θέματα όπως η παιδεία. Εξαγγελίες που, εάν εφαρμοστούν και μάλιστα άμεσα ως μη έχοντα ιδιαίτερο οικονομικό κόστος θα έχουν, άμεσα και μεσομακροπρόθεσμα, κοινωνικό κόστος. Θα πισωγυρίσουν τη χώρα ακριβώς στο πεδίο της παιδείας όπου έχει ανάγκη εκσυγχρονισμού. Αλλωστε, από «ΠΑΙΔΕΙΑΣ άρξασθαι». Και τα καλά και τα κακά.
Ο «Γκοντ –ό» των… «συναινέσεων»
• Παρ’ όλα αυτά, περιμένοντας ως κοινωνία τον… από μηχανής Θεό ή αλλιώς «περιμένοντας τον Γκοντό» (που κατά μία ερμηνεία Γκοντ -ο είναι ο Θεός από το αγγλικό God) ώστε να δοθεί μια ΒΙΩΣΙΜΗ λύση σχετικά με την οικονομία μας, είδαμε ότι η κυβέρνηση κάνει την πρώτη στροφή προς τον ρεαλισμό καταθέτοντας (χθες) αίτημα για παράταση της δανειακής σύμβασης. Να ελπίσουμε για καλύτερο… μίγμα πολιτικής;
• Ταυτόχρονα όμως, και ενώ βλέπαμε με ανακούφιση ότι -τουλάχιστον- μπορεί να υπάρξει αλλαγή στα μέχρι τώρα κατεστημένα κομματικά κανάλια που βρίσκουν μεταξύ τους διαύλους… αυτοσυντήρησης και συνέχισης, ιδού… η βαθιά κρυάδα, στην πλειοψηφία θα λέγαμε των πολιτών: Προκόπης Παυλόπουλος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
• Πρόταση που σήμερα (Τετάρτη πρωί γράφεται η στήλη) αναμένεται να ψηφιστεί από το σύνολο της κυβέρνησης και τη Νέα Δημοκρατία! Βροχή τα σχόλια και οι αντιδράσεις στα ηλεκτρονικά κοινωνικά δίκτυα! Ιδού μερικά: «Πόσο πιο… αριστερά θα πάμε;», «“Ιλεως, ίλεως, λάμα… νέμια…», «Ποιος; Ο υπουργός των 865.000 προσλήψεων σύμφωνα με τα ΝΕΑ, ο υπουργός επί των ημερών του οποίου κάηκε η Αθήνα κατά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου;», «Ο… Πάκης;».
• Και μία μαντινάδα βέβαια άγνωστου βοσκού από τον Ομαλό: «Η μέρα σαν εμέσιασε το χάσαμε το τόπι/ για Πρόεδρο εψάχναμε κι εβρήκαμε Προκόπη/ Είναι καλός, είν’ σοβαρός, τα χείλια στάζουν μέλι/ μα ούτε δεξιός ούτε ζερβός, κανείς δεν τονε θέλει».
• – Αμέ το ότι είναι μνημονιακός πού το βάνεις; Ρωτά, έξαλλος και ο Ραν ταν πλαν.
• – Ναι, είναι, αλλά… λίγο. Ψήφισε μόνο ένα μνημόνιο. Το 2012 όταν η ΝΔ ήταν κυβέρνηση.
• – Ε, τότε και ο Σαμαράς και πολλοί βουλευτές είναι λίγο μνημονιακοί. Αφού ΔΕΝ ψήφισαν τα μνημόνια του 2010 και 2011!! Ο χαρακτηρισμός «μνημονιακός», δηλαδή, θα έχει πλέον… κλίμακες αξιολόγησης;
• Και ανάλογα θα ενεργοποιείται (ήδη άλλωστε συνέβη και για βουλευτές) η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για όσους το πολιτικό σύστημα (που αποδεικνύεται ότι εξακολουθεί να είναι κραταιό και να αφομοιώνει σιγά – σιγά και τη νέα εξουσία) θεωρεί ότι του δίνουν ευρύτερη απήχηση ώστε να γεύεται και να διατηρείται, εναλλάξ, στην εξουσία;
• – Καταλήγουμε, δηλαδή, ότι ο ως καλύτερος «Γκοντ-ό» των… συναινέσεων επελέγη ο κ. Προκόπης.
Ε, τότε…
Προκό-ψαμε!
