Προλεγόμενα προεκλογικά

Σ’ αυτή την περίοδο οικονομικής κρίσεως η χώρα με την προκήρυξη πρόωρων εκλογών αποπροσανατολίστηκε. Ισχυρή κυβέρνηση και δυναμική αντιπολίτευση, που χρειάζεται ο τόπος, ανήκει στο παρελθόν. Η πολιτική της πόλωσης και των συνθημάτων που θάπρεπε να είχε ξεχασθεί, επανέρχεται στο προσκήνιο. Οι εκπρόσωποι της λαϊκής ετυμηγορίας καταπονούνται από μόνιμες ιδέες, πώς θα επιπλεύσουν των αντιπάλων τους, ασχολούμενοι με προσωπικές αντεγκλήσεις, ενώ παραβλέπουν τα ουσιώδη θέματα ή δεν τα αντιμετωπίζουν με τη δέουσα σοβαρότητα. Ενδιαφέρονται να παράγουν πολιτική για τους πολιτικούς και όχι για το καυτό πρόβλημα του χρέους που επηρεάζει την επιβίωση των πολιτών.
Οι ψηφοφόροι για ν’ ασκήσουν με σωφροσύνη το εκλογικό τους δικαίωμα και να διαλέξουν τους καλύτερους χρειάζονται σωστή πληροφόρηση. Αυτή την υποχρέωση την παρέχουν οι υποψήφιοι με τον προεκλογικό τους αγώνα, για τον οποίον χρειάζονται πολλές δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Ισως να είναι καρπός συμβιβασμών και εκδούλευσης αδιευκρίνιστων όρων με παράτυπα συμφέροντα.
Μην κατηγορηθούμε για εκτόξευση αβάσιμων και κακόβουλων συκοφαντιών, γιατί αυτά, λίγο ως πολύ, έχουν ακουσθεί. Παρά του ότι για την κοινή γνώμη είναι σκληρές διαπιστώσεις, εν τούτοις δημιουργείται το ερώτημα για ποιο λόγο παραμένει απαθής. Ή θα έχει χάσει την ικανότητα ν’ αντιστέκεται ή θα έχει κι αυτή διαφθαρεί. Πάντως, πιστεύω, ότι η κοινή γνώμη είναι ακόμα υγιής.
Η διαφθορά μπορεί να εξασθενήσει, άμα κάνουν την αρχή οι πολιτικοί, που συγκροτούν τα κόμματα. Εκτός εκείνων βέβαια, που γεμίζουν τους τοίχους, τις κολόνες και τις εφημερίδες με φαιδρές φωτογραφίες, με συνθήματα και με μονότονες στείρες φράσεις, στερούμενες ουσιαστικού περιεχομένου.
Οταν αποδοκιμαστούν οι υποψήφιοι, επηρεάζονται και τα κόμματα. Τότε αποκτούν από απόψεις ισχύος μειωμένες δυνατότητες, τις οποίες λαμβάνουν υπ’ όψιν τους οι διαπλεκόμενοι και σταματούν τη χρηματοδότηση. Οπότε αρκούνται στην κρατική επιχορήγηση και στις εισφορές των “ανώνυμων” πολιτών, που απαιτούν έντιμη και με διαφάνεια πολιτική ζωή. Για τα έξοδα λειτουργίας τους, που όλο αυξάνονται, ισχυρίζονται ότι δεν τους φθάνουν τα κρατικά κονδύλια κι έτσι συνεχίζουν να καταφεύγουν σε βοήθειες με αμοιβαίες ανταλλαγές “άλλου είδους”.
Εχουμε γίνει μάρτυρες να βλέπουμε κόμματα, που ξεφυτρώνουν με περισσότερη ευκολία απ’ όσο οι Ανώνυμες Επιχειρήσεις. Οι ηγεσίες τους ας πάψουν να θεωρούν ότι η πολιτική είναι ένα κερδοφόρο επάγγελμα, ώστε τα πολιτικά κόμματα να μην γίνονται καταφύγιο αποτυχημένων, ανεπάγγελτων, φιλόδοξων και αργόσχολων ανθρώπων.
Λιγάκι δύσκολο, γιατί όσοι έμαθαν να ζουν με απολαύσεις δεν αποβάλλουν τις γεμάτες ανέσεις συνήθειές τους. Αγωνία  μήπως σχηματιστεί κυβέρνηση Συριζαίων έχει κυριεύσει μερικούς και η κινδυνολογία περί της Grexit είναι μια επαναλαμβανόμενη πολιτική φήμη που έχει ενταθεί εντός και εκτός χώρας.
Σ’ αυτή την πράξη, που γίνεται παράβαση των ηθικών κανόνων, το σύνθημα που οφείλει ν’ ακολουθήσει ο πολίτης ψηφοφόρος είναι να κλείσει τα αφτιά του στον εξευτελισμό των πάντων και στις επικείμενες εκλογές να ακολουθήσει τη συνείδησή του χωρίς δισταγμούς και ανεπηρέαστος από εκφοβιστικούς κινδύνους.