Προνόμια για το κεφάλαιο και καθρεφτάκια για το λαό

Δεν πέρασε μια μέρα από τη διαδικασία πώλησης συχνοτήτων για τηλεοπτικές άδειες, (για την οποία υπάρχουν πολλές ενστάσεις) και ο πρωθυπουργός της χώρας εξήγγειλε ότι τα 246 εκ. που κερδήθηκαν από τις πωλήσεις θα πάνε για την ανακούφιση των ευπαθών κοινωνικών ομάδων.
Oσον αφορά τις τηλεοπτικές άδειες, προφανώς και δεν έπρεπε να υπάρχουν κανάλια που λειτουργούν παράνομα, αλλά γιατί είναι καλύτερα να υπάρχουν τέσσερα και όχι οχτώ ή δώδεκα κανάλια; Περισσότερα δεν είναι πλουραλισμός στην πληροφόρηση; Oλα αυτά μάλιστα όταν φαρμακοποιοί, ταξιτζήδες κ.λπ. εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν το λεγόμενο “άνοιγμα” των επαγγελμάτων τους; Και εν πάση περιπτώσει, γιατί να πανηγυρίσουμε για την επικράτηση των νέων τζακιών στο μιντιακό κατεστημένο;
Εκείνο που πραγματικά απασχολεί τον κόσμο δεν είναι αν μεγαλοϊδιοκτήτης στα κανάλια είναι ο Αλαφούζος, ο Καλογρίτσας ή ο Μαρινάκης αλλά πώς θα βελτιωθεί η ζωή του. Πώς θα μπορέσει να ανταποκριθεί στα καθημερινά του προβλήματα, που όπως φαίνεται δεν μειώνονται, αλλά πολλαπλασιάζονται. Δεν τον νοιάζει αν θα του λέει τις ειδήσεις η Τρέμη ή η Χούκλη, ή καμία από τις δύο, αλλά αυτές οι ειδήσεις να μην τον παραμυθιάζουν. Και αφού μιλάμε για παροχολογία, ας σκεφτούμε τι έχει δώσει η κυβέρνηση στον λαό και τι στο μεγάλο κεφάλαιο. Στο λαό έχει δώσει μειώσεις μισθών και συντάξεων και νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων. Στο κεφάλαιο δίνει συνέχεια φοροαπαλλαγές και προνόμια.
Την ώρα που ξεζουμίζουν τον εργαζόμενο και συνταξιούχο, την ίδια ώρα οι εφοπλιστές έχουν φοροαπαλλαγές όχι μόνο στα κέρδη, όχι μόνο στις πωλήσεις των πλοίων, αλλά και στα ιδιωτικά περιουσιακά τους στοιχεία. Αυτή η ακραία έως απροκάλυπτα χυδαία αντιμετώπιση του εφοπλιστικού κεφαλαίου από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, δεν μπορεί να κρυφτεί με επικοινωνιακά τρικ περί παροχών προς τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Ως στοιχείο παραθέτουμε από τα επίσημα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους του 2012 ότι οι Ελληνες ναυτικοί συνέβαλαν στα φορολογικά έσοδα της χώρας με 57 εκατομμύρια και οι εφοπλιστές (ως ιδιώτες) με 12 εκ. Το ίδιο έτος οι εφοπλιστές είχαν δώσει παραγγελίες για κατασκευή 275 καινούργιων πλοίων αξίας 10 δισ. ευρώ. Και αυτό τη στιγμή που η ευρωπαϊκή ναυτιλία αποτελεί το 43% της παγκόσμιας και η Ελλάδα κατέχει το 47% της ευρωπαϊκής και το 16% της παγκόσμιας.
Ολα αυτά βέβαια γίνονται στο όνομα της εισροής συναλλάγματος, των θέσεων εργασίας και του κύρους της ναυτιλίας, πάντα με το εκβιαστικό δίλημμα τα πλοία να αλλάξουν σημαία… Εντάξει, το έχουμε καταλάβει ότι οι εφοπλιστές δεν είναι πατριώτες, αλλά τι κάνει η κυβέρνηση μπροστά σ’ αυτή την κατάφωρη κοινωνική αδικία;
Λίγη ντροπή καλό είναι λοιπόν να υπάρχει από τους κυβερνώντες. Ας μη μιλάνε υποκριτικά για μέτρα υπέρ των ευπαθών κοινωνικών ομάδων, γιατί πραγματικά μέτρα δεν έχουν πάρει. Ασε που μπορεί το «βοήθεια στις ευπαθείς ομάδες» να σημαίνει «ανάπτυξη», δηλ. δάνεια προς στους βιομήχανους για να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας που θα δουλέψουν οι φτωχοί…