Ι.-ΤΑΛΑΙΠΩΡΗ λέξη! “Προοδευτικός” και “πρόοδος”, ”προοδευτική συμμαχία” και “προοδευτισμός”! Όλα τα κόμματα ερωτεύονται τη λέξη, αλλά ελάχιστα την πραγματώνουν.
ΕΥΗΧΗ λέξη η πρόοδος που χρησιμοποίησε κατά κόρον ο αλήστου μνήμης “Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου” (1989): μια εκλογική συμμαχία του ΚΚΕ και της ΕΑΡ (μετεξέλιξη του ΚΚΕ εσωτερικού), αλλά και πολλών άλλων μικρότερων κομμάτων του κεντροαριστερού χώρου. Ιδεολογικά ο Συνασπισμός πρέσβευε τις αρχές του Ευρωκομμουνισμού, του Σοσιαλισμού, του Οικοσοσιαλισμού και του Δημοκρατικού σοσιαλισμού! Το πώς κόλλησε και η λέξη “Πρόοδος” στην ουρά, αυτό έγινε μάλλον για αλίευση ψηφοφόρων αστέγων που αυτοπροσδιορίζονταν ως “προοδευτικοί”! Ψηφοφόροι που χωρίς να ξέρουν επακριβώς τι σημαίνει η λέξη, τοποθετούνταν κάτω από την ομπρέλα της “αριστεροσύνης”, ή κάτω από τη σημαία του ”φιλελευθερισμού”. Έτσι, δεν διογκώθηκε πρώτα ο Ανδρέας Παπανδρέου (1981) και αργότερα ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά το 2012; Έτσι δεν ισχυρίζονται σήμερα πολλοί πως εκπροσωπούν τον “προοδευτισμό” (Γ. Παπανδρέου), με τη λεγόμενη σύμπραξη των “προοδευτικών δυνάμεων”;
ΙΙ.- Η ΕΝΝΟΙΑ του ποιος είναι “προοδευτικός” ανέκαθεν ήταν -και παραμένει- παρεξηγημένη. Οι γενιές που μεγάλωσαν, μετά τη “μεταπολίτευση”, είχαν -και έχουν- την αίσθηση ότι προοδευτικό είναι το κομμουνιστικό, το σοσιαλιστικό, το αριστερό και, τέλος πάντων, ό,τι δεν είναι… δεξιό! Ό,τι υπόσχεται, δηλαδή, τη μετάβαση από τον θεωρούμενο “απάνθρωπο” καπιταλισμό, σε οποιοδήποτε άλλο οικονομικό σύστημα. “Συντηρητικό” δε για τους “προοδευτικούς” της εποχής μας είναι ακόμη και το σύστημα διακυβέρνησης της χώρας (δημοκρατικό πολίτευμα, Βουλή, Σύνταγμα κ.λπ.) που αμφισβητείται!
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ προτείνεται από τους ίδιους, αν και όχι πολύ φωναχτά, μια σοσιαλιστική κοινωνία με τα γνωστά χαρακτηριστικά που βίωσαν οι χώρες του “υπαρκτού σοσιαλισμού”, αλλά και οι διάφορες τριτοκοσμικές παραλλαγές του.
Μόνο που η ζωή στα καθεστώτα αυτά είχε τελείως διαφορετική τροπή από την ουτοπική που ονειρεύονται ακόμη και σήμερα ορισμένοι στην Ελλάδα! Τη μοίρα των χωρών, με την κατάρρευση της Σοβιετίας την είδαμε το 1989, όταν όλες τους απέκτησαν δημοκρατίες δυτικού τύπου. Της δε ελληνικής “πειραματικής” εκδοχής της (ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, 2015-2019) τη ζήσαμε ως “πρώτη φορά” αριστερά με όλες τις γνωστές συνέπειες.
ΙΙΙ.- ΑΝ, λοιπόν, “προοδευτισμός” σημαίνουν όλα τα παραπάνω, μάλιστα στο πλαίσιο ενός μη εναλλασσόμενου δημοκρατικού πολιτεύματος, χωρίς μια ελεύθερη οικονομία, χωρίς την είσοδο της δημόσιας διοίκησης στην ψηφιακή εποχή, χωρίς την αριστεία, ούτε πάλι την προσέλκυση επενδύσεων ή την παροχή βοήθειας στους ασθενέστερους, ούτε καν την ισχυροποίηση του ευρωπαϊκού και διεθνούς προφίλ της χώρας, ή της αμυντικής θωράκισης με σύναψη ισχυρών συμφωνιών για την αντιμετώπιση του Τούρκου… Αν, πιο απλά, ό,τι ζούμε σήμερα στη χώρα μας θεωρείται, για την αντιπολίτευση “συντηρητικό”, τότε μάλλον δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει “συντηρητισμός” με θετικό πρόσημο, και τι “προοδευτισμός” με ομιχλώδη προγράμματα και άγνωστο προορισμό!
Αξιότιμε κύριε,πολύ εύστοχη η ανάλυση σας!!Αν εξαιρέσουμε τους ακραίους όλων των αποχρώσεων,οι οποίοι ανήκουν στον σκουπιδοντενεκέ της ιστορίας, οι υπόλοιποι πολιτικοί πρέπει να κρίνονται από την συνέπεια λόγου και έργων και από τις επιδόσεις τους στα μεγάλα θέματα(άμυνα-εξωτερική πολιτική,οικονομία,παιδεία),και σε αυτό που λέμε κοινωνική ασφάλεια και καθημερινότητα του πολίτη. Τα συνθήματα αέρος-εδάφους στοχεύουν στο μάντρωμα ψηφοφόρων εν είδει κοπαδιού στα κομματικά μαντριά,προκειμένου να εξασφαλίζουν στους φανφαρολόγους αεριτζήδες την επανεκλογή τους….΄Οπως όλοι ξέρουμε στον κόσμο των συμφερόντων που διέπουν τις διεθνείς σχέσεις αυτά δεν έχουν καμία αξία.Αυτό που ενδυναμώνει τους συντελεστές ισχύος της πατρίδος μας είναι μια δημοκρατία στην οποία λειτουργούν οι θεσμοί…..Με εκτίμηση