Οι τεχνικές λεπτομέρειες για την συμφωνία με τα Σκόπια είναι απροσδιόριστες, ασαφείς, κενές.
Ηδη ετοιμάζονται στη Μακεδονία τα μεγάλα συλλαλητήρια.
Με συλλαλητήρια στο μαλακό του υπογάστριο, δεν μπορεί να κάνει πολιτική κανείς.
Ολοι ξέρουμε πια ότι ο κ. Τσίπρας θα το σκεφτεί δυο και τρείς φορές πριν τηλεφωνήσει στον κ. Ζάεφ.
Παράλληλα αναμένουμε το κρίσιμο Eurogroup του Ιουνίου, μετά την ιταλική και την ισπανική κρίση.
Νέοι υπουργοί θα καθήσουν στο τραπέζι, νέα συμφέροντα θα έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε.
Εκείνο που φοβούμαι περισσότερο είναι την προπετή, ελληνική πολιτική.
Κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο η Ιταλία θα συμμορφωθεί.
Δεν τη συμφέρει να πράξει διαφορετικά.
Οι βόρειες χώρες αισθάνονται πια ανασφαλείς.
Δεν μπορούν (και δεν θέλουν) να καλύψουν το ιταλικό κενό, με ένα νέο ελληνικό ρίσκο.
Η Ελλάδα είναι ασφαλής (και το εννοώ), όταν συνθέτει απόψεις με τους εταίρους της.
Ηδη τα μηνύματα από τις ΗΠΑ για το διεθνές εμπόριο, είναι ανησυχητικά.
Υπάρχουν λύσεις, αρκεί να ψάξουμε να τις βρούμε.
Αξιότιμε κύριε,επιτρέψτε μου να συμπληρώσω στο ενδιαφέρον άρθρο σας,ότι εξωτερική πολιτική δεν κάνουμε χωρίς μακροχρόνια ,καλά σχεδιασμένη και βασισμένη στην Εθνική συνεννόηση στρατηγική,διότι ως γνωστόν στις διεθνείς σχέσεις τα συμφέροντα είναι αμείλικτα και δεν έχουν σχέση με χαβαλεδοκαταλήψεις και σουρεαλιστικές ονειρώξεις.Τό ότι η πατρίδα μας έφτασε στο σημείο ένα κόμμα,ούτε καν ολόκληρος ο κυβερνητικός συνασπισμός να διαπραγματεύεται τα Εθνικά μας θέματα είναι επικίνδυνο και κατάντια για την χώρα μας….Με εκτίμηση