Δεν θα περίμενε κανείς το Δημοτικό Συμβούλιο Χανίων να πάρει θέση υπέρ της κατάληψης Rosa Nera στην αντιπαράθεση που έχει δημιουργηθεί μετά την απόφαση της διοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης για μακρόχρονη ενοικίαση της πρώην Μεραρχίας και Φυλακών στο Καστέλι της παλιάς πόλης προς δημιουργία ξενοδοχείου. Εξ άλλου πώς θα μπορούσε ένας νόμιμος φορέας του ευρύτερου δημόσιου τομέα να συμφωνήσει με μια παράνομη (εντός ή εκτός εισαγωγικών) κατάληψη κτηρίου. Εκείνο όμως που μπορεί (για να μην πούμε επιβάλλεται) να πράξει το Δημοτικό Συμβούλιο ως εκφραστής της βούλησης των δημοτών του, είναι να πάρει θέση για την ενέργεια ενός πνευματικού ιδρύματος να ενοικιάσει περιουσία, που έχει αποκτήσει με χρήματα των φορολογούμενων Ελλήνων για τη δημιουργία ξενοδοχείου στην καρδιά του ιστορικού κέντρου. Όχι γιατί το Πολυτεχνείο δεν έχει δικαίωμα να διαχειρίζεται την περιουσία του όπως επιθυμεί (αν και σε όλα υπάρχει κάποιο όριο), αλλά γιατί το πού οδηγείται η πόλη με την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη του τουρισμού είναι πρωτίστως θέμα του Δήμου Χανίων. Όπως επίσης ότι αυτή η ανάπτυξη σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Μνημεία και ιστορία, ό,τι δηλ. έχει απομείνει στη συλλογική μνήμη ως διαχρονικός πλούτος αυτού του τόπου, γίνονται τα ευκαιριακά οικοδομικά υλικά με τα οποία χτίζεται ο οικονομικός πλούτος των ξενοδόχων. Όσον αφορά το τίμημα, αυτό είναι πολύ μικρό για τα χαρακτηριστικά μιας τέτοιας επένδυσης. Ας σκύψει λοιπόν λίγο σε αυτό το τόσο σοβαρό θέμα το Δημοτικό Συμβούλιο, όχι για την κατάληψη, αλλά για την κατάληξη που θα έχει για την πόλη μια τέτοια εξέλιξη.