Στον κλασσικό χάρτη των σχολικών τάξεων µε τους 12 µήνες, ο Οκτώβρης ήταν αυτός των βροχών, του πρώτου κρύου, των µακρυµάνικων ρούχων. Αυτό πριν 50-60 χρόνια γιατί τελευταία ο Οκτώβρης αποτελεί µια λίγο πιο δροσερή… έκδοση του Σεπτέµβρη.
Μια περιήγηση στους ελαιώνες δείχνει πόσο έχει “στρεσαριστεί” και η ίδια η ελιά παρότι ξηρικό δέντρο, ενώ για να συντηρηθούν κηπευτικά και άλλες δενδρώδεις καλλιέργειες έχουν απαιτηθεί τεράστιες ποσότητες νερού όλο το προηγούµενο διάστηµα!
Πρωτοφανή φαινόµενα; Μη αναµενόµενες εξελίξεις; Απροσδόκητες συνθήκες; Όχι φυσικά, εδώ και 25 χρόνια επιστηµονικοί φορείς, περιβαλλοντικές οργανώσεις µιλούν για τους κινδύνους της ερηµοποίησης στην Κρήτη. Και τι έχουµε κάνει για όλα αυτά; Ευχολόγια για το πόσο… αγαπάµε το περιβάλλον, τη φύση και τα λουλουδάκια, την ίδια στιγµή που κτίζουµε ανενόχλητοι πάνω στη θάλασσα, ξεχαµπετώνουµε τη Μαδάρα, εξαφανίζουµε την παραγωγική γη, φυτεύουµε πισίνες παντού, καταξοδεύουµε όλους τους φυσικούς πόρους υποθηκεύοντας το µέλλον των επόµενων γενεών, για την δική µας “βολή” και προσωπική καλοπέραση.
«Αν θέλετε µια εικόνα του µέλλοντος, φανταστείτε µια µπότα να πατάει ένα ανθρώπινο πρόσωπο, για πάντα» έγραφε ο Τζορτζ Όργουελ έχοντας κατά νου την καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο.
Τι θα παρέθετε αν ζούσε σήµερα και διαπίστωνε ότι η µπότα στο πρόσωπο θα είναι… χάδι µπροστά στις επαπειλούµενες φυσικές καταστροφές;
