Προς τη Δύση…

“Η πυρηνική ενέργεια αποτελεί ένα από τα βασικότερα εμπόδια για να ζήσουμε σε έναν ειρηνικό και βιώσιμο πλανήτη…” GREENPEACE
Α. Αντί προλόγου …Στη δίνη των στροβίλων του χωροχρόνου, ένα αστέρι γαλαζόθωρο τραβά αργά για τη Δύση του Σύμπαντος… Είναι η Γη!… Γραφίδα εξώκοσμη κι ανεξίτηλη, γράφει εις το ταμπλό του χώρου περίεργη όσο και δυσανάγνωστη γραφή, προορισμένη να αναγνωσθεί μελλοντικά από οντότητες άλλων πλανητικών σχηματισμών απ’ τα εκατομμύρια που στροβιλίζονται στο αχανές… Ετσι για να γνωρίσουν τα τεκταινόμενα αλλοτινών οριακών χρονοστιγμών, σε κείνο το αστέρι το καλυμμένο απ’ την αχλή της Δύσης… Β’. Στη Γη… …21ος αιώνας: Καθώς η Ιστορία επαναλαμβάνεται, μια νέο-Βαβέλ ορθώνεται μέχρι την εσχατιά στο θόλο τ’ ουρανού, χωρίς τη θεϊκή σωτήρια παρέμβαση, ετούτη τη φορά. Αυτόβουλα συνέχισε ο κτίστης -άνθρωπος το έργο του, μα δεν το πρόσεξε -στον οίστρο του ν’ ανέβει πιο ψηλά- και πλήγιασε ο Πύργος του το θόλο που προστατευτικά είχε απλώσει ο Πλάστης, να μην πειράξει ο ήλιος το γαλαζόθωρο τ’ αστέρι του, τη Γη. Τρύπα του όζοντος τη λεν οι ειδικοί ετούτη την πληγή, βιώνοντας το δέος απ’ τ’ αναπόφευκτα μελλούμενα: Δέος, καθώς το βλέπουν πως δεν μπορούν να τιθασέψουν το φλογοφόρο άρμα του θεού – ήλιου που ξέφυγε ασυγκράτητο κι αφήνει εις το πυρωμένο διάβα του κορμιά ηλιόκαυτα, κορμιά ηλιάρρωστα. Δέος στο σιγολυώσιμο του παγωμένου του νερού στους πόλους, που σκόπιμα το σύναγε η μάνα-Φύση για αιώνες, για να μπορεί ο άνθρωπος, τα ζωντανά και η γη, να ’χουν θερμοκρασία ανεχτή. Δέος στο ξαφνιασμένο ξύπνημα του Αίολου π’ αρχίνησε να ξαμολάει τους ατιθάσευτους ανέμους και τις θύελλες να παρασέρνουν στο ολέθριο το διάβα τους κομμάτια γης, μόχθους χρονών, σοδειές κι ανθρώπινες ψυχές… …Η κτίση της νεο-Βαβέλ εκτείνεται και οριζόντια από τους Ισχυρούς της Γης, σε όλο το στερέωμα του Πλανήτη! Το περιβάλλον καταστρέφεται ανεπιστρεπτί!

Η ατμόσφαιρα, το έδαφος, τα νερά, η χλωρίδα και η πανίδα και εν τέλει η υγεία του ίδιου του ανθρώπου, βιώνουν τις τελευταίες δεκαετίες τις συνέπειες μιας αλόγιστης ρύπανσης από τη δραστηριότητα του νοήμονος όσο και ατελούς είδους του Homo sapiens! Τελευταίο κρούσμα, η πρόσφατη, η εγκληματική απόρριψη του χημικού οπλοστασίου της Συρίας, στην κλειστή λεκάνη της Μεσογείου νότια της Κρήτης, με ότι αυτό σημαίνει για το θαλάσσιο οικοσύστημα και όχι μόνο… Κι έπεται και η απόρριψη των χημικών της Αιγύπτου -ίσως και άλλων χωρών- και με τον “Οίκο της Δημοκρατίας” της Πλατείας Συντάγματος των Αθηνών, να σιωπά επικίνδυνα! Φευ! Πόσο θα αντέξει ο δύσμοιρος Πλανήτης την αυξανόμενη ρύπανση και μόλυνση του; Πόσο αλήθεια; Και μαζί μ’ αυτόν και η όποια μορφή ζωής φιλοξενείται στην επικράτειά του; Απροσδιόριστο, αλλά καιρός αναμφίβολα, εγγύς!… …Και να ’τανε μόνο αυτό!… Βιώνουμε την κατάρρευση του ανατολικού σοσιαλιστικού μπλοκ με τις ανθρωποφάγες ταραχές στα πρώην μέλη του, την οικουμενική απαξίωση της Δημοκρατίας, τον πληθωρισμό των ανθρωπίνων αξιών… Ταυτόχρονα, ο καπιταλισμός σε πλήρη επικράτηση απ’ άκρου σε άκρο του Πλανήτη “αδερφοχτός” του νεο-ιμπεριαλισμού, να γεννούν ένα αδερφοφάγο ολοκληρωτισμό που κίνησε πόλεμο οικουμενικό, νεοφανή, όσο κι αδυσώπητο: Τον Οικονομικό Πόλεμο! Με στόχευσή του Χώρες όπου Γης αδύναμες –και όχι μόνο- με Αρχηγούς – Ηγέτες μαριονέτες – συνεργάτες τους, μηδέ της Χώρας του Φωτός –της Χώρας μας εξαιρουμένης! Οι δυνάμεις του διεθνούς κεφαλαίου, των Η.Π.Α., της Δύσης, του Ισραήλ, οδεύουν στον οικονομικό εξανδραποδισμό όλου του Πλανήτη!… Φευ!… …Αλλά, κατά κανόνα, ένας παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος, οδηγεί σε παγκόσμια ένοπλη σύρραξη! Και τα τύμπανα του πολέμου, ηχούν από καιρό καθημερνά και σε κάποια γωνιά της Γης: Τεράστιες καταστροφές στην Αφρική κυρίως μετά την πτώση του Καντάφι και τη διάλυση του Σουδάν, “βραδύκαυστο” το πραξικόπημα στη Βενεζουέλα, προπομπός –λες- επίθεσης κατά της Λατινικής Αμερικής. Η Μέση Ανατολή πνίγεται στο αίμα (Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Αίγυπτος, Παλαιστίνη) με ιδιαίτερη αναφορά στην πολύπαθη την Παλαιστίνη με επίκεντρο τη μαρτυρική τη Γάζα, όπου ο νεο-Ηρώδης περνάει επιλεκτικά από λεπίδι του παιδιά της, μα και ανίσχυρους αμάχους. “Δεν θα ανοίξουν τα σχολειά στη Γάζα”, -λένε κάποιοι- ελλείψει παιδιών! Και με μια παγκόσμια Κοινότητα να σιγοντάρει στη γενοκτονία με τη σιωπή της! Αιδήμων “σιωπή των αμνών”!… …

Αλλά και πόλεμος στην καρδιά της Ευρώπης με τη Ρωσία και την Ουκρανία σε αυξανόμενη ένταση, όπου γεννά ψυχροπολεμική αντιμετώπιση από την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού τις Η.Π.Α. αλλά και τη γειτονική Ε.Ε. Απρόβλεπτες οι εξελίξεις προς το παρόν! Ανησυχητικά τα μηνύματα από τα στρατόπεδα των άμεσα και έμμεσα εμπλεκομένων, με τα “γεράκια του πολέμου” σε πλήρη ετοιμότητα! Μα και από τη μακρινή βόρεια Κορέα, πολεμοχαρή ντόπια γεράκια επισείουν τη διασπορά πυρηνικού πολέμου! Λεονταρισμοί; Ίσως και όχι! Κοντολογίς και σε μακρινή θέαση, ο πλανήτης είναι ζωσμένος από φλόγες πολεμικών συρράξεων και από κάποιες βραδυφλεγείς εστίες! …Πισωγυρίζει ο νους και καθηλώνεται στην τραγωδία της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι –σαν τέτοιες ακριβώς ημέρες του Αυγούστου 1945- με την ολοκληρωτική καταστροφή τους από τη χρήση των πυρηνικών όπλων των Αμερικανών! Εσκεμμένη ενέργεια, για την απόδειξη της οπλικής υπεροχής των νεο-cowboys, έναντι των Ιαπώνων! Ριγεί ακόμη η ανθρωπότητα από το έγκλημα εκείνο. Ε, και λοιπόν;

Το πυρηνικό οπλοστάσιο ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού έχει πολλαπλασιαστεί και είναι αρκετό για να εξαφανίσει όχι μόνο τον όποιο αντίπαλο, αλλά και ολόκληρο τον Πλανήτη… αρκεί, το πάτημα ενός κουμπιού εσκεμμένα ή και εκ λάθους… Στο νου έρχεται αυθόρμητα το σε “μικρογραφία” πυρηνικό ατύχημα του Τσερνομπίλ το 1986, και της Φουκουσίμα το 2011. Τι θα συμβεί σε περίπτωση μεγαλύτερου ατυχήματος ή πυρηνικής “ανάφλεξης” των αντιμαχομένων ισχυρών της Γης; Δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα η άποψη, ότι η τύχη του Πλανήτη ολόκληρου ακροβατεί σε τεντωμένη κλωστή, μεταξύ (οριστικής) φθοράς και αφθαρσίας… αρκεί το πάτημα ενός κουμπιού, εσκεμμένα ή και εκ λάθους… …Από το όλο σκηνικό του τρόμου, δεν απουσιάζει η επικίνδυνη συσσώρευση των χιλιάδων τόνων πυρηνικών αποβλήτων των αντιδραστήρων, με άκρως επικίνδυνη τη ραδιενέργεια που εκλύουν (με μεγάλη διάρκεια ζωής) και με αδιάκοπη βλαπτική επίδραση στον άνθρωπο και στα εν γένει έμβια του πλανήτη… Γ’. Επίλογος …Η Γη, στη ρότα για τη Δύση του Σύμπαντος… Λευκόφτερες θεότητες της Αγάπης, της Υπομονής και της Ελπίδας, τη συνοδεύουν… Από τα μάτια της Αγάπης κύλισε ένα δάκρυ που χάθηκε στο αχανές… Τα μάτια της Υπομονής είχαν στερέψει… Από τα μάτια της Ελπίδας κύλισε ένα δάκρυ που ’γινε αστέρι λαμπερό ν’ ακολουθεί και να φωτίζει το γαλαζόθωρο το άστρο, σε ύστατο εγχείρημα της θεάς να μη χαθεί ετούτο στα κοσμικά σκοτάδια, αν κάτι του αλλάξει τη ρότα τη θανατερή… *γεωπόνος – συγγραφέας