Κύριε διευθυντά,
ακούγοντας από την τηλεόραση τον εκπρόσωπο των αγροτών να µιλά προτρεπτικά για την ανασύσταση των συνεταιρισµών, όπου έχουν διαλυθεί µετά τη σύσκεψη τους µε τον κ. πρωθυπουργό, σκέφτηκα πόσο απαραίτητος είναι ειδικά σήµερα, µετά την αστυφιλία και ερήµωση της υπαίθρου, καθότι ο ανταγωνισµός µε τους αγρότες της Ευρ. Ένωσης είναι σκληρός.
Σ’ όλα τα χαρτιά υπάρχουν ερειπωµένες αποθήκες λιπασµάτων και ζωοτροφών από το τέλος του 20ου αιώνα. Μπορούν να γίνουν άλλες, αγροεφοδίων, γεωργικών µηχανηµάτων, τυροκοµείων, φυτοφαρµάκων κ.λπ.
Οι γονείς µας µε µπαλωµένα παντελόνια και µε µεροκάµατα ή χρήµατα, τα δηµιούργησαν µεταπολεµικά και από κακή διαχείριση στη δεκαετία του 1980 οι “προοδευτικοί” τα κατέκλεψαν και διέλυσαν. Έλεγαν ότι τα περιστέρια έφαγαν τα καλαµπόκια και οι στρόφιγγες “άνοιξαν” µόνες και χύθηκε το λάδι. Έτσι κάποιοι πλούτισαν και έκαµαν ξενοδοχεία, και οι αγρότες φτώχυναν, αφού στην Ευρώπη τα προϊόντα διακινούνται µε οµάδες παραγωγών δηλαδή συνεταιρισµούς.
Στην Κάντανο, το χωριό µου, είχα παρατηρήσει αδιαφορία και κακοδιαχείριση στο Συνεταιριστικό Ελαιουργείο. Άρχισα να πηγαίνω τις ελιές σε ιδιωτικά ελαιουργεία και ήρθα σε διένεξη µε τον αείµνηστο πατέρα µου που µου ‘πε: ∆εν µπορούµε να µην πηγαίνουµε στο εργοστάσιο µας, αφού ο παππούς και εµείς το δηµιουργήσαµε, που κάηκε από τους Γερµανούς και ένα µήνα καίγονταν τα λάδια. Θυµάµαι τις επεκτάσεις και τις ζηµιές που πλήρωναν οι συνέταιροι – µέτοχοι τη δεκαετία ’60 και ’70. Τότε 1987-89 ακούστηκε ότι χάθηκαν 150 τόνοι λάδι και πιο πολύ πιθανόν σ’ όλες τις Ενωσ. Γεωργ. Συν/σµών του νοµού.
Ποιος εµπιστεύεται να δηµιουργηθούν και οργανωµένοι µετά απ’ αυτά που έπαθαν; Μόνο µε αυστηρή επίβλεψη και οργάνωση του κράτους. Σίγουρα το “ανάθεµα” που έκανε ένας ιερέας στην Κάντανο προπολεµικά για τους διευθυντές του ελαιουργείου, που κάποιους τους έπιασε και είχαν κακό τέλος, δεν φτάνει, γιατί “οι µακρυχέρηδες” θα πάνε πλούσιοι στην κόλαση, ενώ οι αγρότες φτωχοί στον παράδεισο.
Γιάννης Καµηλάκης
συν/χος διδάσκαλος
