Προς το τέλος του καλοκαιριού…

Οι ολιγοήμερες καλοκαιρινές, οι ψυχοσωματικά απομακρυσμένες από την καθημερινή ρουτίνα,  διακοπές μου πλησιάζουν στο τέλος τους. Μαζί τους και ο φετινός Αύγουστος…
Και καθώς όλες αυτές τις ημέρες παρακολουθούσα και την τρέχουσα επικαιρότητα εντός και εκτός συνόρων, πολλές ήσαν οι σκέψεις μου για ένα καλύτερο μέλλον και πάμπολλοι οι σχετικοί με τους ανθρώπους και τα ήθη τους συνειρμοί, στα όρια της ουτοπίας ίσως, αλλά τίποτα δε θα με εμποδίσει ποτέ να σκέφτομαι και να ονειρεύομαι έναν πιο ανθρώπινο κόσμο…
Δεν υπάρχει, λοιπόν,  φίλοι μου, μέρα που να μην έχει ο ουρανός ούτε ένα συννεφάκι, ρίξτε μια ματιά ψηλά με καθαρά μάτια να ιδείτε… Το σημαντικό θεωρώ ότι είναι να είμαστε πάντα και έγκαιρα προετοιμασμένοι διά παν ενδεχόμενον, και της πλημμύρας και του καύσωνος, γιατί οι καιροί, απ’ αρχαιοτάτων χρόνων, δε νοιάζονται για το τι θέλουν οι άνθρωποι, αλλά έρχονται και παρέρχονται αδέσποτοι, ευμετάβολοι και αλλοπρόσαλλοι!
Τις μέρες, καλοί μου συνάνθρωποι,  δεν τις χαλά και δεν τις φτιάχνει, όμως, ο καιρός, αλλά οι άνθρωποι που ζουν κοντά και γύρω μας με το πώς φέρονται και μάς συμπεριφέρονται κάθε στιγμή …
Κάθε κόκκος της αμμουδερής παραλίας, κάθε λαμπερή ηλιαχτίδα και κάθε φωτεινό αστεράκι του γαλανού ουρανού και κάθε σταγόνα του καθάριου και δροσερού θαλασσινού νερού βοηθούν, εάν μοιράζεται με τους άλλους ανιδιοτελώς και άδολα το κάλλος τους, τον κάθε άνθρωπο να περνά όμορφα, ξέγνοιαστα και ψυχωφελώς όχι μόνον το καλοκαίρι, αλλά κάθε εποχή του έτους…
Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι και καλή δύναμη με ανθρωπιά και σωφροσύνη οδηγούς για το παρόν και το μέλλον, φίλοι μου!