Κύριε υπουργέ,
το πολιτιστικό – πνευµατικό – κοινωνικό επίπεδο ενός λαού, εξαρτάται από τις δοµές Υγείας – Πρόνοιας που το κράτος εξασφαλίζει στους αναξιοπαθούντες – αδύναµους πολίτες, είτε πνευµατικά, είτε σωµατικά, είτε οικονοµικά υστερούντες.
Τα τελευταία χρόνια δεν έχουν γίνει κρατικές δοµές µε ειδικές ανάγκες για παιδιά µε ολοήµερη διαβίωση, εκπαίδευση, διατροφή και περίθαλψη.
Η ΕΛΕΠΑΠ, το ΚΗΦΑΑΜΕΑ, το Κ.Η.Φ.Α.Π. «Μεγαλόχαρη» που είναι στα Χανιά και µε άλλες ονοµασίες στην λοιπή Ελλάδα, απασχολούν τα παιδιά 5 – 6 ή 10 ώρες, όπως και τα ειδικά ∆ηµ. Σχολεία και Νηπιαγωγεία, την υπόλοιπη ηµέρα είναι στους οικείους (γονείς και λοιποί συγγενείς), αν υπάρχουν. Οι γονείς αυτοί δεν δικαιούνται να αρρωστήσουν, ούτε να ξεκουραστούν ή να διασκεδάσουν.
Η ζωή τους είναι ένας Γολγοθάς, που δεν έχει τελειωµό, παρά µόνο στον… θάνατο. Και τα παιδιά αυτά τι θα γίνουν τότε; Ποιος θα τα αναλάβει, ειδικά αν δεν υπάρχουν συγγενείς πρόθυµοι να τα αναλάβουν, δηλ. µια ευθύνη πολύ κουραστική και ψυχοφθόρα;
Ας βρει το κράτος το πιο κατάλληλο από τα αµέτρητα εγκαταλελειµµένα κτήρια σε κάθε νοµό, να το επισκευάσει (σε κάθε νοµό) κατάλληλα, για τις ανάγκες των ΑµΕΑ, αφού υπάρχουν χιλιάδες φυσιοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, νοσηλευτές, ψυχολόγοι, ψυχίατροι, άνεργοι, να τα επανδρώσουν.
Ας περικόψουν µερικές από τις προκλητικές παροχές βουλευτών (στοιχίζουν περίπου 40 χιλιάδες ευρώ µηνιαίως), υπουργών, γεν. γραµµατέων υπουργείων, περιφερειαρχών – αντιπεριφερειαρχών, για να βρεθούν χρήµατα για την λειτουργία τους.
Καµηλάκης Ιωάννης
συν/χος διδάσκαλος
