Κύριε διευθυντά,
πέρασαν 40 χρόνια περίπου, που οι εθνικές επέτειοι εκφυλίστηκαν. Μέχρι τότε υπήρχε μια εθνική υπερηφάνεια για τη συμμετοχή στην παρέλαση, υπήρχε απόλυτη τάξη που επιβαλλόταν από την Αστυνομία, οι παρελαύνοντες έφταναν συντεταγμένοι μέχρι το τέλος της πλατείας Μαχ. Κρήτης (Κοτζάμπαση), με στοίχιση, ζύγιση και βήμα. Κατόπιν άρχισαν κάποια “ανόητος”, αντί να χειροκροτούν, να φωνάζουν ειρωνικά, να πετούν σπόρους ή χρήματα μικρής αξίας. Μήπως ήταν μέσα στα πλαίσια της διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας που ζητούσαν οι ξένοι; «Αυτού του λαού θέλω να διαλύσω τη γλώσσα, την οικογένεια, τη θρησκεία, τον πολιτισμό, την παιδεία» είχαν πει κάποιοι κορυφαίοι ξένοι πολιτικοί. Μάλλον πως το κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό, δεδομένου ότι κυβερνούσαν οι “προοδευτικοί”.
Μια φορά, το 1988 που ήμουν υπεύθυνος της παρέλασης του 6ου Δημοτικού Σχ. Χανίων, πέτυχα κάποιον που ήταν έτοιμος να πετάξει μια χούφτα σπόρους και με το έντονο ύφος μου τον σταμάτησα. Δεν το είπα στον ηλικιωμένο πατέρα, που ήταν έφεδρος λοχαγός, υπεύθυνος ανεφοδιασμού ολόκληρης Μεραρχίας στη Β. Ήπειρο, στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του ‘40, γιατί σίγουρα θα στενοχωριόταν πολύ, όπως και οι συνομήλικοι του που ο ένας αποκαλούσε τον άλλο με περηφάνια “προπολεμικό άνδρα”, αφού σίγουρα θα έλεγε μελαγχολικά από μέσα του: «έτσι τιμούν τους αγώνες και τις θυσίες μας;». Μπορούμε να οργανώσουμε σωστά την κάθε εθνική εορτή, για να μην πηγαίνουν ώρες χαμένες άσκοπα, να μη “θεατρινίζουμε” τους αγώνες των προγόνων μας. Αλλιώς να καταργηθούν.
Γιάννης Καμηλάκης
συν/χος διδάσκαλος
