Προσαρτήσεις

Ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες στο Κρεμλίνο της προσάρτησης στη ρωσική Ομοσπονδία των κατεχόμενων από τον ρωσικό στρατό περιοχών της Ουκρανίας Ντονέτσκ, Ζαπορίζια, Ντονμπάς και Χερσώνα ύστερα και από τα “δημοψηφίσματα”. Ακολουθήθηκε το ίδιο σύστημα προσάρτησης όπως με την Κριμαία, με τη διαφορά ότι εκεί δεν «έπεσε ντουφεκιά». Υπεγράφησαν με επισημότητα στη Μόσχα οι σχετικές συνθήκες μεταξύ του Πούτιν και των παρόντων ηγετών των ρωσόφωνων καταληφθεισών περιοχών, στις όποιες το δημοψήφισμα έβγαλε «ναι» από 87 έως 99%.
Ο Ρώσος πρόεδρος δήλωσε ότι η Ρωσία γίνεται πιο ισχυρή και ότι όποιος από τούδε επιχειρήσει οποιαδήποτε απειλή σ’ αυτά τα τμήματα θα θεωρηθεί ότι επιτίθεται εναντίον της χώρας του και θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσον να τα υπερασπιστεί. Πολλές χώρες που ρωτήθηκαν απάντησαν ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσουν τα «δημοψηφίσματα» ούτε την προσάρτηση, όπως έχουν κάνει και για την Κριμαία. Ο πρόεδρος Ζελένσκι δήλωσε ότι έχει το δικαίωμα της επίθεσης για ανακατάληψη των τεσσάρων περιοχών της και υπέγραψε αίτηση ταχείας ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Το τρίπτυχο του Πούτιν είναι προσάρτηση, επιστράτευση και απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων. Τούτο μήπως δημιουργήσει συσπείρωση των Νατοϊκών εναντίον της Ρωσίας; Ο Πούτιν μπλοφάροντας, ίσως να πιστεύει ότι θα διχάσει τη Δύση και θα την αναγκάσει να μην υποστηρίξει πια την Ουκρανία και να αναγνωρίσει την προσάρτηση των καταληφθεισών ουκρανικών εδαφών μετά από νικηφόρο πόλεμο κατά το… «μακάριοι οι κατέχοντες». Αλλά όπως και άλλοι δικτάτορες, πριν απ’ αυτόν, απέτυχαν, έτσι και ο Πούτιν θ’ ακολουθήσει την τύχη τους.
Εν τω μεταξύ επανεμφανίστηκε η τέως καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ προειδοποιώντας ότι δεν πρέπει να αγνοηθούν οι πυρηνικές απειλές του Πούτιν ως “μπλόφα”, πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν και η Ε.Ε. να ανακαλύψει ένα νέο σχήμα ευρωπαϊκής οικογένειας, απ’ την οποία να μην απουσιάζει η Ρωσία, δεδομένου ότι δεν παύει να είναι κι αυτή μια ευρωπαϊκή χώρα. Εν μέσω σοβαρών αμφισβητήσεων των θέσεων του Πούτιν από τη Δύση, ο Ρώσος πρόεδρος δεν θα μπορούσε να έβρισκε καλύτερο συνήγορο υπεράσπισης του. Τώρα το σκέφτηκε η Μέρκελ; Αλλά η γλώσσα των πολιτικών λύνεται όταν αποχωρήσουν απ’ την “καρέκλα”.
Η προσάρτηση του 15% των ουκρανικών εδαφών συμβαίνει για πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με πρόσχημα το “δημοψήφισμα”. Όμως αυτή η πράξη δεν έχει ουσιαστική βάση, επειδή έγινε βίαια και μονομερώς, σηματοδοτεί δε κατά τον Αντόνιο Γκουντέρες μια «επικίνδυνη κλιμάκωση» για εδαφικές ακεραιότητες.
Η Δύση βλέπει στα σχέδια του Πούτιν έναν εκφραστή του ιμπεριαλισμού τον 21ο αιώνα, να εφαρμόζει πολιτική εις βάρος της ανεξαρτησίας των άλλων. Τι φοβάται ο Ρώσος πρόεδρος με τις επεκτατικές του επιδιώξεις; Ίσως να επιχειρεί να δείξει στο ανήσυχο εσωτερικό της Ρωσίας και στους περιφερειακούς συμμάχους του ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θ’ αποβεί νικηφόρος.