Αδερφοχτέ μου γροίκα με, ειντά λεω να πούμε,
όντ’ οδηγούμε προσοχή, ποτέ να μη γλακούμε.
Τσι …σούζες κόψε πάραυτα και τσι πολλές λωλάδες,
για να κοιμάσαι ζωντανός, μην έχεις και μπελάδες.
Κατέεις άνθρωποι πολλοί, στην άσφαλτ’ έχουν μείνει,
για τούτονα και πρόσφατα, όλ’ έχουν αυστηρίνει.
Φταίνε οι δρόμοι σίγουρα, κι οι οδηγοί επίσης
και η τροχαία κάτεχε, πολλές μοιράζει κλήσεις.
Πρόστιμα δε δίνει μοναχά, μα πινακίδες παίρνει,
ακόμα και την άδεια και σπίτι σου σε στέρνει.
Τις πινακίδες κι άδεια, μπορεί να σ’ αφαιρέσει,
για κάποιο σου παράπτωμα, και όπως του αρέσει.
Για δέκα μέρες σίγουρα, για είκοσι και μήνα,
και πιο πολύ ενδέχεται, και την περνάμε φίνα.
Παράνομο προσπέρασμα και κόκκινο φανάρι,
ζών’ αν δεν έχεις σίγουρα κι όποιον ο Χάρος πάρει.
Μα συ θαρρώ ‘σαι τυχερός, που κινητό δεν έχεις,
και δε μιλάς σαν οδηγείς μόν’ το βολάν προσέχεις.
Μα κουζουλέ όντε γλακάς, δεν έχεις μπλιο ελπίδες,
να έχεις πάντα δίπλωμα, μαζί και πινακίδες.
Και τούτο λέγω σου γιατί, στο Βλάτος ψες σε είδα,
να τρέχεις και παράνομα, να προσπερνάς μια γίδα.
Και στο Σφηνάρι όντε ρθεις, η κίνηση μεγάλη,
ζερβά πάνε τα πρόβατα κι οι αίγες απ’ την άλλη.
Σφηναριώτης
Οδική συμπεριφορά
Στο δρόμο την Παρασκευή, μπαίνω για το χωριό μου,
σαράντα χρόνι’ αδερφοχτέ, μα κάνω το σταυρό μου.
Τον Κύριο δοξολογώ, προτού να μπω στ’ αμάξι
και δεν τηρώ ζερβά δεξά, έτσι για να ‘μ’ εντάξει.
Πρώτα για το Νιαχωριανό κι ύστερα για τους άλλους,
που συναντώ στο δρόμο μου, ακόμα και τς αρκάλους.
Που βγαίνουν και κυκλοφορούν, συχνά πυκνά τα βράδια,
αθέατοι, χωρίς φακό, ή φωτεινά σημάδια.
Πολύ δε περισσότερο, προσέχω τους ανθρώπους
και τους τουρίστες ειδικά, που ‘ν’ από ξένους τόπους.
Που αντιδρούν πολλές φορές, άσκεφτα ενεργούντες,
με άλλα μέτρα και σταθμά, πεζοί ή οδηγούντες.
Όπως και με το κινητό, πρόβλημ’ εγώ δεν έχω,
αφού το μαραφέτ’ αυτό, πως βλάφτει το κατέχω.
Εις τα φανάρια σταματώ, το πράσινο ν’ ανάψει,
διπλές γραμμούλες δεν πατώ, που ‘χουν στους δρόμους βάψει.
Τα όρια ταχύτητας, δεν ξεπερνώ αδέρφι,
και στη λωρίδα δεξιά, η κίνηση με στρέφει.
Η λογική οδήγηση, είναι για μένα νόμος,
γι αυτό και δεν με σταματά, κανένας τροχονόμος.
Παρασκευή που ξεκινώ, για το χωριό μου Βλάτος,
και Κυριακή γυρίζοντας, απ’ του νομού το πλάτος.
Μάθε λοιπόν αδερφοχτέ, δεν κάνω ‘γω λωλάδες
και στην Ινδία σταματώ, μπροστά σε …αγελάδες.
Ο αδερφοχτός σου
Εννιαχωριανός
