Μπορεί ο τόπος να περνάει κρίση (και όχι μόνο οικονομική).
Μπορεί να αντιμετωπίζουμε ως λαός μια αμείλικτη επίθεση που στόχο δεν έχει μόνο το πορτοφόλι μας, αλλά (κυρίως) τα μέσα από τα οποία παράγεται ο πλούτος της χώρας: λιμάνια, αεροδρόμια, θάλασσες, ήλιο…
Μπορεί η κυβέρνηση να μην έχει και το καλύτερο σχεδιασμό-εφαρμογή των απαιτούμενων μέτρων για την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών.
Μπορεί τα λεγόμενα «κέντρα κράτησης» να έχουν μετατραπεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης με άθλιες συνθήκες διαβίωσης.
Μπορεί τα σύνορα να είναι κλειστά και οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι να έχουν απαράδεκτη στάση και να αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν αποθήκη ψυχών.
Όμως παρόλα αυτά δεν θα πάψουμε ως λαός να ήμαστε άνθρωποι, να προσφέρουμε από το υστέρημά μας για να βοηθήσουμε αυτούς που ο πόλεμος και η φτώχεια έφεραν στον τόπο μας.
Δεν θα ξεχάσουμε ότι ο ναζισμός εξόντωσε εκατομμύρια ανθρώπους (απ’ όλες τις πλευρές) στο όνομα της φυλετικής καθαρότητας του μίσους για το διαφορετικό και της ξενοφοβίας.
Δεν θα επιτρέψουμε σε κάποιους να αμαυρώνουν την εικόνα του Έλληνα και ιδίως του Κρητικού, που πάντα ήταν φιλόξενος, πάντα είχε ένα πιάτο φαί για τον οδοιπόρο, τον περαστικό, τον άγνωστο που προσπέρασε το κατώφλι του φτωχικού του.
Θα ήμαστε εδώ, για να διατρανώσουμε:
ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΛΟΔΕΧΟΥΜΕΝΟΙ!