Προσφυγιά

Λιγόστεψέ το Παναγιά τση προσφυγιάς το κλάμα,
όπου υπάρχει πρόσφυγας, υπάρχει κι ένα δράμα.
Ξεριζωμός και προσφυγιά, παιδιά ’ναι του πολέμου
και μην αφήνεις άνθρωπο να τα περάσει Θε μου.
Ανθρώποι, που βαδίζουνε τση προσφυγιάς το ζάλο,
σαν το Χριστό σηκώνουνε ένα σταυρό μεγάλο.
Τα θύματα τση προσφυγιάς και τ’ άψυχα κοπέλια
κάνουν της ανθρωπότητας να τρίζουν τα θεμέλια.
Αν είναι ο πόλεμος θεριό, η προσφυγιά κι η πείνα,
όσο υπάρχουν άνθρωποι θα κυβερνούν εκείνα.
Δεντρό που το ξερίζωσε η μάνητα τ’ αέρα,
είναι Χριστέ μου ο πρόσφυγας και βάστα του τη χέρα.
Πόση πρεπιά και ανθρωπιά έχει ο κόσμος χάσει
και τ’ άφηκε τση προσφυγιάς, σβηστό το ’κονοστάσι.
Θεριό λογάται ο πόλεμος κι η προφυγιά ’ναι ρέμα,
ξεριζωμένα όνειρα, που κολυμπούν στο αίμα.
Μακρύ και μελαγχολικό τση μοίρας το ταξίδι
κι ειν’ η τροφή του πρόσφυγα πίκρα, χολή και ξίδι.
Χωρίς να βλέπει ήλιου φως, σαν το πουλί στην μπόρα
κι η κάθε μέρα ξεκινά για κείνον, μαυροφόρα.
Το ριζικό τση προσφυγιάς, αίμα, χολή και δάκρυ
και όνειρα, που τα ’θαψε σε νιούς γιαλού την άκρη.
Η μοίρα κάθε πρόσφυγα, πόνος και αγωνία
κι αυτός γυρεύει ανθρωπιά, σε σάπια κοινωνία.
Ούλη η ζωή τση προσφυγιάς, μια μαύρη κατσιφάρα
της ανθρωπότητας, ντροπή και θεϊκή κατάρα.
Όσο υπάρχουνε λαοί, που ζουν ξεριζωμένοι
θα ’ναι κι η προσφυγιά ντροπή, σ’ ούλη την Οικουμένη.
Πολέμους, πείνα, προσφυγιά, άνθρωπε έχεις χτίσει
κι όμως, μπροστά στο θάνατο, είμαστε όλοι ίσοι.
Θε μου, κι ας μην υπήρχανε δεντρά ξεριζωμένα
και να ’πεφταν τση προσφυγιάς τα κάστρα, ένα – ένα.
Κάμε Χριστέ μου γέφυρες, στση προσφυγιάς τσι τόπους
και δίνε πάντα φώτιση κ’ ελπίδα στους ανθρώπους.
Για προσφυγιά, είντα να πω, απού δε βρίχνω λέξεις
γιατί ’ναι ο ξεριζωμός, βαρύς να τον αντέξεις.
Πάντα την είχε ο πόλεμος, την προσφυγιά αμπλά του
κι είναι κι οι δυό τους, ζυμπραγά κοπέλια του θανάτου.
Όσο υπάρχει, πόλεμος και προσφυγιά και πείνα,
τόσο θα μένουν άνυδρα, της ανθρωπιάς τα κρίνα.
Κάμ’ ένα θαύμα Παναγιά κι ας ειν’ το τελευταίο,
να μη ξαναπνιγούν ποτέ, κοπέλια στο Αιγαίο.
Του πρόσφυγα τα δάκρυα κάμε ντα Θε μου, ρυάκι
και βάρκα την ελπίδα του, να φτάξει στην Ιθάκη.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
πρόεδρος Συλλόγου Στιχουργών Ν. Χανίων
(2ο Παγκρήτιο βραβείο στον διαγωνισμό μαντινάδας του Πολιτιστικού Συλλόγου Χαρασού Ηρακλείου Πεδιάδος 2016)