Προσφυγιά και μετανάστευση

Τροφή για σκέψη η σημερινή ημέρα για τις συνέπειες του πολέμου στις ζωές των ανθρώπων καθώς η 5η Απριλίου έχει καθιερωθεί (από το 1994) ως Πανελλήνια Ημέρα των Προσφύγων.
Για την Ελλάδα έχει ιδιαίτερη σημασία η ημέρα αυτή. Δεν ξεχνάμε πως το 1922 ενάμιση εκατομμύριο Eλληνες πρόσφυγες -όσοι επέζησαν από τις εθνικές εκκαθαρίσεις που πραγματοποίησε ο τουρκικός εθνικισμός- από τη Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Ανατολική Θράκη ήρθαν πρόσφυγες στον ελεύθερο βαλκανικό νότο και την Ελλάδα.
Σήμερα, η Ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται στη “γειτονιά” μας. Ο έλεγχος των οικονομικών ζωνών και ο εμφύλιος πόλεμος στην Συρία έχει μετατρέψει τη Μεσόγειο και ειδικά τη χώρα μας σε “αποθήκη” χιλιάδων ανθρώπινων ψυχών.
Παράλληλα με την προσφυγική κρίση -τη θέα της οποίας φαίνεται πως σιγά-σιγά συνηθίσαμε- μία εν δυνάμει αφαίμαξη του καλύτερου έμψυχου δυναμικού της Ελλάδας βρίσκεται σε εξέλιξη, σε έναν άλλο άτυπο “οικονομικό πόλεμο”.
Και αυτό γιατί στα χρόνια της κρίσης η χώρα μας μετρά μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό αφού τα καλύτερα νεανικά μυαλά γίνονται οικονομικοί μετανάστες στο εξωτερικό καθώς η παρατεταμένη ανεργία δεν τους αφήνει περιθώριο να δημιουργήσουν και να προσφέρουν στον τόπο τους. Ετσι η Ελλάδα, δίχως το καλύτερο έμψυχο δυναμικό της, τείνει να μετατραπεί σε χώρα γερόντων…
Προσφυγιά ή μετανάστευση, έννοιες με διαφορετική σημασία ωστόσο με το ίδιο αποτέλεσμα: απελπισία και αδιέξοδο που σε αναγκάζουν να εγκαταλείψεις την πατρίδα.
Και πάνω σε αυτό θα έπρεπε για μια στιγμή έστω να προβληματιστούμε σχετικά με το τι γεννά την προσφυγιά αλλά και τη μετανάστευση, και σε τι ακριβώς διαφέρουν οι άνθρωποι που ζητούν να ξαναζωντανέψουν οι ελπίδες τους και να έχουν δικαίωμα σε μια ζωή με αξιοπρέπεια…