Προσφυγικό: “Το παιχνίδι της αλεπούς”

Στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής οι αποφάσεις που πήραν οι εταίροι μας όσον αφορά το προσφυγικό – μεταναστευτικό είχαν προαποφασιστεί ερήμην της ελληνικής κυβέρνησης. Οπως σε πολλά θέματα δεν μας ρωτούν, έτσι και σ’ αυτό είχαν σκεφτεί να μείνουν εδώ οι πρόσφυγες και η αντίδρασή μας έγινε κατόπιν εορτής με αποτελέσματα αμφιλεγόμενης σκοπιμότητας.
Ο κ. Ολάντ, που μας επισκέφθηκε, δεν μπορεί να μην είχε συζητήσει με τον κ. Παυλόπουλο και τον κ. Τσίπρα τι επρόκειτο να συμβεί μετά δύο ημέρες στις Βρυξέλλες. Φαίνεται, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση πήγε απροετοίμαστη και ο κ. Τσίπρας βρέθηκε προ τετελεσμένων. Βέβαια έφερε τις αντιρρήσεις του και στον Ούγγρο και στον Σλοβένο στις προκλητικές επιθέσεις τους ότι δεν φυλάμε τα σύνορά μας με την Τουρκία. «Αφού το κάνουν οι Ισπανοί, γιατί δεν το κάνετε κι εσείς;» είπε ο Ούγγρος πρωθυπουργός, που ξεχνά ότι οι Ούγγροι προέρχονται και από προσφυγικές ροές μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Κι όμως σηκώνει το δάκτυλο και μας κάνει παρατηρήσεις.
Επέβαλαν να γίνει η Ελλάδα “αποθήκη προσφύγων”. Αυτή ήταν η στρατηγική τους ανέκαθεν. Να φτιάξουμε μια προσφυγική κωμόπολη των 50.000 και τώρα πήγαν να το κάνουν πράξη. Περί αυτού πρόκειται. Υπήρχε σκέψη για 10.000 στα νησιά, 10.000 στον Εβρο και 20.000 στην Αττική, μέχρι να προωθηθούν σε άλλες χώρες. Να κάναμε, έλεγαν, οικισμούς προσφύγων στους κάμπους, όπου με την κρίση υπάρχουν δουλειές, που δεν τις καταδέχονται οι Ελληνες, για να μην γυροφέρνουν στις πλατείες και τα πάρκα. Αυτό μπορεί να μην ενισχύσει την οικονομία. Το πολύ να εξυπηρετήσει τους “νταβατζήδες” και τους αετονύχηδες, όρα Μανωλάδα με τις φράουλες. Εδώ είναι ανάγκη να σχεδιαστούν δουλειές και να οργανωθούν οι πρόσφυγες σε μέρη που χρειάζονται να ζουν αξιοπρεπώς και με την αρωγή των Ευρωπαίων. Εδώ χρειάζεται η πολιτική διπλωματία να μπορεί το αρνητικό δράμα να αποβαίνει σε κάτι θετικό. Να μην βρισκόμαστε με την πλάτη στον τοίχο.
Η Αθήνα κατάφερε συγκέντρωση προσφύγων ανά 10.000 στην Αθήνα, Θεσ/νίκη και νησιά, να κάνει έλεγχο για τη διακίνησή τους η Υπατη Αρμοστία, υπό την προϋπόθεση να αυξηθεί η χρηματοδότηση απ’ την Ε.Ε., να υπάρξει πρόοδος μετεγκατάστασής τους και να μην γίνει η Αττική χώρος υποδοχής προσφύγων. Οπως κι αν εξελιχθούν τα πράγματα, δημιουργείται μια κατάσταση αβεβαιότητας και ανασφάλειας στους κατοίκους, κυρίως, των παραμεθόριων περιοχών, οι οποίοι βλέπουν ότι εκ μέρους της κυβέρνησης γίνεται προσπάθεια πώς θα φύγουν οι πρόσφυγες προς τα έξω και όχι πώς θα εμποδιστεί η είσοδό τους απ’ την Τουρκία.
Οι Γερμανοί έκαναν “πλάτες” προς την Τουρκία, η παρουσία της οποίας στην άτυπη Σύνοδο ήταν επιβεβλημένη και σωστά ο κ. Τσίπρας επεσήμανε την απουσία της. Οταν οι Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν ως αναξιόπιστο συνομιλητή την Τουρκία, δεν μπορεί να την υπολογίζει διαφορετικά με την επίσκεψή της η κα Μέρκελ στον Ερντογάν και να του υπόσχεται χρηματοδότηση με πρόσχημα το μεταναστευτικό.
Φαίνεται ότι οι Ελληνες, που η μοίρα έλαχε να είμαστε το νοτιότερο σύνορο της Ευρώπης, μαζί με τους Τούρκους, αναλαμβάνουμε το προσφυγικό. Εμείς το συνδέουμε με δημοσιονομική χαλάρωση και ελάφρυνση του χρέους ως αντάλλαγμα και οι Τούρκοι με την ενταξιακή πορεία τους στην Ε.Ε., λύση του Κυπριακού και ό,τι βάλει ο νους τους σχετικά με το Αιγαίο.
Ισως να υπέστημεν μία ακόμη διαπραγματευτική ήττα, τα αποτελέσματα της οποίας θα φανούν αργότερα. Μας έστησαν παγίδα, στην οποία πέφτουμε συμμορφούμενοι με την απαίτηση των Γερμανών για τη δημιουργία κέντρων συγκέντρωσης προσφύγων, ο αριθμός των οποίων από 30.000 θα γίνουν 50.000, 100.000 και γιατί όχι 250.000. Οι Ευρωπαίοι παίζουν μαζί μας το “κυνήγι της αλεπούς”. Μας έχουν κυκλώσει από παντού. Δεν πρόκειται να βάλουν τα πράγματα στη ζυγαριά. Πέσαμε στις παγίδες τους, αγνοώντας, φαίνεται, ότι “ουδέν μονιμότερον του προσωρινού”!!