Πάσχα Κυρίου, όχι το ίδιο όπως άλλοτε!
Οχι το ίδιο όπως το περυσινό!
Αλλιώτικο Πάσχα και το φετινό!
Ενα Πάσχα που ακροβατεί ανάμεσα στα τεκταινόμενα, στα γεγονότα που μας βομβαρδίζουν από παντού· ανάμεσα στο πέρυσι και στο πρόπερσι, στο αλλοτινό και το τωρινό!
Μία μεγαλοβδομάδα που ο κόσμος ανεβαίνει κατά μόνας τον όποιο δικό του Γολγοθά!
Μόνη ίσως δυνατή και… αντιστεκόμενη αντίθεση στα που ζούμε, η οργιάζουσα η φύση που πασχίζει να μας αποφανίσει, να μας ξεξυπνήσει!
Και κυριαρχικά, μας υπενθυμίζει τα βασικά· τα της Άνοιξης τα χρώματα και τις ευωδίες που μας προ(σ)καλούν εκείνες τις θύμησες, που μας παρασύρουν στην αληθινή, την ουσιώδη βίωση αυτής της χαρμολύπης των ημερών!
Τίποτα δεν είναι πια δεν θεωρειται ως δεδομένο! Ανυπαρξία σκέψεων και συναισθημάτων λειτουργούν εντός μας ασυνείδητα· έναν ύπουλο ρόλο παίζουν!
Ομως, οφείλουμε και τώρα, να φανούμε και να μείνουμε δυνατοί!
Να κρατηθούμε από την ουσία των ημερών παρά τις δυσκολίες με τις οποίες ερχόμαστε αντιμέτωποι!
Και στα παιδιά -ιδίως στα παιδιά- να τους προσφέρουμε όπως καλύτερα μπορούμε το Ρωμέικο Πάσχα, για να ‘χουν να πορεύονται, να ’χουν να αναθυμούνται θύμησες, Ανοιξη, χαρμολύπες, Εσταυρωμένους, Επιταφίους, και Αναστάσεις καθώς μεγαλώνουν!
Οφείλουμε όλοι όπως μπορούμε να προφυλάξουμε τις αναμνήσεις τους, να τους προσφέρουμε τούτης της πασχαλιάς, της Μεγαλοβδομάδας τα βιώματα εκείνα που θα τους συντροφεύουν στη ζωή τους!
Χρέος μας είναι τη διαφορετικότητα του ελληνικού Πάσχα να προστατεύσουμε εμπράκτως τούτες τις δύσκολες ημέρες!
Με προσμονή της Ανάστασης!
