Ολόζεστες προσμένουν οι καρδιές μας
του Δεκεμβρίου τ’ άγιο τούτο βράδυ
της νύχτας και το μέσα μας σκοτάδι
να σχίσεις και να “γεννηθείς”, Χριστέ μας.
Πάθη θα βρεις και μίση και κακίες
και δρόμους όλο “αγκάθια” όθε περάσεις…
Οπου το βλέμμα ρίξεις, όπου φτάσεις,
κλεψιές, ψευτιές, απάτες, ανομίες…
Ομως θα ’ρθεις! Κι ολόχαροι αγρυπνούμε
κρατώντας της αγάπης τ’ αγιοκέρι,
στον Ουρανό τ’ αστέρι σου να δούμε!
Καρδιά, ψυχή, με πάθος το ζητούνε
μ’ αχ, δε μπορούν το φεγγοβόλο αστέρι,
τα χωματένια μάτια μας να δούνε!..
