«Κάθε αναποφασιστικότητα ενέχει την αναβολή μέσα της, και κάθε αναβολή προσθέτει άλλη μια χαμένη ευκαιρία…»
ΣΤΗ ζωή συναντούμε πρόσωπα που με την παρουσία, τις συμβουλές ή τις παρεμβάσεις τους σημαδεύουν αμετάκλητα την πορεία μας! Τα αποτυπώματα που αφήνουν στην ψυχή, τη μνήμη και τον τρόπο συμπεριφοράς μας, είναι καταλυτικά.
ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ γύρω μας δεν είναι μόνον εξωτερικές. Συμβαίνουν και μέσα μας. Όπως είναι ο τρόπος σκέψης που υιοθετεί και τις ανάλογες λέξεις που χρησιμοποιούμε. Οι τελευταίες αλλάζουν τις πράξεις και τον τρόπο που επικοινωνούμε. Ουσιαστική αλλαγή έρχεται όταν είμαστε δεκτικοί σε συμβουλές και δεν εμμένουμε σε εσφαλμένες αντιλήψεις. Κυρίως, όταν σε στιγμές αδιεξόδου, βρεθούν τα κατάλληλα πρόσωπα να μας βοηθήσουν.
ΦΥΣΙΚΑ, υπάρχουν και πρόσωπα που δεν στέκονται στο ύψος των προσδοκιών μας. Είναι αυτά που βλέπουμε να καταγγέλλονται σωρηδόν σήμερα στα ΜΜΕ, σε χώρους όπως ο αθλητισμός και το θέατρο (για την ώρα): άλλα για κατάχρηση εμπιστοσύνης κι άλλα για κατάχρηση εξουσίας με σεξιστική ή βίαιη συμπεριφορά. Κάθε εξουσία εμπεριέχει την αλαζονία και τον πειρασμό για κατάχρηση θέσης. Ειδικότερα, η ασκούμενη βία (λεκτική, ψυχολογική, σωματική) με επακόλουθο τη σιωπηλή και οδυνηρή υποταγή του άλλου, δεν εκφράζει άραγε μια έπαρση (ύβρη) του θύτη που αργά ή γρήγορα πληρώνεται; Δεν αναγκάζει το θύμα να αισθάνεται ηττημένο μια ζωή, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει άμεσα, επειδή αισθάνεται και είναι εγκλωβισμένο πανταχόθεν;
ΤΑ ΑΤΟΜΑ που ασκούν βία στο όνομα της επιτυχίας ή των ορέξεών τους ποδοπατώντας μάλιστα ό,τι εμείς ως κοινωνία θεωρούμε σωστό, έντιμο και ηθικό, δεν κυριαρχούνται άραγε από ένα αρωστημένο υπερ-εγώ; Δεν είναι αυτά που “τσαλακώνοντας” εύκολα, δήθεν στο όνομα της “τελειότητας”, κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ικανοποιούν μόνο τις δικές τους αδυναμίες και φιλοδοξίες;
ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟΦΑΝΗ αυτά πρόσωπα φορούν “προσωπείο” στις (οποιεσδήποτε) σχέσεις τους προκειμένου να καλύπτουν τις πραγματικές προθέσεις τους: είτε για βιασμό (κάθε μορφής) μιλαμε, είτε για σεξουαλική παρενόχληση ή bulling στην εργασία. Τα πιο ανυπόφορα από αυτά-τα άτομα- είναι οι ναρκισιστές: ενεργούν αλαζονικά και “κατ’ εξακολούθηση” στον περίγυρό τους. Θεωρούν δε περιέργως τους εαυτούς τους άτρωτους! Στις παρέες εκφράζονται απαξιωτικά για τα “θύματά” τους, ώσπου, κάποτε, παρά τις απειλές και τις ύβρεις, τα θύματά τους βρίσκουν (όσα βρουν!) το θάρρος και την αποφασιστικότητα να “ξεμπροστιάσουν”τις καταστάσεις που έχουν βιώσει. Όπως ακριβώς έκανε η Σοφία Μπεκατώρου, όπως κάνουν πολλες άλλες γυναίκες από διαφορετικούς χώρους τώρα. Κάθε προσωπική καταγγελία για “βιασμό” χρειάζεται χρόνο, ωρίμαση, επιχειρήματα, συμπαράσταση. Δεν είναι υποχρεωτικό να συμφωνούμε όλοι σε όλα και με όλους. Οφείλουμε όμως να συνειδητοποιούμε έγκαιρα, όντας “προϊόντα” του ίδιου πολιτικοκοινωνικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε (fb), ότι ο κόσμος μας δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Προέχει η αξιοπρέπεια του προσώπου, όχι ο εκμηδενισμός του…
ΔΕΝ επιθυμούν όλοι ειλικρινά κι ανυστερόβουλα την παρέα ή τη συνεργασία μας, όπως κι εμείς τη δική τους. Είναι ορισμένοι που μπαίνουν στη ζωή μας επιθυμώντας δήθεν να μοιραστούν τα όνειρά μας. Τις περισσότερες φορές φεύγουν, αφού “αρπάξουν” αυτό που θέλουν, ρημάζοντάς μας ψυχικά. Τέτοιες “σιωπηρές αποχωρήσεις” δημιουργούν αμφιβολίες για την ειλικρίνεια μιας σχέσης, γεννούν αμφισβητήσεις των επιλογών μας, έτσι που να καταλήγουμε στο να γινόμαστε επιφυλακτικοί απέναντι σε κάθε νέα γνωριμία. Φορές αισθανόμαστε αυτοενοχές για το ανεξήγητο (;) της διάρρηξης των “φιλικών” μας σχέσεων. Σκεφτόμαστε: είμαστε εμείς άραγε “τοξικά” άτομα, ή μήπως ήταν αυτοί που μας πλησίασαν; Μόνο ο χρόνος δικαιώνει ή ακυρώνει τέτοιες σκέψεις. Ο χρόνος τελικά και η λογική υπερισχύουν και μας αναγκάζουν εφεξής να ζυγίζουμε τα πρόσωπα γύρω μας: άλλα τα δεχόμαστε, άλλα τα απορρίπτουμε κι άλλα τα αγνοούμε! Αυτός είναι κι ο πιο σίγουρος δρόμος που μας οδηγεί σε εσωτερική γαλήνη και ισορροπία.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, στα δύσκολα σταυροδρόμια της παιδικής -και κατοπινής- ανέλιξής μου έτυχε να έχω συμπαραστάτες πρόσωπα που με τις συμβουλές, τις παρεμβάσεις ή τη διαίσθησή τους άλλαξαν κυριολεκτικά τη “ρότα” της ζωής μου. Με ωρίμασαν διορθώνοντάς με και μου χάρισαν τη γαλήνη οδηγώντας με στην αυτογνωσία. [Σας ευχαριστώ κι από δω, Κώστα Α. (Κοζάνη), Σταύρο Χ. (Κιλκίς), Σοφία Π. (Φλώρινα), Χρ. Π. (Σύμη-Χανιά), Γιάννη Γ. (Χανιά)]
ΕΙΝΑΙ θέμα αυτοκριτικής να καταλάβουμε πρώτα τον εαυτό μας κι έπειτα τους άλλους. Για το πρώτο, είναι σαφής ο λόγος του ανατολίτη σοφού (1), που μας οδηγεί στα δύσβατα “μονοπάτια” της αυτογνωσίας μας:
“Πρόσεξε τις σκέψεις σου → Γίνονται λόγια
Πρόσεξε τα λόγια σου → Γίνονται πράξεις
Πρόσεξε τις πράξεις σου → Γίνονται συνήθεια
Πρόσεξε τις συνήθειες σου → Γίνονται χαρακτήρας
Πρόσεξε το χαρακτήρα σου → Γίνεται πεπρωμένο σου”
ΥΠΑΡΧΟΥΝ κι άλλα πρόσωπα, σπανιότερα, που μας ανοίγουν τα μάτια κάνοντάς μας να αντιληφθούμε πως όλα πάνω στη γη, από τα αδιόρατα μικρόβια μέχρι τους ελέφαντες, απ΄ τα μικροβιώματα και τους άγνωστους ιούς μέχρι τα ταξίδια στο διάστημα, όλα συμμετέχουν στο απίστευτο θαύμα της ζωής. Και πως η ζωή, έξω από τις λύπες της, είναι γεμάτη από καθημερινές μικροχαρές που είναι μπροστά μας αλλά δεν τις βλέπουμε. Ή, δεν θέλουμε να τις δούμε… Κάθε λέξη αυτών των ανθρώπων έχει βαρύτητα, κάθε συμβουλή τους πηγάζει από βαθιά εμπειρία και κάθε πρότασή τους κουβαλά αιώνων σοφία. Ένας σοφός δεν είναι “φιλάργυρος” στη σοφία του: την προσφέρει απλόχερα στους γύρω του (Σωκράτης, Χριστός). Χωρίς ανταλλάγματα. Απλά γνωρίζει πως, δίνοντας πολλά στους άλλους, κερδίζει κι αυτός! Αυτός, λοιπόν, θα προσπαθήσει να βγάλει προς τα έξω τον καλύτερο εαυτό μας. Έχοντας δε εμπιστοσύνη στις ικανότητές μας, θα μας ωθήσει με κάθε τρόπο στο να γίνουμε αυτό που θέλουμε ή αυτό που μπορούμε να γίνουμε. Με διάλογο, ποτέ με βία…
ΑΝ ΥΙΟΘΕΤΟΥΣΑΜΕ για κάθε εβδομάδα μια ρήση με θετικό περιεχόμενο, αν μπορούσαμε να συναναστρεφόμαστε μη τοξικά κι ανυστερόβουλα άτομα, σίγουρα θα ήμασταν σε θέση να αλλάξουμε τη ζωή μας προς το καλύτερο. Οι Αρχαίοι Έλληνες, αλλά και πολλοί σύγχρονοι στοχαστές, έχουν πει όμορφα πράγματα: έχουν “προτάσεις” για δύσκολα πρόσωπα και ανυπέρβλητες καταστάσεις. Μερικές από αυτές θα άξιζε να γίνουν παντοτινοί “οδοδείκτες” μας (29-1-21).
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
-(1) Λάο Τσε (Κινέζος φιλόσοφος. Έζησε περίπου τον 6ο αι. π.Χ.)
