“Προσωπικά δεδομένα”

Νόμος προβλέπει, πώς θα χειρίζονται οι επιχειρηματίες τα προσωπικά δεδομένα των εργαζομένων, όταν πρόκειται για τη σύναψη συμβάσεως εργασίας ή ακόμα και για την απόλυσή των. Τούτο προβλέπεται και από σχετική κοινοτική οδηγία, η οποία ενσωματώθηκε στην ελληνική νομοθεσία απ’ το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Η κυβέρνηση ενομοθέτησε με το κατεπείγον τα περί προσωπικών δεδομένων κατά συγκερασμό των ισχυόντων με την οδηγία της Ε.Ε., προς αποφυγήν κυρώσεων. Οσον αφορά το “φακέλωμα” των εργαζομένων, προβλέπεται η προστασία των προσωπικών δεδομένων, να μην υπάρχει ως “κενό γράμμα” αλλά να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Το νομοθέτημα κινείται στα πρότυπα των γερμανικών κανόνων, όπου ο εργαζόμενος, ενώ είναι εντάξει στα δεδομένα της δουλειάς του, θα μπορεί να ελέγχεται από τον εργοδότη, τι κάνει ακόμα και κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις, που άφησε παρακαταθήκη η κα Αχτσιόγλου, θα αξιοποιηθούν καταλλήλως προς δόξαν των μεγαλοεπιχειρηματιών με το δόγμα “νόμος και τάξη”. Τούτο επαναφέρει τις “παθογένειες του παρελθόντος”, όταν βιαίως αφαιρέθηκαν τα δικαιώματα των εργαζομένων με τις μνημονιακές δεσμεύσεις. Η μετατροπή του συνδικαλιστικού κινήματος σε μηχανισμούς κοινωνικού συνεταιρισμού με τη συμμετοχή χειραφετημένων εργαζομένων δεν φαίνεται να ‘χει θετικά αποτελέσματα, εξ’ όσων δείχνουν οι προθέσεις των. Οι ρυθμίσεις για την προστασία των προσωπικών δεδομένων συμπληρώνουν με το νομοθέτημα, κατά τον υπουργό Δικαιοσύνης το υφιστάμενο “θολό τοπίο”. Η αντιπολίτευση εντόνως αντέδρασε «για τον συγκερασμό της νομοθεσίας με τα γερμανικά δεδομένα», καθ’ όσον παρεκκλίνει απ’ το ουσιώδες, ότι στη γερμανική νομοθεσία η τήρηση των δικαιωμάτων, των εργαζομένων επιβλέπεται από “Συμβούλια Εργαζομένων” που στην Ελλάδα δεν υπάρχουν. Σχολιάζεται δε ευρέως για το ψευδεπίγραφο του τίτλου “προστασία προσωπικών δεδομένων” που ουσιαστικώς καταλήγει σε “φακέλωμα” αυτών. Είναι άγνωστο και θα ‘πρεπε να προβληματίζει τον εργαζόμενο, πώς θα επεξεργασθεί και θα χρησιμοποιήσει ο εργοδότης αυθαιρέτως τις πληροφορίες αυτές, όταν του παρέχονται συναινετικά. Καθίσταται και αδιευκρίνιστο, πώς θα προστατευθεί ο εργαζόμενος, αν αρνηθεί να παράσχει λεπτομερείς πληροφορίες για το άτομό του. Ο κίνδυνος είναι η χρήση προσωπικών δεδομένων από μη κατονομαζόμενους δημόσιους φορείς. Σύγχυση υπάρχει στη φρασεολογία περί συγκατάθεσης του εργαζομένου, ο οποίος προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του θεωρείται αυτονόητο ότι δεν θα αρνηθεί να τα δώσει. Πάντως υπάρχει προβληματισμός εάν στο πλαίσιο του νόμου προστατεύονται τα προσωπικά δεδομένα ή διακυβεύεται η σταδιοδρομία του εργαζομένου.