Aρχιμανδρίτου ΙΓΝΑΤΙΟΥ Θ. ΧΑΤΖΗΚΟΛΑΟΥ
Χαρά και συγκίνηση πλημμυρίζουν την καρδιά μου, παίρνοντας στα χέρια, με την τιμητική για μένα αφιέρωση, το νέο βιβλίο του σεβαστού πατέρα και σοφού δασκάλου Ιγνατίου Χατζηνικολάου. Είναι το 24ο, με τίτλο “Προσωπείον και Προσωπικότης”. Ενα βιβλίο καλαίσθητο και καλογραμμένο, γεμάτο σοφία και σπαρταριστή αλήθεια.
Εμπροσθόφυλλο έγχρωμο, κάτω από τον τίτλο ένα άσπρο βάζο με δύο γαρδένιες. Κάτω από το βάζο το ρητό του Μενάνδρου: “Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος όταν άνθρωπος η”.
Το έργο αφιερώνεται στη μνήμη του Ειρηναίου Γαλανάκη μακαριστού μητροπολίτου, διδασκάλου και επισκόπου του συγγραφέα.
Οπισθόφυλλο μικρή οβάλ εικόνα από την ανάσταση του Χριστού με απόσπασμα από τους αίνους Δ’ ήχου.
Η εξωτερική όψη μας προϊδεάζει για ένα μελίρρυτο περιεχόμενο.
Λέγεται από ειδικούς ότι: μια μέλισσα για να μας δώσει ένα κιλό μέλι πρέπει να επισκεφθεί και να τρυγήσει 2.000.000 λουλούδια. Εδώ ο συγγραφέας, μας προσφέρει εγκάρδια και απλόχερα πολύ μέλι πνευματικό, τρυγώντας από το περιβόλι των ιερών πατέρων, των φιλοσόφων, των επιστημόνων και των ποιητών της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Ολο το περιεχόμενο του βιβλίου αριστοτεχνικά δομημένο και απλωμένο στις 190 σελίδες είναι αρωματισμένο με το άρωμα της ψυχής του πατέρα Ιγνατίου.
Ο λόγος του σεμνός, πατρικός, αλλά ξάστερος, καθαρός και τολμηρός. Λέει στον πρόλογο:
“Με πόνο γράφτηκε αυτό το βιβλίο αγαπητέ αναγνώστα. Είσαι και συ ανάμεσα στο αμέτρητο πλήθος των θυμάτων των αναξίων λαμποκοπούντων. Ψήνεσαι και συ στο καμίνι της φαυλοκρατίας που έστησαν οι ανάξιοι που ίσως κάποτε εμπιστεύθηκες…
Δεν είμαστε κατήγοροι, ξεκινάμε πρώτα από τον εαυτό μας”.
Προσωπείον και Προσωπικότης, δύο λέξεις αρχέγονες, αλλά και σύγχρονες, δυνατές και αντίθετες που μπορούν να χαλάσουν, αλλά και να φτιάξουν τον κόσμο.
Προσωπείον σημαίνει προσωπίδα, μάσκα, προσποίηση, κάλυμμα που σκεπάζει το πραγματικό και παρουσιάζει το άλλο, το ψεύτικο, το πλάνο το δόλιο.
Προσωπικότητα σημαίνει αξία, γνησιότητα, αλήθεια, ενδογενής ακτινοβολία, καθαρό χρυσάφι που λάμπει παντού και πάντα.
Προσωπείο και προσωπικότητα, δύο λέξεις με ετυμολογική συγγένεια, αλλά εντελώς αντίθετες στην ουσία. Άλλο ουσιαστικό η μία και άλλο η άλλη.
Μάλιστα ο σοφός συγγραφέας ακόμη και στον τίτλο δεν τις παραθέτει (δίπλα), αλλά τις βάζει σε ξεχωριστή σειρά.
Το έργο χωρίζεται σε 4 κεφάλαια:
Α) Μεγαλοϊδεατισμός “ο μετεωρισμός της ψυχής” – “Ψυχογράφημα του μεγαλοϊδεάτη”.
Εδώ παρουσιάζεται και αναλύεται ο δονκιχωτισμός που επικρατεί σε όλες τις εποχές και κρατά καλά και σήμερα σαν διαχρονική αρρώστια.
Β) Ο υπεράνθρωπος: α) ως άτομο, β) ως εξουσία.
Ο υπεράνθρωπος του Νίτσε που υπερέβη τον εαυτό του, νίκησε τις αδυναμίες του. Για να γράψει ο Πλούταρχος τον πρωτάκουστο έπαινο για τον Μέγα Αλέξανδρο, ότι θεωρούσε “του νικάν τους πολεμίους, το κρατείν εαυτού βασιλικώτερον”.
Γ) Η ευθύνη και η στάση μας στον εξουσιαστή και μη.
Φωτεινό παράδειγμα ο Ιωάν. ο Χρυσόστομος, που έλεγχε την εξουσία και έλεγε: “οι κακίες των αρχόντων είναι συμφορά για τους υπηκόους”.
Δ) Πρόληψη και θεραπεία.
Μηνύματα πολλά και σοφά, ενθαρρυντικά. Μηνύματα για λύση ή θεραπεία προβλημάτων.
Και σ’ αυτό το έργο ο ακούραστος και πάντα φωτεινός συγγραφέας είναι αποκαλυπτικός. Αποκαλύπτει την ταλαιπωρημένη αλήθεια. Παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας συγγράφει, δημοσιεύει, θεολογεί και ιεροκηρύττει με θέρμη και τόλμη. Κρατά τη σημαία των ιδεών που είναι ταγμένος με σθένος εφήβου. Τα κοντάρια των μεγάλων σημαιών σπουν στα χέρια των όμορφων και ντελικάτων δονκιχώτηδων όταν φυσήξει βοριαδάκι.
O Καγιαλές και κάθε Καγιαλές μένει όρθιος όταν μένει όρθια και η ψυχή του.
Από καρδιάς ευχαριστώ τον συγγραφέα για τον βιβλιοδώρο του και θερμά τον συγχαίρω με τις ευχές για υγεία, αντοχή και δύναμη για νέες προσπάθειες.
