Η γενικότερη εικόνα που παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια το χανιώτικο χάντμπολ μόνον καλή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και έτσι ένα άθλημα με χρόνια παρουσίας σε εθνικές κατηγορίες, το οποίο έχει πολλούς φίλους στον νομό μας, δυστυχώς δείχνει ότι έχει… πάρει την κατηφόρα.
Mε δεδομένη και την ιδιαίτερα δύσκολη οικονομική κατάσταση, είναι κατανοητό ότι μοναδικός τρόπος να σταματήσει αυτή η κατηφορική πορεία είναι η δουλειά στις ακαδημίες, αλλά δυστυχώς και ο τομέας αυτός είναι ιδιαίτερα… παραμελημένος τα τελευταία χρόνια.
Αρνητικό στοιχείο αποτελεί και το γεγονός ότι έχουν μείνει ενεργά μόνον δύο σωματεία, ενώ εδώ και πολύ καιρό δεν διεξάγονται ούτε τοπικά πρωταθλήματα στις μικρές ηλικίες. Αυτό ίσως να είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα, αφού δεν μπορείς να κρατήσεις παιδιά σ’ ένα άθλημα δίνοντας τους ως κίνητρο μόνον τις προπονήσεις. Από την άλλη, όμως και με δεδομένο ότι δεν υπάρχει καμιά οικονομική ενίσχυση από την ομοσπονδία ή την πολιτεία, είναι εξίσου δύσκολο να βρεθούν χρήματα για να πάει μια αποστολή σε τουρνουά ή επίσημη διοργάνωση μικρών ηλικιακών κατηγοριών.
Σίγουρα οι ασχολούμενοι με το χάντμπολ στα Χανιά ξέρουν καλά ότι μεγάλο βάρος για την ανασυγκρότηση πέφτει στην υποδομή και έτσι επιδιώκουν με κάθε τρόπο να διατηρήσουν “ζωντανά” τα μικρά ηλικιακά τμήματα.
Μπορεί, λοιπόν, η ομάδα του Γ.Σ. Χανίων να μην ολοκλήρωσε την προσπάθεια στην Α2 χάντμπολ ανδρών και η ΕΑΧ Χανιά να μη συμμετέχει τα δύο τελευταία χρόνια σε πανελλήνιο πρωτάθλημα γυναικών, όμως και οι δύο σύλλογοι προσπαθούν, κάτω από γενικότερα δύσκολες συνθήκες, να λειτουργούν τις ακαδημίες, προσδοκώντας σ’ ένα καλύτερο αύριο στα μεγαλύτερα ηλικιακά τμήματά τους.
Στα τμήματα υποδομής του Γ.Σ. Χανίων ο Ευτύχης Χλωράκης έχει αρχίσει από πέρυσι την προσπάθεια να παραμείνουν σε λειτουργία και πριν λίγο καιρό οι παμπαίδες Β’ πήραν μέρος -για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια- σε τουρνουά που έγινε στην Αθήνα.
Στην αμέσως μεγαλύτερη ηλικία, δηλαδή τους παμπαίδες Α’, γίνεται ανάλογη προσπάθεια από τον προπονητή Στέλιο Ντουνιαδάκη, με στόχο και η ομάδα αυτή να συμμετάσχει σε τουρνουά (ένα προγραμματισμένο για την εβδομάδα που διανύουμε, αναβλήθηκε την τελευταία στιγμή).
Ο Σύλλογος λειτουργεί και τμήμα παίδων, στο οποίο προπονητής είναι ο Δημήτρης Πουλιδάκης, η ομάδα έχει δηλώσει συμμετοχή στο πανελλήνιο πρωτάθλημα και βρίσκεται εν αναμονή του ορισμού -στα Χανιά- αγώνα μπαράζ με τον Πανελλήνιο, για πρόκριση στην επόμενη φάση.
Οσον αφορά την ΕΑΧ Χανιά, η Νατάσα Οτοβιτς-Φάσουρα προπονεί τα δύο τελευταία χρόνια κορίτσια που ανήκουν στις κατηγορίες παγκορασίδων Α’-κορασίδων, έχοντας κυρίως στόχο την άθληση και την ενασχόληση με το άθλημα. Πάντως και οι κορασίδες έχουν δηλώσει συμμετοχή στην αντίστοιχη πανελλήνια διοργάνωση και περιμένουν τον ορισμό αγώνα μπαράζ (ελπίζοντας ότι θα είναι εντός έδρας).
Για το τι γίνεται στην υποδομή των δύο Συλλόγων και τα γενικότερα προβλήματα που υπάρχουν, μας μίλησαν οι τέσσερις προαναφερόμενοι. Ολοι υπογράμμισαν την ανάγκη να βρεθούν λύσεις ώστε να παραμείνει “ζωντανό” το χάντμπολ στα Χανιά, όμως δεν υπήρξε… ομοφωνία όσον αφορά τις προβλέψεις για το αν μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο.
ΕΑΧ ΧΑΝΙΑ
Νατάσα Oτοβιτς-Φάσουρα (υπεύθυνη παγκορασίδων Α’ και κορασίδων)
«Φέτος λειτουργούμε μόνο δύο ηλικιακά τμήματα, στα οποία μετέχουν συνολικά περίπου 30 παιδιά. Αυτό των παγκορασίδων Α’, αποτελείται από αθλήτριες που έχουν γεννηθεί το 2000 και το 2001 και αυτό των κορασίδων με κορίτσια γεννηθέντα το 1998 και το 1999.
Στη μεγάλη ηλικιακή κατηγορία περιμένουμε τον ορισμό από την ΟΧΕ του αγώνα μπαράζ με την πρωταθλήτρια ομάδα Αθηνών, δηλαδή θα έχουμε πολύ δύσκολη αποστολή στην προσπάθεια για πρόκριση στα τελικά, ενώ στη μικρότερη προβλέπεται να πάρουμε μέρος σε τουρνουά που θα γίνει στην Αθήνα.
Σίγουρα τα πράγματα δεν είναι και πολύ ευχάριστα στο χώρο του χανιώτικου χάντμπολ, το οποίο είναι γνωστό ότι έχει επιτυχημένη και για μεγάλο διάστημα παρουσία σε εθνικές κατηγορίες και των δυο φύλων.
Εμείς θέλαμε η ομάδα μας να μην είναι ανενεργή και να μετέχει σε πανελλήνια διοργάνωση και είχαμε το έμψυχο υλικό για να το κάνουμε μ’ επιτυχία. Ομως το οικονομικό πρόβλημα είναι αξεπέραστο και δυστυχώς δεν μας επιτρέπει κάτι τέτοιο. Ετσι για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν παραμένουμε εκτός αγώνων, αλλά παρόλα αυτά δεν εγκαταλείπουμε το τερέν.
Τα προαναφερόμενα τμήματα αποτελούνται από κορίτσια που πρωταρχικό στόχο έχουν την άθληση, αλλά επειδή το χάντμπολ είναι γι’ αυτά τρόπος ζωής, τους αρέσει να κάνουν προπόνηση μέσω αυτού, χωρίς όμως ν’ αποτελεί αυτοσκοπό ο πρωταθλητισμός και η συμμετοχή σ’ εθνική κατηγορία. Μακάρι να ήταν διαφορετικές οι συνθήκες και να δινόταν η ευκαιρία στα κορίτσια αυτά να παίζουν και αγωνιστικό χάντμπολ, γιατί έχουν ικανότητες, αλλά σε κάθε περίπτωση, το γεγονός και μόνο ότι συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται στο άθλημα και ανήκουν σε μια ηλικία η οποία περιλαμβάνεται σε αυτό που χαρακτηρίζουμε “υποδομή”, είναι ενθαρρυντικό και αποτελεί αισιόδοξο για το μέλλον μήνυμα».• Είναι 45 χρονών, έχει διατελέσει παίκτρια σε Περιστέρι, Κύδωνα και ΕΑΧ Χανιά, της οποίας έχει -από την ίδρυσή της, το 1998- και την προπονητική ευθύνη.
Γ.Σ. ΧΑΝΙΩΝ
Ευτύχης Χλωράκης (υπεύθυνος παμπαίδων Β’)
«Από πέρυσι άρχισε μια προσπάθεια με παιδιά που ηλικιακά ανήκουν στους παμπαίδες Β’, δηλαδή έχουν γεννηθεί τα έτη 2002-2005, έχοντας βασικό στόχο να τους δοθεί η ευκαιρία συμμετοχής σε κάποια τουρνουά. Κάτι τέτοιο δεν έγινε πέρυσι, όμως φέτος έχουμε ήδη πάρει μέρος στο τουρνουά “Ελπίδα”, που έγινε στην Αθήνα και στο οποίο συμμετείχαν άλλες 5 ομάδες. Δώσαμε συνολικά 7 παιχνίδια και πιστεύω ότι η παρουσία μας σε αυτή τη διοργάνωση αποτελεί επιπλέον κίνητρο για τους αθλητές μας ώστε να ασχοληθούν ακόμη περισσότερο με το χάντμπολ. Παρά το γεγονός ότι έχουμε κινηθεί ικανοποιητικά στον τομέα των χορηγιών, δεν είναι δυνατόν να καλύψουμε τα έξοδα των μετακινήσεων, άρα για το επόμενο ταξίδι, αφού στόχος μας είναι να πάρουμε φέτος μέρος και στο αντίστοιχο πανελλήνιο πρωτάθλημα, θα χρειαστεί, δυστυχώς, οι γονείς να βάλουν και πάλι το χέρι στην τσέπη.
Την ομάδα αποτελούν περίπου 20 παιδιά, τα οποία ουσιαστικά αρχίζουν τώρα το χάντμπολ, προπονούνται τρεις φορές την εβδομάδα στο κλ. Κλαδισού, ενώ επιδίωξή μας είναι να γίνουν πολλά περισσότερα τη νέα σεζόν.
Κατά τη γνώμη μου, η έλλειψη άλλων συλλόγων στην υπόλοιπη Κρήτη λειτουργεί ανασταλτικά στην ανάπτυξη του αθλήματος, ενώ υπήρξαν και κάποιες χαμένες σεζόν όσον αφορά την ανάδειξη ταλέντων και η οικονομική κρίση δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Είναι γνωστό πως το χάντμπολ ταιριάζει ως άθλημα στη χανιώτικη ιδιοσυγκρασία, για τον λόγο αυτό άλλωστε είχαμε καλές ομάδες σε άνδρες, αλλά και γυναίκες. Με βάση, λοιπόν, το γεγονός ότι στις ακαδημίες τα παιδιά δείχνουν διάθεση, ενώ έχουν και δυνατότητες, εφόσον υποστηριχθεί η γενικότερη προσπάθεια που γίνεται, πιστεύω ότι μπορούμε να αντιμετωπίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Με την ευκαιρία θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που είναι μαζί μου φέτος στις ακαδημίες και συνόδεψαν την αποστολή, την οποία αποτελούσαν 12 αγόρια και 2 κορίτσια, στην Αθήνα. Δηλαδή τον Νίκο Τερεράκη και τη Δροσιά Καμηλάκη, αλλά και την κα Αθηνά Χατζημιχαήλ, η οποία ήταν επίσης συνοδός στο τουρνουά “Ελπίδα”, για την πολύτιμη βοήθειά της. Ακόμη, ευχαριστώ την ΑΝΕΚ Lines για την έκπτωση που μας παρείχε στα εισιτήρια, αφού χωρίς αυτήν θα ήταν δύσκολο να πραγματοποιηθεί η αποστολή, την εταιρεία “Καμπάκος χρώματα” για την προσφορά των φούτερ, όπως και τους φετινούς χορηγούς των αγωνιστικών εμφανίσεων της ομάδας, που είναι το κατάστημα παιδικών ρούχων “ΤΑΖ” και το συνεργείο-εμπορία αυτοκινήτων “Τουότα-Σαρρής Ελευθέριος”. Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ και στους γονείς των παιδιών, για τη βοήθεια και την εμπιστοσύνη που μας δείχνουν».• Είναι 47 χρονών, έχει διατελέσει 5 χρόνια διαιτητής χάντμπολ εθνικών κατηγοριών, ενώ από το φθινόπωρο του 2013 ασχολείται προπονητικά και οργανωτικά με τη μικρότερη ηλικιακή κατηγορία του Γ.Σ. Χανίων.
Στέλιος Ντουνιαδάκης (υπεύθυνος παμπαίδων Α’)
«Την ομάδα αποτελούν περίπου 20 παιδιά, που έχουν γεννηθεί τα έτη 2000-2001 και κάνουν κατά μέσο όρο τρεις προπονήσεις την εβδομάδα στο κλ. Κλαδισού.
Το μεγάλο τους πρόβλημα είναι ότι δεν έχουν την ευκαιρία να αλλάξουν παραστάσεις και μπορώ να πω ότι τους αξίζουν συγχαρητήρια αφού συνεχίζουν στο άθλημα μετέχοντας μόνο σε προπονήσεις.
Η θάλασσα που μας χωρίζει από το κέντρο αποτελεί σημαντικό μειονέκτημα, πέρυσι η ομάδα δεν κατάφερε να πάει σε κάποιο τουρνουά, φέτος γίνεται “αγώνας” να ταξιδέψουμε στην Αθήνα και ελπίζω τελικά να τα καταφέρουμε, ώστε τουλάχιστον να επιβραβεύσουμε τους αθλητές μας για την προσπάθεια που καταβάλουν.
Εκτός από την απόσταση, η οποία δημιουργεί μεγάλα έξοδα για μετακινήσεις, είναι αλήθεια ότι την όλη κατάσταση δεν βοηθάει ούτε η Ομοσπονδία, αφού τα περιορισμένα οικονομικά της υποχρεώνουν τη διοργάνωση, στις ηλικίες αυτές, πανελληνίων αγώνων… επί πληρωμή, κάτι που είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικό για τις οικογένειες των νεαρών αθλητών μας. Παλαιότερα τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά, όμως πλέον στον γενικότερο… χαμό που επικρατεί στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια συμβαίνει και αυτό, κάτι που είναι εξωφρενικό και αστείο ταυτόχρονα. Μεγάλο μείον αποτελούν επίσης τόσο το ότι δεν καλλιεργείται το άθλημα σε άλλον νομό του νησιού μας, όσο και η μη συμμετοχή ομάδας μας σε πανελλήνιο πρωτάθλημα, ώστε τουλάχιστον τα μικρά παιδιά να έχουν κάποιες παραστάσεις. Σε κάθε περίπτωση, είναι κρίμα ένα άθλημα που μέχρι πρόσφατα μας εκπροσωπούσε στις κορυφαίες εθνικές κατηγορίες να μην μπορεί να ορθοποδήσει. Εμείς κάνουμε την αρχή, βάζουμε τον σπόρο, όμως αυτός πρέπει να ποτιστεί για να ευδοκιμήσει και πιστεύω ότι όλοι πρέπει να βοηθήσουν με κάθε τρόπο προς αυτήν την κατεύθυνση».• Είναι 47 χρονών, άρχισε την προπονητική το 1989 στην Αθήνα, ενώ από το 1991 βρίσκεται στα Χανιά, έχοντας διατελέσει προπονητής σε διάφορες ομάδες του νομού μας.
Δημήτρης Πουλιδάκης (υπεύθυνος παίδων)
«Οπως και πέρυσι, έτσι και φέτος η ομάδα παίδων καλείται να παίξει αγώνα μπαράζ για πρόκριση στο “φάιναλ 6” χωρίς να έχει δώσει άλλο παιχνίδι στην ηλικιακή κατηγορία, ενώ τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα από το γεγονός ότι οι νεαροί παίκτες δεν έχουν, μετά την αποχώρηση του Γ.Σ. Χανίων από την Α2 εθνική, πλέον επίσημους αγώνες ούτε σε μεγαλύτερη ηλικιακή κατηγορία. Πέρυσι τα πήγαμε πολύ καλά και αγωνιζόμενοι εκτός έδρας χάσαμε στο γκολ από τον Πανελλήνιο, ενώ την ίδια ομάδα πρόκειται να αντιμετωπίσουμε και φέτος. Εχουμε στείλει έγγραφο στην Ομοσπονδία, με το οποίο ζητάμε το παιχνίδι να οριστεί στα Χανιά, ώστε και οι γονείς των αθλητών μας να έχουν μια φορά τη δυνατότητα να τους παρακολουθήσουν από κοντά και ελπίζουμε ότι τουλάχιστον αυτό το αίτημά μας θα γίνει δεκτό από την ΟΧΕ.
Αν τελικά ο αγώνας γίνει στην έδρα μας, πιστεύω ότι θα “παλέψουμε” για την πρόκριση, αφού έχουμε αρκετά καλό υλικό και στην ομάδα αγωνίζονται παιδιά που ήταν βασικοί στην Α2, όπως οι Αναστασάκης, Παπαϊωάννου, Σκαλιδάκης, Κισκήρας. Δεν νομίζω ότι διαφωνεί κανείς με την άποψη ότι για να έχει μέλλον το οποιοδήποτε άθλημα πρέπει να δουλεύει σωστά στην υποδομή. Ομως εκ των πραγμάτων, τουλάχιστον στα Χανιά, είναι φανερό ότι μόνον αυτό, δυστυχώς, δεν είναι αρκετό. Με δεδομένα την απόσταση που μας χωρίζει από την Αθήνα και η οποία καθιστά ιδιαίτερα δαπανηρή κάθε μετακίνησή μας, αλλά και την έλλειψη οικονομικής υποστήριξης από Ομοσπονδία, Πολιτεία, τοπικούς φορείς, είναι φανερό ότι αν δεν υπάρχει συμπαράσταση από χορηγούς, δεν μπορεί να έχει τύχη καμιά προσπάθεια. Δυστυχώς το χάντμπολ δεν έχει βοήθεια, κάτι που φάνηκε τόσο πέρυσι, όσο, πολύ περισσότερο, φέτος. Καταλαβαίνω ότι η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τα πάντα, όμως βλέπουμε ότι χορηγίες δίνονται σε άλλα αθλήματα και αν ένα πολύ μικρό ποσόν από αυτές ερχόταν στο χάντμπολ, η ομάδα θα μπορούσε να ολοκληρώσει ευπρεπώς τη σεζόν, στηριζόμενη μάλιστα σε νεαρούς παίκτες. Τέλος πάντων, πλέον δεν αλλάζει κάτι στο συγκεκριμένο θέμα, όμως χωρίς να θέλω να γίνω “μάντης κακών”, φοβάμαι ότι το χανιώτικο χάντμπολ, αν δεν υπάρξει κάποια εντυπωσιακή μεταστροφή της τωρινής εικόνας, δυστυχώς έχει “ημερομηνία λήξης” και μάλιστα όχι πολύ μακρινή».• Είναι 40 χρονών, έχει παίξει σε Περιστέρι και Κύδωνα (στον οποίο ήταν και προπονητής), ενώ είναι αυτός που το καλοκαίρι του 2010 είχε την ιδέα για την ίδρυση του Γ.Σ. Χανίων.
