Προσπάθησα, όμως δεν μπόρεσα

Χρόνων προσπάθειες πηγαίνουν πολλές φορές στο κενό για να αλλάξουμε τον εαυτό μας, τον περίγυρό μας, την κοινωνία μας προς το καλύτερο όλων μας.
Εξι χρόνια δεν ήταν αρκετά να βοηθήσουν κάποιους να κάνουν, έστω ένα μικρό βηματάκι προόδου, αλλαγής νοοτροπιών σε έμμονες αρρωστημένες συμπεριφορές. Ενας αναζητητής των γνώσεων και ταυτόχρονα, υπηρέτης στα κοινωνικά δρώμενα, άνοιξε, μια παρένθεση προσφοράς πριν έξι χρόνια, στον ανθρωπογεωγραφικό χώρο των συνταξιούχων του Ο.Α.Ε.Ε. Πρόσφατα, ήθελε να κλείσει την παρένθεση αυτή ανοίγοντας τον δρόμο σε άλλους συνεχιστές.
Πόσο θα άξιζε στο σταυροδρόμι αυτό, μια έστω, μικρή κατανόηση στη διαδικασία παράδοσης της σκυτάλης. Η εμφάνιση μετώπων σύγκρουσης στην επιλογή παράδοσης της σκυτάλης διατάραξε τη διαδικασία εύρεσης των πιο ικανών συνεχιστών.
Ο έχων κάποιες γνώσεις επ’ αυτών φέρει μεγαλύτερη ευθύνη απ’ αυτούς που στερούνται γνώσεων και με ιδιαιτερότητα αξιολογεί τις αιτίες, που δεν τα κατάφερε να διεισδύσει στον εσώκοσμο των συγκρουομένων μετώπων. Εκκληση κάνει στους μέχρι τώρα συνεργάτες στα κοινωνικά δρώμενα να μην τον κρίνουν αυστηρά και βιαστικά γι’ αυτή την αδυναμία, εάν δεν ερμηνεύσουν τις αντιφάσεις του ψυχισμού των αντιδρούντων.
Η φιλοδοξία για διάκριση στα κοινωνικά ζητούμενα είναι αποδεχτή και θετική. Προάγεται μέσα από γνώσεις, αρχές και αξίες των φιλόδοξων ανιδιοτελών εθελοντών. Οι απαιτούντες διάκριση, στερούμενοι αυτογνωσίας, ικανοτήτων και δυνατοτήτων, προσβάλλουν εαυτούς και αλλήλους. Το γνωρίζω ότι ουδέν γνωρίζω είναι αυτό που βοηθά να γινόμαστε καλύτεροι. Το εγώ τα ξέρω όλα, οδηγεί προς το χειρότερο. Το πρώτο εκπέμπει φως προς την ελπίδα. Το δεύτερο σκορπά τον σκοταδισμό, που οδηγεί στο πουθενά. Οι σκέψεις αυτές δύσκολο να φτάνουν σ’ αυτούς που πρέπει, γιατί ζουν στον σκοταδισμό.
Όμως, πρέπει να επιμένουμε. Το ζητά η ελπίδα που δίνει ζωή στη ζωή μας.