Η πρόταση Μπακογιάννη

Η ρευστότητα στην πολιτική σκηνή έχει επιδεινωθεί τον τελευταίο καιρό. Οι δηλώσεις βουλευτών την εντάσσουν στις διεργασίες των πολιτικών σχηματισμών, που εξελίσσονται σε όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς με επιταχυνόμενους ρυθμούς.
Βλέπουμε πολιτικά στελέχη να βγαίνουν στο προσκήνιο κάνοντας προτάσεις με σκοπό ν’ αποτρέψουν την κατάρρευση της κυβέρνησης από ένα απρόβλεπτο ατύχημα.
Ομως κάτι κινείται παρασκηνιακά! Η κα Μπακογιάννη, που δεν είναι τυχαία πολιτικός, δεν μπορεί έτσι ξαφνικά, από μόνη της να τοποθετείται δημοσίως υπέρ της επιστροφής της ΔΗΜΑΡ στο κυβερνητικό σχήμα. Το ερώτημα είναι, αν πρόκειται για νέα αρχηγική εμφάνισή της, ή αν γνώριζε την κίνηση αυτή ο κ. Σαμαράς. Γιατί άραγε θεωρεί σκόπιμο, «ο πρωθυπουργός ν’ αναλάβει πολιτική πρωτοβουλία καλώντας τη ΔΗΜΑΡ… σε μια συζήτηση μιας νέας προγραμματικής συμφωνίας… για συμμετοχή του στην κυβέρνηση…»; Τοποθετήθηκε έτσι εν γνώσει του κ. Σαμαρά ή εν αγνοία του για να δημιουργήσει αντιδράσεις και να προκαλέσει θύελλα;
Δεν γνωρίζουμε πόσο καλοπροαίρετη ήταν η πρότασή της, την ώρα που στον πολιτικό χώρο είναι γνωστή η υπάρχουσα διάσταση. Ως εκ τούτου η δήλωσή της ενδεχομένως να έπεφτε στο κενό και η ίδια να υφίστατο πολιτική ζημιά. Ισως να παρασύρθηκε, απ’ το ότι αυτές τις ημέρες συζητούνται πολιτικές ανακατατάξεις μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και Ν.Δ. με μνημονιακά κόμματα. Οι εξελίξεις γίνονται σταδιακά. Ισως να θεώρησε, ότι μέλη της ΔΗΜΑΡ μπορούν να πιέσουν για την επανασύνδεση του κόμματος με τη Ν.Δ., πράγμα για το οποίο στην Αγ. Κων/νου δεν βλέπουν, ότι μπορεί να γίνει μια τέτοια σύγκληση απόψεων, λόγω των μέτρων, τα οποία δρομολογεί η κυβέρνηση. Μπορεί πάλι η κα Μπακογιάννη, να διαβλέπει μερική διάσπαση της ΔΗΜΑΡ, όπου ένας – δύο βουλευτές λοξοκοιτάζουν προς την κεντροδεξιά, θεωρώντας τη Ν.Δ. ως έρεισμα.
Σ’ αυτή τη φάση η ιστορία μπορεί να επαναληφθεί με διαφορετικά πρόσωπα. Σε τέτοιες πολιτικές εξελίξεις ένας πρωθυπουργός δεν μένει στη θέση του. Τα πράγματα θυμίζουν την περίοδο της πρωθυπουργίας Κ. Καραμανλή. Επόμενο παράδειγμα δε έχουμε την περίπτωση Παπανδρέου και Παπαδήμου. Εφόσον πρόκειται για εθνικούς λόγους και σταθε- ρότητα και εν όψει ανακατατάξεων στον ευρωπαϊκό χώρο μετά τις ευρωεκλογές, μερικοί υποχρεούνται να κάνουν στην άκρη.
Στο θέμα μας. Πώς μπορεί να ξαναταυτιστούν ορθολογικά ΝΔ και ΔΗΜΑΡ, όταν πρόκειται για ετερόκλητες δυνάμεις, οι οποίες δεν συνέπλευσαν στην τρικομματική; «Τότε υπήρχε κάποιος σκοπός και με παρασκηνιακές μεθόδους, έστω, λειτούργησαν με τη λογική της εθνικής ομοψυχίας. Απεμπλάκησαν λόγω δεοντολογικών διαφορών. Τι άλλαξε για να αναζητείται επανασυγκόλληση; Φαίνεται κάπως εξωπραγματική η πρόταση της κας Μπακογιάννη, με ένα τέτοιο σενάριο, να ετοιμάζει κάποιο ρόλο στον κ. Κουβέλη, υποστηρίζοντας μια νέα κυβέρνηση, που θα στηριχθεί σε 170 βουλευτές, 154 ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, 14 ΔΗΜΑΡ και 2 Ανεξαρτήτους. Ο κ. Σαμαράς είναι ο τρίτος μνημονιακός πρωθυπουργός. Η τύχη των δύο προηγουμένων είναι γνωστή. Εφθάρησαν σύντομα και αντικαταστάθηκαν μη απολαμβάνοντας την αποδοχή του ελληνικού λαού. Αν ο τωρινός διατηρηθεί και εξαντλήσει την 4ετία, θα είναι εξαίρεση παρά τα λάθος προγράμματα, που λάθος υλοποιούνται με απελπιστικά αποτελέσματα. Ισως η έμπειρη κα Μπακογιάννη, που έχει δικαίωμα έκφρασης γνώμης, να κάνει λάθος, ότι μπορεί να γίνει συσπείρωση των πολιτικών δυνάμεων αυτής της βουλής, που να εμπνέει αξιοπιστία, ίσως να ξέρει και κάτι άλλο για νέες θυσίες και για τέταρτο μνημόνιο και δεν μας τα λέει ξεκάθαρα!